חכמת שלמה
/5:1 דענצמאָל װעט דער צדיק שטײן מיט גרױס דרײַסטקײט פֿאַרן פּנים
אַזעלכע, װאָס האָבן אים געפּײַניקט, און קײן חשבון פֿון זײַן מי.
/5:2 אַז זײ װעלן עס זען, װעלן זײ זיך דערשראָקן מיט אַ שרעקלעכער מורא, און װעלן
זייט דערשטוינט פון דער פרעמדקייט פון זיין ישועה, אזוי ווייט איבער דעם אלעם
ז ײ האב ן געזוכט .
/5:3 און זײ האָבן תשובה געטאָן און קרעכצן פֿון פּײַן פֿון גײַסט, װעלן זאָגן אינעװײניק
אלײן , דא ס אי ז געװע ן ע ר , װעמע ן מי ר האב ן טײלמא ל געהא ט פארשמאכט , או ן א
שפּריכוואָרט:
/5:4 מיר נאַרישע האָבן גערעכנט זײַן לעבן פֿאַר משוגעת, און זײַן סוף פֿאַר אָן כּבֿוד;
/5:5 װי איז ער געצײלט צװישן די קינדער פֿון גאָט, און זײַן גורל איז צװישן די
הייליקע!
/5:6 דערפֿאַר האָבן מיר זיך פֿאַרזיכערט פֿון דעם װעג פֿון אמת, און פֿון דעם ליכט פֿון
גערעכטיקייט האט ניט געשײנט צו אונדז, און די זון פון גערעכטיקייט איז אויפגעשטאנען
ניט אויף אונדז.
/5:7 מיר האָבן זיך מיד געמאַכט אױפֿן װעג פֿון רשעות און אומקום, יאָ, מיר
זענען דורכגעגאנגען דורך מדבר, וווּ עס איז נישט געלעגן קיין וועג, נאָר וועגן דעם וועג פון
גאָט, מיר האָבן עס ניט געקענט.
/5:8 װאָס האָט אונדז גענוצט די שטאָלץ? אָדער וואָס גוטס האט אַ עשירות מיט אונדזער גרויסקייט
אונדז געבראכט?
/5:9 אַלע די דאָזיקע זאַכן זײַנען פֿאַרגאַנגען װי אַ שאָטן, און אַזױ װי אַ היטל
געאײַלט דורך;
/5:10 און װי אַ שיף װאָס גײט איבער די װאַסער־כװאַלן, װאָס װען זי איז
פארביי, דער שפּור דערפון קענען ניט זיין געפונען, ניט דער וועג פון די
קיל אין די כוואליעס;
/5:11 אָדער אַזױ װי אַ פֿױגל איז געפֿלױגן אין דער לופט, איז קײן סימן פֿון איר נישטאָ
וועג צו זיין געפונען, אָבער די ליכט לופט זייַענדיק געשלאגן מיט דעם מאַך פון איר
פליגל און צעשיידט מיט די היציק ראַש און באַוועגונג פון זיי, איז דורכגעגאנגען
דורך, און דערנאָך איז ניט געפונען קיין צייכן ווו זי געגאנגען;
/5:12 אָדער אַזױ װי אַ פֿײַל װערט געשאָסן אױף אַ צײכן, צעטײלט ער די לופט װאָס
גלײ ך קומ ט זי ך װידע ר צוזאמע ן , א ז א מענט ש קע ן ני ט װיס ן װאוהי ן זי
דורכגעגאנגען:
/5:13 אַזױ האָבן מיר, אַזױ װי מיר זײַנען געבאָרן געװאָרן, אָנגעהויבן זיך צוציען צו אונדזערע
סוף, און האט קיין צייכן פון מעלה צו ווייַזן; אָבער זיי זענען קאַנסומד אין אונדזער אייגן
רשעות.
/5:14 װאָרום די האָפֿענונג פֿון די פֿרומע איז װי שטױב װאָס װערט אַװעקגעבלאָזן מיטן װינט;
װי אַ דין פרױ װאָס װערט פֿאַרטריבן מיטן שטורעם; װי דער רויך
וואָס איז צעשפּרייט דאָ און דאָרט מיט אַ שטורעם, און גייט אַוועק ווי
דער זכרון פון אַ גאַסט וואָס פאַרהאַלטן נאָר אַ טאָג.
/5:15 אָבער די צדיקים לעבן אײביק; אויך זייער שכר איז ביי גאָט,
און די זאָרג פֿון זיי איז בײַם אייבערשטן.
/5:16 דרום װעלן זײ באַקומען אַ הערלעכן מלוכה, און אַ שײנע קרוין
פֿון גאָטס האַנט, װאָרום מיט זײַן רעכטער האַנט זאָל ער זײ באַדעקן, און
מיט זײַן אָרעם זאָל ער זײ באַהיטן.
/5:17 ער זאָל נעמען צו אים זײַן קנאות פֿאַר אַ גאַנץ װאַנצונג, און מאַכן דעם
באַשעפעניש זיין וואָפן פֿאַר די נעקאָמע פון זיינע שונאים.
/5:18 ער װעט אָנטאָן גערעכטיקײט װי אַ חושן, און אַן אמתן משפּט
אַנשטאָט אַ העלם.
/5:19 הײליקטום װעט ער נעמען פֿאַר אַן אומאומװיליקן שילד.
/5:20 זײַן שװערער גרימצאָרן װעט ער שאַרפֿן פֿאַר אַ שװערד, און די װעלט װעט מלחמה האַלטן
מיט אים קעגן די אומחכמים.
/5:21 דענצמאָל װעלן אַרױסגײן די רעכטע דונערן; און פון די וואלקנס,
אזוי ווי פון א גוט געצויגן בויגן וועלן זיי פליען צום מארק.
/5:22 און האָגלשטײנער פֿול מיט גרימצאָרן װעלן אױסגעװאָרפֿן װערן װי פֿון אַ שטײנערנע בויגן, און
דאָס װאַסער פֿון ים װעלן אױף זײ שטורעם, און די מבול װעלן
גרויזאַם דערטרינקען זיי.
/5:23 יאָ, אַ שטאַרקער װינט װעט זיך אױפֿשטײן קעגן זײ, און װי אַ שטורעם
בלאָז זײ אַװעק, אַזױ װעט זינד פֿאַרװיסטן די גאַנצע ערד און קראַנק
די האַנדלונג וועט אומקערן די טראָן פון די גוואַלדיק.
