סיראַטש
/18:1 דער, װאָס לעבט אײביק, האָט באַשאַפֿן אַלץ אין אַלגעמיין.
/18:2 נאָר גאָט איז גערעכט, און ניטאָ קײן אַנדערער אַחוץ ער,
/18:3 װאָס גײט די װעלט מיט דער דלאָניע פֿון זײַן האַנט, און אַלץ געהאָרכט
זײַן װילן, װאָרום ער איז דער מלך פֿון אַלע, מיט זײַן כּוח טײלנדיק די הײליקע זאַכן
צװישן זײ פֿון חללים.
/18:4 װעמען האָט ער געגעבן מאַכט צו דערצײלן זײַנע װערק? און ווער וועט דערוויסן
זײנ ע אײדעל ע מעשים ?
/18:5 װער זאָל צײלן די שטאַרקײט פֿון זײַן גײַסט? און ווער וועט אויך דערציילן
ארויס זיין רחמנות?
/18:6 פֿון די װוּנדערשאַפֿטן פֿון {dn גאָט}, פֿון קײן זאַך זאָל ניט אַרױסגענומען װערן
זיי, און קיין זאַך טאָר זיי ניט געלייגט ווערן, און די ערד קען ניט זיין
זיי ווערן געפונען.
/18:7 אַז אַ מענטש האָט געטאָן, הײבט ער אָן; און אַז ער לאָזט זיך אָפּ, דאַן
ער וועט זיין סאָפעק.
/18:8 װאָס איז דער מענטש, און צו װאָס דינט ער? וואָס איז זיין גוטס, און וואָס איז זיין
בייז?
/18:9 די צאָל פֿון אַ מענטשןס טעג איז העכסטנס הונדערט יאָר.
/18:10 װי אַ טראָפּן װאַסער צום ים, און אַ גרױסשטײן אין פֿאַרגלײַך מיט דעם
זאַמד; אזוי זענען טויזנט יאר צו די טעג פון אייביקייט.
/18:11 דרום איז גאָט געדולד מיט זײ, און גיסט אױף זײַן חֶסד
זיי.
/18:12 ער האָט געזען, און האָט דערזען, אַז זײער סוף איז בײז; דעריבער האָט ער זיך געמערט זיין
רחמנות.
/18:13 די חֶסד פֿון אַ מענטש איז אױף זײַן חבֿר; אָבער די רחמנות פֿון גאָט איז
אויף אַלע לײַבער: ער באַשטראָפֿט, און געברענגט, און לערנט און ברענגט
ווידער, ווי אַ פּאַסטעך זיין שאָף.
/18:14 ער האָט דערבאַרימט אױף די װאָס נעמען די שול און װאָס זוכן
נאך זיינע משפטים.
/18:15 מײַן זון, זאָלסט ניט פֿעלן דײַנע גוטע מעשים, און ניט באַנוצן מיט אומבאקוועמע װערטער.
דו גיבסט עפּעס.
/18:16 זאָל ניט דער טוי צעלאָזן די היץ? אַזוי איז אַ וואָרט בעסער ווי אַ מתּנה.
/18:17 זע, איז ניט אַ װאָרט בעסער פֿון אַ מתּנה? אבער בײדע זײנען בײ א גנעדיקן מאן.
/18:18 אַ נאַר װעט שװערדיק זײַן, און אַ מתּנה פֿון די קנאה פֿאַרצערט דעם
אויגן.
/18:19 זאָלסט לערנען אײדער דו רעדסט, און לײגט זיך אָן פֿײַער, אָדער דו װעסט קראַנק װערן.
/18:20 פֿאַר אַ משפּט זאָלסטו דיך דורכקוקן, און אין טאָג פֿון באַזוכונג
געפינען רחמנות.
/18:21 דערנידעריקט זיך אײדער דו ביסט קראַנק, און װײַז אין דער צײַט פֿון זינד.
תשובה.
/18:22 זאָל דיך גאָרנישט שטערן צו באַצאָלן דײַן נדר אין דער צײַט, און זאָלסט ניט אָפּהאַלטן ביז
טויט צו זיין גערעכטפארטיקט.
/18:23 אײדער דו װעסט מתפּלל זײַן, גרײט זיך; און זייט נישט ווי איינער וואס פרוווט
דער האר.
/18:24 טראַכט אױף דעם גרימצאָרן װאָס װעט זײַן צום סוף, און אין דער צײַט פֿון
נקמה, װען ער װעט אָפּקערן זײַן פּנים.
/18:25 װען דו האָסט גענוג, געדענק די צײַט פֿון הונגער, און װען דו ביסט
רייך, טראַכטן וועגן אָרעמקייַט און נויט.
/18:26 פֿון דער פֿרי ביזן אָװנט װערט געביטן די צײַט, און אַלץ
זענען באַלד געשען פאַר גאָט.
/18:27 אַ חכם װעט מורא האָבן אין אַלץ, און אין טאָג פֿון זינדיקן װעט ער מורא האָבן
היט זיך פֿאַר עבירה: אָבער אַ נאַר וועט נישט היטן די צייט.
/18:28 איטלעכער מאַן פֿון פֿאַרשטאַנד װײס חכמה, און ער װעט אים לױבן
וואָס האָט זי געפֿונען.
/18:29 די װאָס זײַנען געװען פֿאַרשטענדלעך אין רייד, זײַנען אַלײן געװאָרן קלוג;
אוּן הָאט זִיךְ גִיזָאגְט גִיזָאגְט פַארְקַאנְגֶען.
/18:30 גײ ניט נאָך דײַנע תאוות, נײַערט האַלט דיך אָן פֿון דײַנע תּאוות.
/18:31 אױב דו װעסט געבן דײַן זעל די תּאוות װאָס איר װילט, װעט זי דיך מאַכן
אַ געלעכטער פֿאַר דײַנע פֿײַנט װאָס פֿאַרברעכן דיך.
/18:32 זאָלסט ניט פֿרײען אין אַ סך פֿרײלעכקײט, און ניט פֿאַרבונדן מיט דעם טײַך.
דערפון.
/18:33 זאָלסט ניט געמאַכט װערן פֿאַר אַ בעטלער מיט סעודה בײַם באָרגן, װען דו האָסט
גאָרנישט אין דײַן בייטל, װאָרום דו װעסט זיך לײגן אױף דײַן לעבן, און
מען רעדט אויף.
