זכריה
/11:1 עפֿן דײַנע טירן, לבֿנון, כּדי דאָס פֿײַער זאָל פֿאַרצערן דײַנע צעדערן.
/11:2 װײל, יאָדלע בוים; װאָרום דער צעדערבוים איז געפֿאַלן; ווייַל די גוואַלדיק זענען קאַליע:
יייל, איר דעמבס פון בשן; װאָרום דער װאַלד פֿון װינטערדיקער צײַט איז אַראָפּגעקומען.
/11:3 עס איז אַ קָול פֿון דעם געװײל פֿון די פּאַסטוכער; װאָרום זײער כבוד איז
צעלאָזן: אַ קָול פֿון דעם ברום פֿון יונגע לײבן; פֿאַר די שטאָלץ פון ירדן
איז קאַליע.
/11:4 אַזױ האָט געזאָגט יהוה מײַן גאָט; פיטער די שאָף פון דער שחיטה;
/11:5 װאָס זײערע אײגנטימער טײטן זײ, און האַלטן זיך ניט שולדיק, און זײ
װאָס פֿאַרקױפֿט זײ, זאָגט: געבענטשט איז גאָט; װאָרום איך בין רײַך: און זײערע אײגענע
די פּאַסטוכער דערבאַרימט זיי ניט.
/11:6 װאָרום איך װעל מער ניט דערבאַרימען די באַװױנער פֿון לאַנד, זאָגט גאָט.
אָבער זע, איך װעל געבן די מענטשן איטלעכער אין זײַן חבֿרס האַנט, און
אין דער האַנט פֿון זײַן מלך, און זײ װעלן שלאָגן דאָס לאַנד, און פֿון דאָרטן
זײער האַנט װעל איך זײ ניט מציל זײַן.
/11:7 און איך װעל פֿיטערן די שאָף פֿון שעכטן, איר, אָרעמאַן פֿון די שאָף.
און איך האָב מיר גענומען צװײ שטאַנגען; דעם איינער איך גערופן שיינקייט, און די אנדערע איך
גערופן באַנדס; און איך האָב געפֿיטערט די שאָף.
/11:8 און דרײַ פּאַסטוכער האָב איך פֿאַרשניטן אין אײן חודש; און מיין נשמה האָט זיי געראָטן,
און זײער זעל האָט מיך אױך פֿאַרשעמט.
/11:9 און איך האָב געזאָגט: איך װעל אײַך ניט פֿיטערן;אַז דער שטאַרבט, זאָל ער שטאַרבן; און דאס
װאָס זאָל פֿאַרשניטן װערן, זאָל פֿאַרשניטן װערן; און די איבעריקע זאָלן עסן איטלעכער
דאָס פֿלײש פֿון אַנדערן.
/11:10 און איך האָב גענומען מײַן שטעקן, שײנקײט, און איך האָב אים צעשניטן, כּדי איך זאָל צעברעכן
מײַן בונד װאָס איך האָב געשלאָסן מיט דעם גאַנצן פֿאָלק.
/11:11 און עס איז צעבראָכן געװאָרן אין יענעם טאָג, און אַזױ די אָרעמע פֿון די שאָף װאָס האָבן געהאַלטן
אויף מיר האָט געוואוסט אַז דאָס איז דאָס וואָרט פון גאָט.
/11:12 און איך האָב צו זײ געזאָגט: אױב איר טראַכט גוט, גיט מיר מײַן פּרייז; און אויב נישט,
פאַרהאַלטן. און זײ האָבן געװיגט פֿאַר מײַן פּרייז דרײַסיק זילבערשטיק.
/11:13 און גאָט האָט צו מיר געזאָגט: װאַרפֿט עס צו דעם טעפּער;
איך איז געווען פּרייז פון זיי. און איך האָב גענומען די דרײַסיק זילבערשטיק, און
וואַרפן זיי צו דעם טעפּער אין דעם הויז פון דעם האר.
/11:14 דענצמאָל האָב איך צעשניטן מײַנע אַנדער שטעקן, בענד, כּדי איך זאָל צעברעכן
ברודערשאַפט צווישן יהודה און ישראל.
/11:15 און גאָט האָט צו מיר געזאָגט: נעם נאָך צו דיר די כּלים פֿון אַ
נאַרישע פּאַסטעך.
/11:16 װאָרום זע, איך װעל אױפֿשטעלן אַ פּאַסטעך אין לאַנד, װאָס װעט ניט באַזוכן
די פֿאַרשניטן זאָלן ניט זוכן דעם יונגן, און דאָס היילן ניט
װאָס איז צעבראָכן, און ניט עסן װאָס שטײט, נאָר ער זאָל עסן דעם
פֿלײש פֿון פֿעטס, און צערײַסן זײערע קלױען.
/11:17 װײ, דעם געץ פּאַסטעך װאָס פֿאַרלאָזט די שאָף! די שווערד וועט זיין אויף
זײַן אָרעם, און אױף זײַן רעכטן אױג: זײַן אָרעם זאָל זײַן רײן פֿאַרטריקנט, און
זײן רעכטע אויג װעט פארפינצטערט װערן.
