סיראַטש
/39:1 אָבער דער װאָס גיט זיך אָן צו דער תּוֹרה פֿון דעם העכסטן, און איז פֿאַרנומען
אין דער קלערן דערפון, וועט זוכן די חכמה פון אַלע אלטע,
            און זיין פאַרנומען אין פּראָפעסיעס.
/39:2 ער װעט היטן די װערטער פֿון די באַרימטע מענער, און װוּ מײַנע משלים
                      זענען, ער וועט אויך זיין דאָרט.
/39:3 ער װעט זוכן די סודות פֿון שװערדיקע געזעצן, און זיך באַקענען
                                                 פינצטערע משלים.
/39:4 ער װעט דינען צװישן גרױסע מענטשן, און זיך באַװיזן פֿאַר האַרן;ער װעט
אַרומפאָרן דורך מאָדנע לענדער; װאָרום ער האָט געפּרוּװט דעם גוטן און דעם
                                          בייז צווישן מענטשן.
/39:5 ער װעט געבן זײַן האַרצן זיך צו פֿרײען צו גאָט װאָס האָט אים געמאַכט, און
וועט דאַוונען פאַר דעם אויבערשטן, און וועט עפענען זיין מויל אין תפילה, און
                                     געבעט אויף זיינע זינד.
/39:6 װען דער גרױסער גאָט װעט װעלן, װעט ער זאַט װערן מיט דעם גײַסט פֿון
פֿאַרשטאַנד: ער זאָל אױסגיסן חכמים, און דאַנקען
                                      די האר אין זיין תפילה.
/39:7 ער זאָל אָנפֿירן זײַן עצה און זײַן װיסן, און אין זײַנע סודות װעט ער װײַזן
                                                                  קלערן.
/39:8 ער װעט דערצײלן װאָס ער האָט געלערנט, און ער װעט זיך רוקן אין דעם
                   די געזעץ פון דעם בונד פון די האר.
/39:9 פֿיל װעלן לױבן זײַן פֿאַרשטאַנד; און אזוי לאנג ווי די וועלט האלט,
עס זאָל ניט אויסגעמעקט ווערן; זײַן אָנדענק זאָל ניט אַװעקגײן, און זײַן אָנדענק
                    נאָמען וועט לעבן פון דור צו דור.
/39:10 פֿעלקער װעלן דערצײלן זײַן חכמה, און די עדה װעט דערצײלן
                                                           זײ ן לויב .
/39:11 אַז ער װעט שטאַרבן, זאָל ער איבערלאָזן אַ גרעסערן נאָמען פֿון טױזנט, און אױב ער
                                       לעבן, ער וועט עס מערן.
/39:12 און איך האָב נאָך מער צו זאָגן, װאָס איך האָב געטראַכט; װאָרום איך בין זאַט װי
                                        די לבנה אין דער פולן.
/39:13 הערט צו מיר, איר הײליקע קינדער, און בלײַבט אױס װי אַ רויז װאָס װאַקסט דורך.
                                         דער טײַך פֿון פֿעלד:
/39:14 און גיט אײַך אַ זיסן ריח װי װײַרױך, און בלײַבט װי אַ ליליע, שיק.
אַרויס אַ ריח, און זינגט אַ געזאַנג, ברוך ה\' אין אַלע זיינע
                                                                אַרבעט.
/39:15 גרײסט זײַן נאָמען, און װײַז זײַן לויב מיט די געזאַנג פֿון אײַערע ליפּן,
און מיט הארפן, און אין לויב זאָלט איר אים זאָגן אַזוי:
/39:16 אַלע װערק פֿון גאָט זײַנען זײער גוט, און אַלץ װאָס ער
געבאָט זאָל אויסגעפירט ווערן אין דער צייט.
/39:17 און קײנער זאָל ניט זאָגן: װאָס איז דאָס? פאַרוואָס איז דאָס? פֿאַר בייַ צייַט
באַקוועם וועלן זיי אַלע געזוכט ווערן: לויט זיין געבאָט די וואסערן
געשטאנע ן װ י א קופע , או ן אי ן ד י װערטע ר פו ן זײ ן מױל , ד י קיצער
                                                              וואסערן.
/39:18 צו זײַן געבאָט װערט געטאָן אַלץ װאָס איז אים געפֿעלן; און קיינער קען נישט שטערן,
                                   ווען ער וועט ראַטעווען.
/39:19 די װערק פֿון אַלע לײַבער זײַנען פֿאַר אים, און גאָרנישט קאָן זײַן פֿאַרבאָרגן
                                                                  אויגן.
/39:20 ער זעט פֿון אײביק ביז אײביק; און עס איז גאָרנישט ווונדערלעך
                                                               פאר אים.
/39:21 דאַרף אַ מענטש ניט זאָגן: װאָס איז דאָס? פאַרוואָס איז דאָס? װאָרום ער האָט געמאַכט
                            אַלע זאכן פֿאַר זייער ניצט.
/39:22 זײַן ברכה האָט צוגעדעקט דאָס טריקעניש װי אַ טײַך, און האָט זי באַטרונקען װי אַ מבול.
/39:23 אַזױ װי ער האָט פֿאַרמאַכט דאָס װאַסער אין זאַלץ, אַזױ װעלן די פֿעלקער אַרבן
                                                           זײ ן צארן .
/39:24 װי זײַנע װעגן זײַנען קלאָר צום הײליקן; אַזוי זײַנען זיי צו שטראָם
                                                             די רשעים.
/39:25 װאָרום די גוטע זײַנען באַשאַפֿן געװאָרן פֿון אָנהייב אָן, אַזױ שלעכטס
                                                   פֿאַר זינדיקע.
/39:26 די עיקר פֿון דעם גאַנצן לעבן פֿון מענטשן איז וואַסער, פֿײַער,
אייַזן, און זאַלץ, מעל פון ווייץ, האָניק, מילך, און די בלוט פון די ווייַנטרויב,
                                          און אײל, און קלײדער.
/39:27 דאָס אַלץ איז צום גוטן פֿאַר די פֿרומער, אַזױ זײַנען זײ פֿאַר די זינדיקע
                                    פארוואנדלט אין שלעכטס.
/39:28 עס זײַנען באַשאַפֿן גײַסטער פֿון נקמה, װאָס זײַנען געלעגן אין זײער גרימצאָרן
אויף ווייטיקדיק סטראָקעס; אין דער צייט פון חורבן זיי גיסן אויס זייער קראַפט,
און דערשרעק דעם גרימצארן פון דעם וואס האט זיי געמאכט.
/39:29 פֿאַר פֿײַער, און האָגל, און הונגער, און טױט, זײַנען אַלע באַשאַפֿן געװאָרן
                                                                    נקמה;
/39:30 ציין פֿון װילדע בהמות, און סקאָרפּיאָן, שלאַנגען, און די שװערד באַשטראָפֿט.
                                             די רשעים צו חורבן.
/39:31 מיט זײַן געבאָט װעלן זײ זיך פֿרײען, און זײ װעלן זיך גרײט זײַן
ערד, ווען נויט איז; און אַז זײער צײַט װעט קומען, זאָלן זײ ניט
                                                  איבער זײן װארט.
/39:32 דרום בין איך פֿון אָנהײב געװען אײַנגעפֿאַלן, און איך האָב געטראַכט אױף די דאָזיקע
     זאכען, און האב זײ איבערגעלאזט אין שריפט.
/39:33 אַלע װערק פֿון גאָט זײַנען גוט, און אַלץ װאָס נויטיק װעט ער געבן
                                                  אין רעכט צייַט.
/39:34 כּדי אַ מענטש זאָל ניט זאָגן: דאָס איז ערגער פֿון דעם, װאָרום מיט דער צײַט
                                װעל ן אל ץ גוט באשטעטיגט .
/39:35 און דעריבער לױבט איר גאָט מיט גאַנצן האַרצן און מיט גאַנצן מױל, און
                          בענטשן דעם נאָמען פֿון גאָט.