חכמת שלמה
/2:1 װאָרום די רשעים האָבן געזאָגט, רײדן מיט זיך אַלײן, אָבער ניט רעכט, אונדזערע
דאָס לעבן איז קורץ און טידיאַס, און אין דעם טויט פון אַ מענטש איז קיין סגולע:
אוי ך קײ ן מאן , װא ס הא ט זי ך אומגעקער ט פו ן קבר , אי ז ניש ט געװע ן באקאנט .
/2:2 װאָרום מיר זײַנען געבאָרן געװאָרן אין אַלע װאַנטענישן, און מיר װעלן װײַטער זײַן װי מיר
קיינמאל נישט געווען: ווארים דער אָטעם אין אונדזער נאָזלעכער איז ווי רויך און אַ ביסל
אָנצינדן זיך אין אונדזער האַרץ:
/2:3 װאָס װעט פֿאַרלאָשן װערן, װעט אונדזער גוף פֿאַרקערט װערן אין אַש, און אונדזער
גייסט וועט פאַרשווינדן ווי די ווייך לופט,
/2:4 און אונדזער נאָמען װעט פֿאַרגעסן װערן מיט דער צײַט, און קײנער װעט ניט האָבן אונדזערע מעשים
אין דערמאָנונג, און אונדזער לעבן וועט פאָרן אַוועק ווי דער שפּור פון אַ וואָלקן,
און װעט צעשפּרײט װערן װי אַ נעפּל װאָס װערט פֿאַרטריבן מיט די שטראַלן פֿון
די זון, און איבערגענומען מיט איר היץ.
/2:5 װאָרום אונדזער צײַט איז אַ פֿאַרגײענדיקער שאָטן; און נאָך אונדזער סוף דאָרט
איז ניט אומקערן: פֿאַר עס איז פעסט געחתמעט, אַזוי אַז קיין מענטש קומט ווידער.
/2:6 קום דעריבער, לאָמיר געניסן פֿון די גוטע זאַכן, װאָס זײַנען דאָ
לאמיר גיך נוצן די באשעפענישן אזוי ווי אין יוגנט.
/2:7 לאָמיר זיך אָנפֿילן מיט טײַער װײַן און זאַלב, און קײן בלום זאָל ניט ניט זײַן
פון פרילינג גייט ביי אונז:
/2:8 לאָמיר זיך קרוינען מיט רויזן־קנאָבל, אײדער זײ װערן פֿאַרדאַרט;
/2:9 לאָז קײנער פֿון אונדז ניט גײן אָן זײַן חלק פֿון אונדזער װילדקײט, לאָמיר אַװעקגײן
סימנים פון אונדזער פרייד אין יעדער אָרט: פֿאַר דאָס איז אונדזער חלק, און
אונדזער פּלאַץ איז דאָס.
/2:10 לאָמיר דריקן דעם אָרעמאַן צדיק, לאָמיר ניט שױן די אַלמנה און ניט
יראת שמים די אלטע גרויע האָר פון די עלטער.
/2:11 זאָל אונדזער שטאַרקײט זײַן די תּוֹרה פֿון גערעכטיקײט, װאָרום דאָס איז שװער
געפונען צו זיין גאָרנישט ווערט.
/2:12 דרום לאָמיר זיך אָפּשלאָגן אױף די צדיקים; ווייל ער איז נישט פאר
אונדזער קער, און ער איז ריין קעגן אונדזער מעשים;
אונדזער עבירה פֿון דער תּוֹרה, און אַנטקעגן אונדזער שענדונג די עבירות
אונדזער בילדונג.
/2:13 ער זאָגט, אַז ער קען גאָט, און ער רופֿט זיך אַלײן
קינד פון דעם האר.
/2:14 ער איז געמאַכט געוואָרן צו באַשטראָפן אונדזערע מחשבות.
/2:15 ער איז אונדז שװער צו זען, װאָרום זײַן לעבן איז ניט אַזױ װי אַנדערע
מענטשן, זיינע וועגן זענען פון אן אנדער שניט.
/2:16 מיר װערן גערעכנט פֿון אים פֿאַר פֿאַלשע;
פוּן שמוּת: ער זאָגט אַרויס דעם סוף פוּן דעם צדיק צו זיין ברוך, און
רײםט זיך, אַז גאָט איז זײַן פֿאָטער.
/2:17 לאָמיר זען צי זײַנע װערטער זײַנען אמת, און לאָמיר פּרוּװן װאָס װעט געשען
דער סוף פון אים.
/2:18 װאָרום אױב דער גערעכטער איז דער זון פֿון גאָט, װעט ער אים העלפֿן און אים מציל זײַן
פֿון דער האַנט פֿון זײַנע פֿײַנט.
/2:19 לאָמיר אים אונטערזוכן מיט חרטה און פּײַניקונג, כּדי מיר זאָלן װיסן זײַן
עניוות, און באַווייז זיין געדולד.
/2:20 לאָמיר אים פֿאַרשילטן מיט אַ שענדלעכן טױט;
זיין רעספּעקטעד.
/2:21 אַזעלכע זאַכן האָבן זײ געמײנט, און זײ זײַנען פֿאַרפֿירט געװאָרן: פֿאַר זײערע אײגענע
רשעות האט זײ פארבלענדט.
/2:22 די סודות פֿון גאָט, זײ האָבן זײ ניט געװוּסט, און זײ האָבן ניט געהאָפֿט
די לוין פון גערעכטיקייט, און ניט דערקענט אַ באַלוינונג פֿאַר די וווילטויק נשמות.
/2:23 װאָרום גאָט האָט באַשאַפֿן דעם מענטש צו זײַן אומשטאַרבלעך, און ער האָט אים געמאַכט פֿאַר זײַן געשטאַלט
אײגענעם אײביקקײט.
2:24 אָבער דורך קנאה פון דעם שטן געקומען דער טויט אין דער וועלט
די װאָס האַלטן פֿון זײַן זײַט, געפֿינען עס.
