סיראַטש
/49:1 דער אָנדענק פֿון יאשיהו איז אַזױ װי דער זאַץ פֿון דעם פּאַרפום װאָס איז
געמאכט דורך די קונסט פון די אַפּטייק: עס איז זיס ווי האָניק אין אַלע מויל,
           און ווי מוזיק ביי אַ סעודה פון וויין.
/49:2 ער האָט זיך אױפֿגעפֿירט אין דער אומקערן פֿון פֿאָלק, און האָט גענומען
                  אַװעק די אומװערדיקײטן פֿון זינד.
/49:3 ער האָט אַרױפֿגעפֿירט זײַן האַרץ צו גאָט, און אין דער צײַט פֿון די רשעים
                          געגרינדעט די עבודה פון גאָט.
/49:4 אַלע, אַחוץ דוד, און יחזקיהו, און יאשיהו, זײַנען געװען פֿאַרפֿעסטיקט, װאָרום זײ
פֿאַרלאָזן די געזעץ פֿון דעם העכסטן, אַפֿילו די מלכים פון יהודה זענען געפאלן.
/49:5 דרום האָט ער געגעבן זײער מאַכט צו אַנדערע, און זײער פּראַכט פֿאַר אַ פֿרעמדן
                                                                  פאָלק.
/49:6 זײ האָבן פֿאַרברענט די אױסדערװײלטע שטאָט פֿון הײליקטום, און האָבן געמאַכט די גאַסן
                    וויסט, לויט דער נבואה פון ירמיה.
/49:7 װאָרום זײ האָבן געבעטן בײ אים, װאָס איז אָבער געװען אַ נבֿיא, געהייליקט.
אין זײַן מוטערס בױט, כּדי ער זאָל אױסװאָרשן, און פּײַניקן און פֿאַרטיליקן;
          און ער זאל אויך אויפבויען און פלאנצן.
/49:8 עס איז געװען יחזקאל װאָס האָט געזען די פּראַכטיקע זעונג װאָס מע האָט אים באַװיזן
                        דער רײַטװאָגן פֿון די כרובים.
/49:9 װאָרום ער האָט דערמאָנט די פֿײַנט אונטער דער געשטאַלט פֿון רעגן, און
                    דירעקטעד זיי אַז געגאנגען רעכט.
/49:10 און פֿון די צוועלף נבֿיאים זאָל געבענטשט װערן דער דערמאָנונג, און זײ זאָלן זײַן
די בײנער בלײַען װידער פֿון זײער אָרט, װאָרום זײ האָבן געטרייסט יעקבן, און
      איבערגעגעבן זיי דורך אַשורד האָפענונג.
/49:11 װי זאָלן מיר גרײסן זאָראָבעל? אפילו ער איז געווען ווי אַ זיגנעט אויף רעכטס
                                                                  האַנט:
/49:12 אַזױ איז געװען ישוע דער זון פֿון יהוֹשֶדֶן, װאָס האָט אין זײער צײַט געבױט דאָס הױז.
און האָט אױפֿגעשטעלט אַ הײליקן טעמפּל צו גאָט, װאָס איז געװען צוגעגרייט פֿאַר אים
                                                       אײביקע כבוד.
/49:13 און צװישן די אױסדערװײלטע איז געװען נַעֲמִיָה, װאָס זײַן שם איז גרױס, װאָס האָט אױפֿגעשטעלט.
פֿאַר אונדז די געפֿאַלן מויערן, און האָבן אױפֿגעשטעלט די טױערן און די ריגלען,
      און ווידער אויפגעהויבן אונדזער חורבות.
/49:14 אָבער אױף דער ערד איז ניט באַשאַפֿן געװאָרן קײן מענטש אַזױ װי חנוך; װאָרום מע האָט אים צוגענומען
                                                                 די ערד.
/49:15 און קײן יונגערמאַן איז ניט געבאָרן געװאָרן אַזױ װי יוֹסף, זײַן גענעראל
ברידער, אַ אָפּהאַלטן פֿון דעם פֿאָלק, װאָס זײערע בײנער האָבן זיך געהאַלטן פֿון גאָט.
/49:16 סֶם און שֵת זײַנען געװען אין גרױסן כּבֿוד צװישן מענטשן, און אַזױ איז געװען אדם איבער אַלע
                               לעבעדיק זאַך אין שאַפונג.