טאָביט
/3:1 און איך בין מצער געװען, האָב געװײנט, און אין מײַן צער מתפלל געװען, אַזױ צו זאָגן:
/3:2 גאָט, דו ביסט גערעכט, און אַלע דײַנע מעשׂים און אַלע דײַנע װעגן זײַנען חֶסד און
אמת, און דו משפטסט אמת און גערעכטיקייט אויף אייביק.
/3:3 געדענק מיך, און קוק אױף מיר, זאָלסט מיך ניט באַשטראָפן פֿאַר מײַנע זינד און אומוויסנדיקײטן,
און די זינד פֿון מײַנע עלטערן, װאָס האָבן געזינדיקט פֿאַר דיר.
/3:4 װאָרום דײַנע געבאָט האָבן זײ ניט צוגעהערט, דרום האָסטו אונדז מציל געװען
פֿאַר אַ רױב, און פֿאַר געפֿאַנגענשאַפֿט, און צום טױט, און פֿאַר אַ שפּריכװאָרט פֿון
שאַנד צו אַלע פֿעלקער, צווישן וועמען מיר זענען צעשפּרייט.
/3:5 און אַצונד זײַנען דײַנע משפּטים פֿיל און אמת: טו מיט מיר לױט מײַן
זינד און מײַנע עלטערן, מחמת מיר האָבן ניט געהיט דײַנע געבאָט, אויך ניט
זענען געגאַנגען אין אמתן פאַר דיר.
/3:6 און אַצונד, טו מיט מיר, אַזױ װי דיר איז בעסער, און באַפֿױלן מײַן
גײַסט זאָל מען פֿון מיר נעמען, כּדי איך זאָל צעלאָזן ווערן און ווערן ערד.
ווארים עס איז נוטלי פאר מיר צו שטאַרבן ווי צו לעבן, ווייַל איך האָבן
געהערט פאלשע חרפות, און האבן פיל צער;
מע זאָל אַצונד מציל זײַן פֿון דער דאָזיקער נויט, און גײן אין אײביק
אָרט: קער ניט אָפּ פֿון מיר דײַן פּנים.
/3:7 עס איז געװען אין דעם זעלבן טאָג, אַז אין עקבתָן, אַ שטאָט פֿון מדי שׂרה די
די טאכטער פון ראגועל איז אויך פארשמאכט געווארן פון איר פאטערס דינסטן;
/3:8 װײַל זי האָט חתונה געהאַט מיט זיבן מענער, װאָס אַסמאָדעוס דער
בײזער גײסט האט געהרגעט, אײדער זײ זײנען געלעגן מיט איר. דו זאלסט נישט
װיסן, האָבן זײ געזאָגט, אַז דו האָסט דערשטיקט דײַנע מענער? דו האסט געהאט
שוין זיבן מאנען, און דו ביסט נישט גערופן געווארן נאך קיינעם פון זיי.
/3:9 פֿאַר װאָס זאָגסטו אונדז פֿאַר זײ? אויב זיי זענען טויט, גיי נאָך דיין וועג
זײ, לאָמיר קײנמאָל ניט זען פֿון דיר, ניט אַ זון אָדער אַ טאָכטער.
/3:10 װען זי האָט דאָס געהערט, איז זי געװען זײער טרויעריק, אַזױ האָט זי געטראַכט
זי ך האב ן דערשטיקט ; און זי האָט געזאָגט: איך בין מײַן אײנציקע טאָכטער
פֿאָטער, און אַז איך טאָן דאָס, זאָל עס זײַן אַ חרפה פֿאַר אים, און איך װעל
ברענג זײן עלטער מיט צער אין קבר.
/3:11 האָט זי מתפלל געװען צום פֿענצטער, און געזאָגט: געבענטשט ביסטו, גאָט מײַן.
גאָט, און דיין הייליק און כבוד נאָמען איז ברוך און ערלעך פֿאַר
אייביג: זאלן דיך לויבן אלע דיינע ווערק אויף אייביק.
/3:12 און אַצונד, גאָט, איך האָב געטאָן מײַנע אױגן און מײַן פּנים צו דיר,
/3:13 און זאָלסט זאָגן: נעם מיך אַרױס פֿון דער ערד, כּדי איך זאָל מער ניט הערן די חרפה.
/3:14 דו װײסט, גאָט, אַז איך בין רײן פֿון אַלע זינד מיט מענטשן,
/3:15 און איך האָב ניט פֿאַראומרײניקט מײַן נאָמען, און ניט דעם נאָמען פֿון מײַן פֿאָטערס, אין דער
לאַנד פֿון מײַן געפֿאַנגענשאַפֿט: איך בין מײַן פֿאָטערס אײנציקע טאָכטער, און האָט ניט
ער איז אַ קינד צו זיין יורש, ניט קיין קרובים, און קיין זון
זיין לעבעדיק, וועמען איך קען האַלטן זיך פֿאַר אַ ווייב: מיין זיבן מענער זענען
שוין טויט; און װאָס זאָל איך לעבן? אָבער אויב עס איז, ביטע טאָן ניט דיר אַז איך
זאָל שטאַרבן, באַפעלן אַ אַכטונג צו מיר, און רחמנות אויף מיר,
אַז איך הער ניט מער קיין חרפה.
/3:16 און די תּפֿילות פֿון זײ בײדן זײַנען געהערט געװאָרן פֿאַר דער כּבֿוד פֿון די גרױסן
גאָט.
/3:17 און רפֿאל איז געשיקט געװאָרן זײ בײדן צו היילן, דאָס הײסט, אָפּצושלאָגן די
װײַס פֿון די אױגן פֿון טאָביט, און צו געבן שרה די טאָכטער פֿון ראַגועל פֿאַר אַ
ווייב צו טוביָהן דעם זון פון טובית; און צו בינדן אַסמאָדעוס דעם בייז גייסט;
װײַל זי האָט געהערט צו טוביָהן מיט ירושה. די זעלבע
די צײַט איז געקומען שטובית, און איז אַרײַן אין זײַן הױז, און שׂרה די טאָכטער
פֿון ראַגועל האָט אַראָפּגענידערט פֿון איר אויבערשטן.
