סיראַטש
/37:1 זאָגט יעדער פֿרײַנט: איך בין אױך זײַן פֿרײַנט, אָבער עס איז אַ פֿרײַנט װאָס
איז בלויז אַ פרייַנד אין נאָמען.
/37:2 איז עס ניט אַ טרויער ביזן טױט, װען אַ באַגלייטער און אַ פֿרײַנט װערט זיך פֿאַרקערט
אַ שונא?
/37:3 איר שלעכטע פֿאַנטאַזיע, פֿון װאַנען ביסטו אַרײַנגעקומען צו באַדעקן די ערד
אָפּנאַר?
/37:4 פֿאַראַן אַ באַגלייטער װאָס פֿרײט זיך מיט דעם גליק פֿון אַ פֿרײַנט, אָבער
אין דער צייט פון צרה וועט זיין קעגן אים.
/37:5 פֿאַראַן אַ באַגלייטער װאָס העלפֿט זײַן פֿרײַנט צום בויך, און ער נעמט
ארויף דעם באקעלע קעגן דעם שונא.
/37:6 זאָלסט ניט פֿאַרגעסן דײַן פֿרײַנט אין דײַן זינען, און ניט פֿאַרגעסן אױף אים אין דײַן זײַט
עשירות.
/37:7 יעטװעדער יעץ הײבט אָן אַן עצה; אָבער עס איז עטלעכע וואָס אַדווייזיז
פאר זיך.
/37:8 היט זיך פֿאַר אַ יעץ, און װײס פֿריִער װאָס ער האָט נויט; װאָרום ער װעט
עצה פֿאַר זיך; ער זאָל נישט וואַרפן אויף דיר דעם גורל,
/37:9 און זאָלסט זאָגן צו דיר: גוט איז דײַן װעג, און דערנאָך שטײט ער אױפֿן אַנדערן
זייט, צו זען וואָס וועט פּאַסירן מיט דיר.
/37:10 זאָלסט ניט באַראַטנ זיך מיט דעם װאָס פֿאַרדעכטיקט דיר, און באַהאַלטן פֿאַר דײַן עצה
אזעלכע װי קנא דיך.
/37:11 און זאָלסט ניט באַראַטנ זיך מיט אַ פֿרױ װאָס זי רירט אױף איר, װאָס זי איז מקנא;
ניט מיט אַ פחדן אין מלחמה ענינים; און ניט מיט אַ סוחר וועגן
וועקסל; אדער מיט אַ קוינע פון סעלינג; און ניט מיט אַ מעקאַנע מענטש פון
דאַנקען; און ניט מיט אַן אומבאַרימען מענטש רירנדיק גוטהאַרציקייַט; אויך נישט מיט די
פּאַמעלעך פֿאַר קיין אַרבעט; און נישט מיט אַ דינגען פֿאַר אַ יאָר פון ענדיקן
אַרבעט; און ניט מיט אַ ליידיק קנעכט פון פיל געשעפט: ניט צוהערן צו די דאָזיקע
אין קיין ענין פון עצה.
/37:12 אָבער זײַ תּמיד מיט אַ פֿרומער מאַן, װאָס דו װײסט אים צו היטן
געבאָט פון גאָט, וועמענס מיינונג איז לויט דיין מיינונג און וועט
טרויעריק מיט דיר, אויב דו וועסט זיך פעלן.
/37:13 און זאָל באַשטײן דער עצה פֿון דײַן האַרצן, װאָרום מער איז ניטאָ
געטריי צו דיר ווי עס.
/37:14 װאָרום אַ מענטשנס מחשבה איז אַ מאָל געוואוינט צו זאָגן אים מער ווי זיבן וועכטער,
וואָס זיצן אויבן אין אַ הויך טורעם.
/37:15 און איבער דעם אַלעם בעט צו דעם אייבערשטן, ער זאָל גײן דײַן װעג אַרײַן
אמת.
/37:16 זאָל דער פֿאַרשטאַנד גײן פֿאַר יעדן אײַנזאַמלונג, און אַן עצה פֿאַר יעדן מעשה.
/37:17 דאָס פּנים איז אַ צײכן פֿון ענדערונג פֿון האַרצן.
/37:18 פֿיר זאַכן װײַזן זיך: גוט און שלעכט, לעבן און טױט;
צונג הערשט איבער זיי תּמיד.
/37:19 פֿאַראַן איינער, וואָס איז קלוג און לערנט אַ סך, און נאָך ניט נוצט
זיך.
/37:20 פֿאַראַן אײנער װאָס מאַכט חכמה מיט װערטער, און װערט פֿײַנט: ער װעט זײַן
אָרעמקייַט פון אַלע עסנוואַרג.
/37:21 װאָרום קײן חן װערט ניט געגעבן, אים פֿון גאָט, װאָרום ער איז פֿון אַלץ אָפּגעטאָן
חכמה.
/37:22 אַן אַנדערער איז קלוג צו זיך; און די פירות פון שכל זענען
לויבלעך אין זיין מויל.
/37:23 אַ חכם לערנט זײַן פֿאָלק; און די פֿרוכט פֿון זײַן פֿאַרשטאַנד
ניט פאַרלאָזן.
/37:24 אַ חכם װערט אָנגעפֿילט מיט ברכה; און אַלע וואָס זען אים
װעט אים צײלן גליקלעך.
/37:25 די טעג פֿון דעם לעבן פֿון מענטשן מעגן געצײלט װערן, אָבער די טעג פֿון ישׂראל זײַנען
אומעטום.
/37:26 אַ חכם װעט אַרבן אַ כבוד צװישן זײַן פֿאָלק, און זײַן נאָמען װעט זײַן
שטענדיק.
/37:27 מײַן זון, פּרוּװ דײַן זעל אין דײַן לעבן, און זעט װאָס איז דערפֿון שלעכטס, און
גיב דאָס ניט צו אים.
/37:28 װאָרום ניט אַלץ איז נוטלעך פֿאַר אַלע מענטשן, און ניט יעדער נשמה
פאַרגעניגן אין יעדער זאַך.
/37:29 זאָלסט ניט אומזעטיק זײַן אין קײן זאַכן, און ניט צו זשעדנע אױף פֿלײש;
/37:30 װאָרום איבערשפּײַז ברענגט קראַנקײט, און שפּײַזונג װעט זיך פֿאַרקערן
טשאָלער.
/37:31 דורך שפּײַזונג זײַנען אומגעקומען אַ סך; אָבער דער, וואָס היט זיך, פאַרלענגערט זיין
לעבן.
