סיראַטש
/50:1 שמעון דער כּהן גדול דער זון פֿון אוֹניָהן, װאָס אין זײַן לעבן האָט פֿאַרריכט דעם
הױז װידער, און אין זײַנע טעג האָט באַפֿעסטיקט דעם היכל.
/50:2 און דורך אים איז געבױט געװאָרן פֿון יסוד די צװײטע הײך, די הױכע
פעסטונג פון דער וואַנט אַרום דעם טעמפּל:
/50:3 אין זײַנע טעג איז דער בור צו נעמען װאַסער, זײַן רונד װי דער ים,
איז געווען באדעקט מיט מעש טעלער:
/50:4 ער האָט געהיט דעם הֵיכל, ער זאָל ניט פֿאַלן, און האָט באַפֿעסטיקט דעם
שטאָט קעגן באַגעגענישן:
/50:5 װי ער איז געפֿעלן געװאָרן צװישן פֿאָלק בײַ זײַן אַרױסגײן פֿון דעם?
סאַנקטואַרי!
/50:6 ער איז געװען װי דער פֿרימאָרגןשטערן אין מיטן װאָלקן, און װי די לבנה אין
די פולע:
/50:7 װי די זון שײַנט אױפֿן היכל פֿון דעם העכסטן, און װי דער רעגנבויגן
געבן ליכט אין די ליכטיק וואלקנס:
/50:8 און װי אַ בלום פֿון רויזן אין פרילינג פֿון יאָר, װי ליליעס בײַם האַרצן
טייכן פון וואסערן, און ווי די צווייגן פון די קטורת בוים אין די
צייט פון זומער:
/50:9 װי פֿײַער און װײַרױך אין דעם װײַרױך, און אַזױ װי אַ געשלאָגענעם גאָלד געשטעל
מיט אלע טייערע שטיינער:
/50:10 און װי אַ שײן אײלבױם, װאָס טראָגט פֿרוכט, און װי אַ ציפּרעססבוים
וואָס וואקסט אַרויף צו די וואלקנס.
/50:11 װען ער האָט אָנגעטאָן דעם כּבֿודס מאַנטל, און איז געװען אָנגעטאָן מיט דער שלימות
פֿון כּבֿוד, אַז ער איז אַרױפֿגעגאַנגען צום הײליקן מזבח, האָט ער געמאַכט דאָס קלײד
קדושה כבוד.
/50:12 און ער האָט אַרױסגענומען די חלקים פֿון די כּהנים, און ער אַלײן איז געשטאַנען
דאָס האַרץ פֿון מזבח, אַרומגערינגלט, װי אַ יונגער צעדערבוים אין לבֿנוס;
און װי טײטלבײמער האָבן אים אַרומגערינגלט רונד אַרום.
/50:13 אַזױ זײַנען געװען אַלע זין פֿון אַהרן אין זײער פּראַכט, און די שפּײַזאָפּפֿער פֿון דעם
האר אין זייערע הענט פאַר דער גאַנצער עדה פון ישראל.
/50:14 און ער האָט פֿאַרענדיקט די דינסט בײַם מזבח, כּדי ער זאָל באַצירן דאָס קרבן
פון דעם העכסטן אייבערשטן,
/50:15 ער האָט אױסגעשטרעקט זײַן האַנט צום בעכער, און האָט אױסגעגאָסן פֿון דעם בלוט פֿון דעם
ווייַנטרויב, האָט ער אויסגעגאָסן בײַם פֿוס פֿון מזבח אַ זיסן ריח
צו דעם העכסטן מלך פון אַלע.
/50:16 און די קינדער פֿון אַהרן האָבן געשריגן, און האָבן געבלאָזן אין די זילבערנע שוֹפֿרות, און
געמאכ ט א גרויםע ר גערוי ש צ ו דערהערן , פא ר א יזכור־בו ך פאר ן אייבערשטן .
/50:17 און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט זיך געאײַלט, און זײַנען אַראָפּגעפֿאַלן אױף דער ערד
זײערע פּנימער זיך צו בוקן צו זײער האַר גאָט דער אייבערשטן.
/50:18 און די זינגער האָבן געזונגען לױבן מיט זײערע קָולות, מיט גרױסע פֿאַרשײדונג
קלאַנגען איז דאָרט געמאכט אַ זיס ניגון.
/50:19 און דאָס פֿאָלק האָט געבעטן גאָט דעם העכסטן מיט תּפֿילה פֿאַר אים
וואָס איז דער רחמנות, ביז די פייַערלעכקייַט פון די האר איז געענדיקט, און זיי האבן
פֿאַרענדיקט זײַן דינסט.
/50:20 און ער איז אַראָפּגעגאַנגען, און האָט אױפֿגעהױבן זײַנע הענט איבער דער גאַנצער עדה
פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, צו געבן די ברכה פֿון גאָט מיט זײַנע
ליפּן, און זיך צו פרייען אין זיין נאָמען.
/50:21 און זײ האָבן זיך געבוקט זיך צו דינען דאָס צװײטע מאָל, אַז זײ
קען באַקומען אַ ברכה פון דעם העכסטן.
/50:22 און אַצונד ברענט איר דעם גאָט פֿון אַלע, װאָס נאָר טוט װוּנדער
אומעטום, װאָס הײבט אָן אונדזערע טעג פֿון באַם, און טוט אונדז
לויט זיין רחמנות.
/50:23 ער גיט אונדז אַ פֿרײד פֿון האַרצן, און כּדי שלום זאָל זײַן אין אונדזערע טעג
ישראל אויף אייביק:
/50:24 כּדי ער זאָל באַפֿעסטיקן זײַן חֶסד מיט אונדז, און אונדז מציל זײַן אין זײַן צײַט!
/50:25 עס זײַנען פֿאַראַן צװײ פֿעלקער, װאָס מײַן האַרץ האָט אַ חרפּה, און דער דריטער
איז קיין פאָלק:
/50:26 די װאָס זיצן אױפֿן באַרג שומרון, און די װאָס זיצן צװישן
די פּלשתּים, און דאָס נאַרישע פֿאָלק װאָס װױנט אין שִכָם.
/50:27 יאָשקע דער זון פֿון שָרָכן פֿון ירושלים האָט געשריבן אין דעם דאָזיקן בוך דעם
חינוך פון שכל און וויסן, וואס פון זיין האַרץ אויסגעגאסן
אַרויס חכמה.
/50:28 װױל איז דער װאָס װערט געטרויט אין די דאָזיקע זאַכן; און ער אַז
לייגט זיי אריין אין זיין הארץ וועט ווערן קלוג.
/50:29 װאָרום אַז ער טוט זײ, װעט ער שטאַרק זײַן אין אַלץ, פֿאַר דעם ליכט פֿון
גאָט פֿירט אים, װאָס גיט חכמה צו די פֿרומע. ברוך זיין דער
נאָמען פון דעם האר אויף אייביק. אמן, אמן.
