טאָביט
/14:1 און טאָביט האָט געענדיקט לױבן גאָט.
/14:2 און ער איז געװען אַכט און פֿופֿציק יאָר אַלט, װען ער האָט פֿאַרלוירן זײַן אױג, װאָס איז געװען
האָט ער אים אומגעקערט נאָך אַכט יאָר, און ער האָט געגעבן צדקה, און ער האָט זיך געמערט
די מורא פון דעם האר גאָט, און אים געלויבט.
/14:3 און אַז ער איז געװען זײער אַלט, האָט ער גערופֿן זײַן זון, און די זין פֿון זײַן זון.
און האָט צו אים געזאָגט: מײַן זון, נעם דײַנע קינדער; װאָרום אָט בין איך אַלט, און
איך בין גרייט צו אַרויסגיין פון דעם לעבן.
/14:4 גײ צו מײַן זון אין מדין, װאָרום איך גלייב פֿאַרװאָס דאָס װאָס יוֹנָס דער
דער נבֿיא האָט גערעדט פֿון נינוה, אַז זי זאָל אומקערן װערן; און אַז פֿאַר אַ
צייט וועט שלום זיין אין מעדיאַ; און אַז אונדזערע ברידער וועלן ליגן
צעוואָרפן אויף דער ערד פון אַז גוט לאַנד: און ירושלים וועט זיין
װיסט, און דאָס הױז פֿון גאָט אין איר װעט פֿאַרברענט װערן, און װעט זײַן
וויסט פֿאַר אַ צייַט;
/14:5 און אַז גאָט װעט זיך װידער דערבאַרימען אױף זײ, און װעט זײ װידער ברענגען אַרײַן
דאָס לאַנד, וווּ מע זאָל בויען אַ היכל, אָבער ניט ווי דער ערשטער,
ביז דער צייט פון יענער תקופה וועט מקוים ווערן; און דערנאָך װעלן זײ זיך אומקערן
פֿון אַלע ערטער פֿון זײער געפֿאַנגענשאַפֿט, און בױט אױף ירושָלַיִם בכבוד,
און דאָס הױז פֿון גאָט װעט אין איר געבױט װערן אױף אײביק מיט אַ פּראַכט
בנין, ווי די נביאים האָבן גערעדט דערפון.
/14:6 און אַלע פֿעלקער װעלן זיך אומקערן, און װעלן מוֹרא האָבן פֿאַר יהוה גאָט, און װעלן באַגראָבן
זײערע אפגעטער.
/14:7 און אַלע פֿעלקער װעלן לױבן גאָט, און זײַן פֿאָלק װעט זיך מודה זײַן גאָט;
און גאָט װעט דערהויבן זײַן פֿאָלק; און אַלע װאָס האָבן ליב גאָט
גאָט אין אמת און גערעכטיקייט וועט פרייען, רחמנות צו אונדזער ברידער.
/14:8 און אַצונד, מײַן זון, גײ אַװעק פֿון נינוװ, װײַל דאָס װאָס
דער נביא יונה האט גערעדט, פארזיכערט געשען.
/14:9 אָבער היטן די תּוֹרה און די געבאָט, און דערבאַרימט דיך
און גערעכט, כדי עס זאל גוט גיין מיט דיר.
/14:10 און באַגראָב מיך מיט אָרנטלעכקײט, און דײַן מוטער מיט מיר; אָבער פאַרהאַלטן ניט מער בייַ
נינעווע. געדענק, מיין זון, ווי אַמאַן האָט געטראָפן אַחיאַטשרוס וואָס האָט אים געבראכט
אַרויף, ווי פון ליכט ער געבראכט אים אין פינצטערניש, און ווי ער באַלוינט
אים ווידער; נאָך אַחיכרוס איז ניצול געוואָרן, אָבער דער אַנדערער האָט געהאַט זײַן באַלוינונג: פֿאַר
ער איז אַראָפּ אין פינצטערניש. מנשה האָט געגעבן צדקה, און איז אַנטלאָפן פֿון די שטרויכלונגען
פֿון דעם טױט װאָס זײ האָבן אים געמאַכט, אָבער אַמאַן איז אַרױפֿגעפֿאַלן אין דער שלאַנג, און
אומגעקומען.
/14:11 דעריבער, אַצונד, מײַן זון, באַטראַכט װאָס טוט צדקה, און װי גערעכטיקײט
טוט אָפּגעבן. ווען ער האט געזאגט די זאכן, ער געגעבן אַרויף די גייַסט אין די
בעט, הונדערט און אַכט און פֿופֿציק יאָר אַלט; און ער האָט אים באַגראָבן
מיט כבוד.
/14:12 און אַז זײַן מוטער אנה איז געשטאָרבן, האָט ער זי באַגראָבן מיט זײַן פֿאָטער. אבער
טאָביאַס איז אַוועק מיט זיין פרוי און קינדער קיין עקבאַטאַנע צו ראַגועל זיין
שווער,
/14:13 װוּ ער איז אַלט געװאָרן מיט כּבֿוד, און ער האָט באַגראָבן זײַן פֿאָטער און זײַן מוטער
די געזעץ איז אין כּבֿוד, און ער האָט ירש געווען זייער פאַרמאָג, און זיין פאטער
טאָביט ס.
/14:14 און ער איז געשטאָרבן אין עקבתָן אין מדין, הונדערט זיבן און צװאַנציק.
יארן אלט.
/14:15 אָבער אײדער ער איז געשטאָרבן, האָט ער געהערט װעגן דעם אומקום פֿון נינוה װאָס איז געװען
גענומען דורך נבוכאָדאָנאָסאָר און אַשורוש, און פֿאַר זיין טויט האָט ער זיך געפרייט
איבער נינעוו.
