זכריה
/5:1 און איך האָב זיך אומגעקערט, און איך האָב אױפֿגעהױבן מײַנע אױגן, און איך האָב געזען, ערשט אַ פליענדיק
זעמל.
/5:2 האָט ער צו מיר געזאָגט: װאָס זעסטו? און איך האב געענטפערט, איך זעה א פליען
זעמל; זײַן לענג איז צװאַנציק אײלן, און זײַן ברײט צען
אײלן.
/5:3 האָט ער צו מיר געזאָגט: דאָס איז די קללה װאָס גײט אַרױס איבערן פּנים
פֿון דער גאַנצער ערד, װאָרום איטלעכער װאָס גנבעט װעט פֿאַרשניטן װערן װי אױף
די דאָזיקע זייט לויט איר; און איטלעכער װאָס שװערט זאָל פֿאַרשניטן װערן
ווי אויף יענער זייט לויט אים.
/5:4 איך װעל עס אַרױסברענגען, זאָגט גאָט פֿון צבֿאות, און עס װעט אַרײַנקומען
דאָס הױז פֿון דעם גנבֿ, און אין דעם הױז פֿון דעם װאָס שװערט פֿאַלש
דורך מיין נאָמען: און עס וועט בלייַבן אין די מיטן פון זיין הויז, און וועט זיין
פֿאַרלענדן עס מיט איר האָלץ און מיט אירע שטײנער.
/5:5 איז אַרױסגעגאַנגען דער מלאך װאָס האָט מיט מיר גערעדט, און האָט צו מיר געזאָגט: הײב אױף
אַצונד דײַנע אױגן, און זע װאָס איז דאָס װאָס גײט אַרױס.
/5:6 און איך האָב געזאָגט: װאָס איז דאָס? האָט ער געזאָגט: דאָס איז אַן אֵיפֿה װאָס גײט אַרױס.
האָט ער דערצו געזאָגט: דאָס איז זײער גלײַכקײט איבער דער גאַנצער ערד.
/5:7 און ערשט אַ טאַלאַנט בלײ האָט זיך אױפֿגעהױבן, און דאָס איז אַ פֿרױ
װאָס זיצט אין מיטן דער אֵיפֿה.
/5:8 האָט ער געזאָגט: דאָס איז שלעכטס. און ער האָט עס אַרײַנגעוואָרפן אין מיטן
ephah; און ער האָט אַרויפֿגעוואָרפן די וואָג פון בלייַ אויף איר מויל.
/5:9 און איך האָב אױפֿגעהױבן מײַנע אױגן, און איך האָב געזען, ערשט צװײ זײַנען אַרױסגעגאַנגען
פרויען, און דער ווינט איז געווען אין זייערע פליגל; װאָרום זײ האָבן געהאַט פֿליגלען אַזױ װי די
פֿליגלען פֿון אַ סטאָרק, און מע האָט אױפֿגעהױבן די אֵיפֿה צװישן דער ערד און צװישן דער
הימל.
/5:10 האָב איך געזאָגט צום מלאך װאָס האָט מיט מיר גערעדט: װוּהין טראָגן די דאָזיקע
ephah?
/5:11 און ער האָט צו מיר געזאָגט: צו בױען איר אַ הױז אין לאַנד שִנַער, און עס
זאָל באַפֿעסטיקט װערן, און דאָרטן געשטעלט װערן אױף איר באַזע.
