זכריה
/1:1 אין אַכטן חודש, אין צװײטן יאָר פֿון דָריוֹן, איז געקומען דאָס װאָרט פֿון דעם
ה\' צו זכריה דעם זון פון ברכיהו דעם זון פון עידו דעם נביא,
זאגן,
/1:2 זײער צער איז געװען {dn גאָט} פֿון אײַערע עלטערן.
/1:3 דרום זאָג צו זײ: אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבֿאות; ווענדן זיך צו
מיר, זאָגט גאָט פֿון צבֿאות, און איך װעל זיך אומקערן צו אײַך, זאָגט גאָט פֿון צבֿאות
מחנות.
/1:4 זאָלט איר ניט זײַן װי אײַערע עלטערן, װאָס די ערשטע נבֿיאים האָבן צו זײ געשריגן:
אַזוי צו זאָגן: אַזוי האָט געזאָגט גאָט פֿון צבֿאות; קערט אייך איצט אָפּ פון אייערע בייזע וועגן,
און פֿון אײַערע שלעכטע מעשׂים, אָבער זײ האָבן ניט צוגעהערט און ניט צוגעהערט צו מיר.
זאָגט גאָט.
/1:5 אײַערע עלטערן, װוּ זײַנען זײ? און די נביאים, לעבן זיי אויף אייביק?
/1:6 אָבער מײַנע װערטער און מײַנע געזעצן, װאָס איך האָב באַפֿױלן מײַנע קנעכט
נביאים, האבן זיי נישט געכאפט אײַערע עלטערן? און זײ האָבן זיך אומגעקערט און
האָט געזאָגט: אַזױ װי גאָט פֿון צבֿאות האָט געטראַכט צו טאָן אונדז, לױט אונדזערע
וועגן, און לויט אונדזערע מעשׂים, אַזוי האָט ער געטאָן מיט אונדז.
/1:7 אױפֿן פֿיר און צװאַנציקסטן טאָג פֿון עלפֿטן חודש, דאָס איז דער
חודש שבֿט, אין צװײטן יאָר פֿון דָריוֹשן, איז געקומען דאָס װאָרט פֿון גאָט
צו זכריה דעם זון פון ברכיהו דעם זון פון עידו דעם נביא,
זאגן,
/1:8 איך האָב געזען בײַ נאַכט, ערשט אַ מאַן רײַט אױף אַ רױטן פֿערד, און ער איז געשטאַנען
צווישן די מירטלביימער וואָס זענען געווען אין די דנאָ; און הינטער אים זענען געווען
דאָרטן רויטע פֿערד, געשפּציקטע און װײַסע.
/1:9 האָב איך געזאָגט: מײַן האַר, װאָס זײַנען דאָס? און דער מלאך וואָס האָט גערעדט מיט
האָב איך צו מיר געזאָגט: איך װעל דיר זאָגן װאָס דאָס זײַנען.
/1:10 האָט געענטפֿערט דער מאַן װאָס איז געשטאַנען צװישן די מירטאַלן און געזאָגט: די דאָזיקע
דאָס זײַנען זײ װאָס גאָט האָט געשיקט צו גײן אַרײַן אין דער ערד.
/1:11 און זײ האָבן געענטפֿערט דעם מלאך פֿון גאָט װאָס איז געשטאַנען צװישן דער מערדער
ביימער, און זיי געזאגט: מיר זענען געגאנגען דורך די ערד, און
זע, די גאַנצע ערד זיצט שטיל, און איז רו.
/1:12 האָט געענטפֿערט דער מלאך פֿון גאָט און געזאָגט: גאָט פֿון צבֿאות, װי לאַנג
װעסט זיך ניט דערבאַרימען אױף ירושלים און אױף די שטעט פֿון יהודה,
אויף וואָס דו האָסט צער געווען די צען און זעכציק יאָר?
/1:13 און גאָט האָט געענטפֿערט דעם מלאך װאָס האָט מיט מיר גערעדט מיט גוטע װערטער און
באַקוועם ווערטער.
/1:14 האָט דער מלאך װאָס האָט גערעדט מיט מיר געזאָגט צו מיר: שרײַ, אַזױ צו זאָגן: אַזױ
זאָגט גאָט פֿון צבֿאות; איך בין מקנא פאר ירושלים און פאר ציון מיט א
גרויס קנאה.
/1:15 און איך בין זײער צער פֿון די פֿרומע פֿעלקער;
איז אָבער אַ ביסל אַנטציקט געוואָרן, און זיי האָבן געהאָלפן פאָראויס די צרות.
/1:16 דרום האָט גאָט אַזױ געזאָגט; איך בין אומגעקערט צו ירושלים מיט רחמנות:
מײַן הױז װעט אין איר געבױט װערן, זאָגט גאָט פֿון צבֿאות, און אַ שנור װעט זײַן
זיי אויסגעשטרעקט אויף ירושלים.
/1:17 שרײַ נאָך, אַזױ צו זאָגן: אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבֿאות; מיינע שטעט דורך
וווילטאָג וועט נאָך זיין פאַרשפּרייטן אויסלאנד; און גאָט װעט נאָך טרײסטן
ציון, און וועט נאָך קלייַבן ירושלים.
/1:18 און איך האָב אױפֿגעהױבן מײַנע אױגן, און איך האָב געזען, ערשט פֿיר הערנער.
/1:19 און איך האָב געזאָגט צו דעם מלאך װאָס האָט מיט מיר גערעדט: װאָס זײַנען דאָס? און ער
האָט מיר געענטפערט: דאָס זײַנען די הערנער װאָס האָבן צעשפּרײט יהודה, ישׂראל און
ירושלים.
/1:20 און גאָט האָט מיר געװיזן פֿיר טאָלערס.
/1:21 האָב איך געזאָגט: װאָס קומען די דאָזיקע צו טאָן? און ער האָט געזאָגט, אַזױ צו זאָגן: דאָס זײַנען די
הערנער וואָס האָבן צעשפּרייט יהודה, אַזוי אַז קיין מענטש האט אויפגעהויבן זיין קאָפּ.
אָבער די זענען געקומען צו צעברעכן זיי, צו וואַרפן אויס די הערנער פון די גויים,
װאָס האָבן אױפֿגעהױבן זײער האָרן איבערן לאַנד יהודה, עס צו צעשפּרײטן.
