זפאניה
/2:1 זאַמלט אײַך צונױף, יאָ, זאַמלט זיך צונױף, דו פֿאָלק װאָס האָט ניט געגלוסט;
/2:2 אײדער דער גזירה ברײט אַרױס, אײדער דער טאָג װעט אַריבערגײן װי שפּײַז, פֿריִער
דער צאָרן פֿון גאָט קומט אױף אײַך, פֿאַר דעם טאָג פֿון גאָט
כעס קומט אויף דיר.
/2:3 זוּכט גאָט, אַלע איר ענדגילטיקע פֿון דער ערד, װאָס האָסט געטאָן זײַן
משפּט; זוך גערעכטיקייט, זוך עניוות: עס קען זיין, אַז איר וועט זיין באַהאַלטן
אין דעם טאָג פֿון דעם כּעס פֿון גאָט.
/2:4 װאָרום עזה װעט פֿאַרלאָזן װערן, און אַשקלון אַ װיסטעניש; זײ װעלן טרײַבן
אַרויס אַשדוד אין מיטאָג טאָג, און עקרון וועט זיין וואָרצל.
/2:5 װײ צו די באַװױנער פֿון דעם ברעג פֿון ים, דאָס פֿאָלק פֿון דעם
טשערעטישע ! דאָס װאָרט פֿון גאָט איז אױף אײַך; אָ כנען, די לאַנד פון
די פּלשתּים, איך װעל דיך פֿאַרטיליקן, כּדי עס זאָל ניט זײַן
איינוואוינער.
/2:6 און דער ברעג פֿון ים זאָל זײַן װױנונגן און הײַזער פֿאַר פּאַסטוכער, און
פאָולדז פֿאַר פלאַקס.
/2:7 און דער ברעג װעט זײַן פֿאַרן איבערבלײַב פֿון דעם הױז פֿון יהודה; זיי וועלן
שפּייזן דערויף: אין די הײַזער פֿון אַשקלון זאָלן זײ זיך לײגן אין דער
אָװנט: װאָרום יהוה זײער גאָט װעט זײ באַזוכן, און אָפּקערן זײערע
געפאַנגענשאַפט.
/2:8 איך האָב געהערט די חרפה פֿון מואָבֿ, און די שילדערונגען פֿון די קינדער פֿון
עמון, מיט וועמען זיי האָבן געשמדט מיין פאָלק, און זיך געגרײסט
קעגן זייער גרענעץ.
/2:9 דרום אַזױ װי איך לעב, זאָגט יהוה פֿון צבֿאות, דער גאָט פֿון ישׂראל, פֿאַרװאָס
מואב וועט זיין ווי סדום, און די קינדער פון עמון ווי עמורה, די
ברידינג פון נעטאַלז, און זאַלץ פּיץ, און אַ שטענדיק וויסט: די
דער איבערבלײַב פֿון מײַן פֿאָלק װעט זײ רױבן, און דאָס איבערבלײַב פֿון מײַן פֿאָלק
זאָל זײ אַרבן.
/2:10 דאָס זאָלן זײ האָבן פֿאַר זײער שטאָלץ, װײַל זײ האָבן געשאַנד און געשאַנד
האָט זיך געגרײסט קעגן דעם פֿאָלק פֿון גאָט פֿון צבֿאות.
/2:11 יהוה װעט זײ שרעקן, װאָרום ער װעט הונגערן אַלע געטער פֿון
די ערד; און מען זאָל זיך בוקן צו אים, איטלעכער פֿון זײַן אָרט, אַלע
די אינזלען פון די גוים.
/2:12 אױך איר עטיאָפּער, איר װעט דערשלאָגן װערן מיט מײַן שװערד.
/2:13 און ער װעט אױסשטרעקן זײַן האַנט אַקעגן צפֿון, און פֿאַרטיליקן אשור;
און וועט מאַכן נינוה אַ וויסט, און טרוקן ווי אַ מדבר.
/2:14 און שאָף װעלן זיך ליגן אין איר מיט, אַלע בהמות פֿון דעם לאַנד
פֿעלקער: אי די קאָרמאָראַן און די ביטער זאָל זיצן אין דער אויבערשטער
ליינטאַלז פון עס; זייער קָול וועט זינגען אין די פֿענצטער; װיסטעניש װעט
זײט אין די שװעלן, װאָרום ער װעט אַנטפּלעקן דאָס צעדערבוים.
/2:15 דאָס איז די פֿרײלעכע שטאָט, װאָס איז געזעסן אומזיכער, װאָס האָט געזאָגט אין איר
האַרץ, איך בין, און עס איז קיין איינער אַחוץ מיר: ווי איז זי געווארן אַ
װיסטעניש, א פלאץ פאר בהמות זיך צו ליגן! איטלעכער װאָס גײט פֿאַרבײַ
זי זאָל שיסן, און װאַך זײַן האַנט.
