טאָביט
/2:1 און אַז איך בין װידער אַהײם געקומען, און מײַן װײַב אַנאַ איז מיר אומגעקערט געװאָרן,
מיט מיין זון טוביאס, אין די סעודה פון שבועות, וואָס איז די הייליק סעודה
פון די זיבן וואָכן, עס איז געווען צוגעגרייט אַ גוט מיטאָג, אין וואָס איך
געזעסן עסן.
/2:2 און אַז איך האָב געזען אַ סך פֿלײש, האָב איך געזאָגט צו מײַן זון: גײ און ברענג װאָס
ארעמע ן אידע ר װעסט ו װעס ט געפינע ן פו ן אונדזער ע ברידער , װעמע ן אי ז געדענ ק
דער האר; און זע, איך זעץ פֿאַר דיר.
/2:3 אָבער ער איז געקומען, און האָט געזאָגט: פֿאָטער, אײנער פֿון אונדזער פֿאָלק איז דערשטיקט געװאָרן
איז אַרויסגעוואָרפן אין די מאַרק.
/2:4 און אײדער איך האָב פֿאַרזוכט קײן פֿלײש, האָב איך זיך אױפֿגעהױבן און אים אַרױפֿגענומען
אַ צימער ביז דעם אַראָפּגיין פון דער זון.
/2:5 און איך האָב זיך אומגעקערט, און איך האָב מיך געװאַשן, און האָב געגעסן מײַן פֿלײש מיט שװער.
/2:6 געדענקט איר יענע נבואה פֿון עמוס, אַזױ װי ער האָט געזאָגט: אײַערע יָום-טובֿים װעלן זײַן
האָט זיך פֿאַרקערט אין טרויער, און דײַן גאַנצן פֿרײד אין קלאָג.
/2:7 דרום האָב איך געװײנט, און נאָכן אונטערגאַנג פֿון דער זון בין איך געגאַנגען און געמאַכט אַ
קבֿר, און האָט אים באַגראָבן.
/2:8 אָבער מײַנע שכנים האָבן מיר געשפּילט, און געזאָגט: דער דאָזיקער האָט נאָך ניט מורא צו זײַן.
טײטן פאר דעם ענין: װאם איז אנטלאפן; און דאָך, זע, ער באַגראָבן דעם
ווידער טויט.
/2:9 אױך אין דער זעלביקער נאַכט האָב איך זיך אומגעקערט פֿון דער קבורה, און בין געשלאָפֿן בײַ דער װאַנט פֿון
מײַן הויף איז פֿאַראומרײניקט געװאָרן, און מײַן פּנים איז אַנטפּלעקט געװאָרן.
/2:10 און איך האָב ניט געװוּסט, אַז אין דער װאַנט זײַנען געװען שפּערלעך, און מײַנע אױגן זײַנען געװען
אפן האבן די פייגעלעך פארשטומט װארעם מיסט אין מײנע אויגן, און ם׳איז געקומען א װײםקײט
אין מיינע אויגן, און איך בין געגאַנגען צו די רופאים, אָבער זיי האָבן מיר ניט געהאָלפן:
און אַחִיכָרוֹש האָט מיך געזאָרגט, ביז איך בין אַרײַן קײן אֶלימאַיס.
/2:11 און מײַן װײַב אנה האָט גענומען װײַבערשאַפֿטן צו טאָן.
/2:12 און אַז זי האָט זײ געשיקט אַהײם צו די בעלי־בתּים, האָבן זײ געצאָלט איר לוין, און
האָט איר אויך געגעבן אַחוץ אַ קינד.
/2:13 און אַז עס איז געװען אין מײַן הױז, און האָט אָנגעהויבן שרײַען, האָב איך צו איר געזאָגט: פֿון
פֿון וואַנען איז דאָס קינד? איז עס נישט געגנבעט? געבן עס צו די אָונערז; פֿאַר עס איז
ניט געזעצלעך עסן עפּעס וואָס איז געגנבעט.
/2:14 אָבער זי האָט מיר געענטפֿערט: מע איז געגעבן געװאָרן פֿאַר אַ מתּנה מער פֿון דעם לוין.
אָבער איך האָב איר ניט געגלויבט, נאָר איך האָב זי באַפוילן צו געבן צו די בעלים: און
איך האב מיך פארשעמט אויף איר. אָבער זי האָט מיר געענטפערט: וואו איז דיין צדקה און?
דיינע צדקות? זע, דו און אַלע דײַנע מעשים זײַנען באַקאַנט.
