טאָביט
/10:1 און זײַן פֿאָטער טוביט האָט גערעכנט יעדן טאָג, און װען די טעג פֿון דער נסיעה
זענען אויסגעגאנגען, און זיי זענען נישט געקומען,
/10:2 האָט טאָביט געזאָגט: זײַנען זײ פֿאַרהאַלטן? אדער איז גבאעל טויט, און עס איז נישטא
מענטש צו געבן אים די געלט?
/10:3 דערפֿאַר האָט ער זיך זײער געצערנט.
/10:4 האָט זײַן װײַב צו אים געזאָגט: מײַן זון איז געשטאָרבן, װײַל ער בלײַבט לאַנג; און
האָט זי אים אָנגעהויבן וויינען, און געזאָגט:
/10:5 אַצונד זאָג איך פֿאַר גאָרנישט, מײַן זון, זינט איך האָב דיך אַװעקגעלאָזט, דאָס ליכט פֿון
מיינע אויגן.
/10:6 װאָס טאָביט האָט צו אים געזאָגט: שטיל, זאָג ניט, װאָרום ער איז זיכער.
/10:7 האָט זי געזאָגט: שטיל, און מיך ניט פֿאַרנאַרן; מײַן זון איז געשטאָרבן. און
זי איז אַרױסגעגאַנגען יעדן טאָג אױפֿן װעג װאָס זײ זײַנען געגאַנגען, און האָט ניט געגעסן פֿלײש
אין טאָג, און ניט אויפגעהערט גאַנץ נעכט צו וויינען איר זון טוביאַס,
ביז די פערצן טעג פון דער חתונה זענען אויסגעגאנגען, וואס ראגועל האט געהאט
האָט געשװאָרן, אַז ער זאָל דאָרטן פֿאַרברענגען. האָט טאָביאַס געזאָגט צו ראַגועל: לאָז מיך גײן,
װאָרום מײַן טאַטע און מײַן מאַמע קוקן מיך ניט מער צו זען.
/10:8 אָבער זײַן שװער האָט צו אים געזאָגט: בלײַבט מיט מיר, און איך װעל שיקן צו אים
דײַן פֿאָטער, און זײ זאָלן אים דערצײלן װי אַזױ עס גײט מיט דיר.
/10:9 האָט טאָבֿיה געזאָגט: נײן; אָבער לאָז מיך גײן צו מײַן טאַטן.
/10:10 און ראַגועל איז אױפֿגעשטאַנען, און האָט אים געגעבן זײַן װײַב שרה, און האַלב זײַן פֿאַרמעג.
קנעכט, און בהמות, און געלט:
/10:11 און ער האָט זײ געבענטשט, און זײ אַװעקגעשיקט, אַזױ צו זאָגן: גיב דער גאָט פֿון הימל
איר אַ בליענדיק נסיעה, מיין קינדער.
/10:12 האָט ער געזאָגט צו זײַן טאָכטער: הערט כּבֿוד דײַן פֿאָטער און דײַן שװער;
װאָס זײַנען איצט דײַנע עלטערן, כּדי איך זאָל הערן אַ גוטן באַריכט פֿון דיר. און ער
האט זי געקושט. האָט עדנה אויך געזאָגט צו טוביָהן: דער האַר פֿון שָמַיִם זאָל דיך אומקערן,
מיין טייערער ברודער, און שענק איך זאל זען דיינע קינדער פון מיין טאכטער
שרה אײדער איך שטאַרב, איך זאָל זיך פֿרײען פֿאַר גאָט: זע, איך גיב
מיין טאָכטער צו דיר פון ספּעציעל צוטרוי; װאו זענען איר נישט בעטן
בייז.
