סיראַטש
/51:1 איך װעל דיך דאַנקען, יהוה און מלך, און דיך לױבן, גאָט מײַן הילף;
לויב דיין נאָמען:
/51:2 װאָרום דו ביסט מײַן באַשיצער און אַ העלפֿער, און האָסט געהיט מײַן לײַב פֿון
צעשטערונג, און פֿון דער שטראַל פֿון דער לשון הרע, און פֿון דער
ליפּן וואָס פאָרשן ליגן, און איז געווען מיין העלפּער קעגן מיין קעגנערס.
/51:3 און האָסט מיך מציל געװען לױט דער פֿיל רחמנות און זײ
גרויסקייט פון דיין נאָמען, פון די ציין פון די וואָס זענען גרייט צו עסן
מיר, און פֿון די הענט פֿון די װאָס האָבן געזוכט מײַן לעבן, און פֿון דעם
פילע צרות וואָס איך געהאט;
/51:4 פֿון דער דערשטיקונג פֿון פֿײַער פֿון אַלע זײַטן, און פֿון מיטן פֿײַער
וואָס איך האָב ניט אָנצינדן;
/51:5 פֿון דער טיפֿעניש פֿון דעם בויך פֿון גיהנום, פֿון אַן אומרײנער צונג, און פֿון
ליגן ווערטער.
/51:6 מיט אַ באַשולדיקונג צום מלך פֿון אַ אומגערעכט לשון האָט מײַן זעל געצויגן.
לעבן אפילו ביז טויט, מיין לעבן איז געווען נאָענט צו די גיהנום אונטן.
/51:7 זײ האָבן מיך אַרומגערינגלט פֿון אַלע זײַטן, און קײן מאַן איז מיר ניט געװען צו העלפֿן;
האָט געזוכט די הילף פון מענטשן, אָבער עס איז ניט געווען.
/51:8 דענצמאָל האָב איך געטראַכט אױף דײַן חֶסד, גאָט, און אױף דײַנע מעשים פֿון אַלטן, װי
דו מציל די וואָס וואַרטן אויף דיר, און מציל זיי פון די הענט
פון די שונאים.
/51:9 און איך האָב אױפֿגעהױבן מײַנע געבעט פֿון דער ערד, און האָב מתפלל געווען
ישועה פון טויט.
/51:10 איך האָב גערופֿן צו יהוה דעם פֿאָטער פֿון מײַן האַר, ער זאָל ניט אַװעקגײן
מיר אין די טעג פון מיין צרה, און אין דער צייט פון די שטאָלץ, ווען דאָרט
איז נישט געווען קיין הילף.
/51:11 איך װעל לױבן דײַן נאָמען תּמיד, און איך װעל לױבן מיט
דאנק; און אַזוי מיין תפילה איז געהערט:
/51:12 װאָרום האָסט מיך מציל געװען פֿון אונטערגײן, און מיך מציל געװען פֿון בײז.
דערפֿאַר װעל איך דאַנקען, און דיך לױבן, און זײ בענטשן
נאָמען, גאָט.
/51:13 װען איך בין נאָך געװען יונג, אָדער טאָמיד בין איך אַװעקגעגאַנגען קײן אױסלאַנד, האָב איך געזוכט חכמה אַרײַן
מיין תפילה.
/51:14 איך האָב מתפלל געװען פֿאַר איר פֿאַרן היכל, און איך װעל זי זוכן ביז צום
סוף.
/51:15 און פֿון דער בלום ביז דער װײַנטרויב איז צײט געװאָרן, האָט זיך מײַן האַרץ געפֿעלן
זי: מײַן פֿוס איז געגאַנגען אין רעכטן װעג, פֿון מײַן יוגנט אָן האָב איך זי געזוכט.
/51:16 איך האָב אַ ביסל אַראָפּגעבױגן מײַן אױער, און איך האָב זי אױפֿגענומען, און איך האָב זיך אױסגעלערנט.
/51:17 איך האָב דערפֿון גענוצט, דרום װעל איך געבן כּבֿוד דעם געבן
מיר חכמה.
/51:18 װאָרום איך האָב געמײנט צו טאָן נאָך איר, און איך האָב שטאַרק נאָכגעיאָגט דעם װאָס איז
גוט; אַזױ װעל איך ניט פֿאַרשעמט װערן.
/51:19 מײַן זעל האָט זיך געראַנגלט מיט איר, און אין מײַנע מעשׂים בין איך געװען פּינטלעך: איך
האָט אויסגעשטרעקט מיינע הענט צום הימל אויבן, און מײַנע אומוויסנדיקייט האָט געבראַכט
פון איר.
/51:20 איך האָב צו איר צוגעפֿירט מײַן זעל, און איך האָב זי געפֿונען אין רײנקײט;
דאָס האַרץ האָט זיך באַהעפֿט מיט איר פֿון אָנהייב אָן, דרום װעל איך ניט זײַן
פארלאזט .
/51:21 מײַן האַרצן האָט געצױגן איר זוכן, דרום האָב איך באַקומען אַ גוטן
פאַרמעגן.
/51:22 גאָט האָט מיר געגעבן אַ צונג פֿאַר מײַן שכר, און איך װעל אים לױבן.
דערמיט.
/51:23 גענענט צו מיר, איר אומגעלערנטע, און רופֿט זיך אין דעם הױז פֿון לערנען.
/51:24 פֿאַר װאָס זײַט איר פּאַמעלעך, און װאָס זאָגט איר צו די דאָזיקע, זעענדיק אײַער
נשמות זענען זייער דאָרשטיק?
/51:25 איך האָב געעפֿנט מײַן מױל, און איך האָב געזאָגט: קויף זי פֿאַר אײַך אָן געלט.
/51:26 לײג אַרײַן דײַן האַלדז אונטער דעם יאָך, און זאָל דײַן זעל באַקומען לערנונג;
איז שווער צו געפֿינען.
/51:27 זע מיט אײַערע אױגן, אַז איך האָב נאָר װינציק אַרבעט און האָב
האָט מיר באַקומען אַ סך מנוחה.
/51:28 לערנט זיך מיט אַ גרױסער סומע געלט, און קריג פֿון איר אַ סך גאָלד.
/51:29 זאָל זיך פֿרײען אײַער זעל מיט זײַן חֶסד, און זיך ניט שעמען מיט זײַן לױב.
/51:30 אַרבעט דײַן אַרבעט אין צײַט, און אין זײַן צײַט װעט ער דיר געבן דײַן שכר.
