סיראַטש
/11:1 די חכמה הײבט אױף דעם קאָפּ פֿון דעם נידעריקן, און מאַכט אים
צו זיצן צװישן גרױסע מענטשן.
/11:2 זאָל ניט באַװאַלן אַ מאַן פֿאַר זײַן שײנקײט; און ניט אַף אַ מענטש פֿאַר זיין ויסווייניקסט
אויסזען.
/11:3 די בין איז אַ ביסל צװישן די פֿליגן; אָבער איר פרוכט איז דער הויפּט פון זיס
זאכן.
/11:4 זאָלסט זיך ניט באַרימען מיט דײַנע קלײדער און דײַנע קלײדער, און דיך ניט דערהײבן אין טאָג
פֿון כּבֿוד: װאָרום די מעשׂים פֿון גאָט זײַנען װוּנדערדיק, און זײַנע װערק צװישן זײ
מענטשן זענען פאַרבאָרגן.
/11:5 פֿיל מלכים האָבן זיך געזעצט אױף דער ערד; און איינער וואָס איז קיינמאָל געדאַנק
פון האט געטראגן די קרוין.
/11:6 פֿיל גבורים זײַנען זײער פֿאַרשאַנד געװאָרן; און די ערליכע
איבערגעגעבן אין אנדערע מענטשן ס הענט.
/11:7 זאָלסט ניט באַשולדיקן אײדער דו האָסט געזוכט דעם אמת: פֿאַרשטײט ערשט, און
דעמאָלט שטראף.
/11:8 ענטפֿער ניט אײדער דו האָסט געהערט די גורם, און זאָלסט ניט אַרײַנברענגען מענטשן
אין מיטן פון זייער רעדן.
/11:9 זאָלסט זיך ניט שטרעבן אין אַ זאַך װאָס לאָזט דיר ניט; און זיצט נישט אין משפט
מיט זינדיקע.
/11:10 מײַן זון, זאָלסט זיך ניט אַרױפֿמישן מיט פֿיל זאַכן;
זאָל ניט זיין אומשולדיק; און אויב דו וועסט נאכגיין, וועסטו נישט קריגן,
און זאָלסט ניט אַנטלױפֿן דורך אַנטלױפֿן.
/11:11 פֿאַראַן אײנער, װאָס מישט זיך און װײסט, און גײט אײַל, און איז
אַזוי פיל די מער הינטער.
/11:12 װידער איז פֿאַראַן אַן אַנדערער װאָס איז פּאַמעלעך, און ער דאַרף הילף, פֿעלן
פיייקייט, און פול פון אָרעמקייַט; אָבער דאָס אויג פֿון גאָט האָט אויף אים געקוקט
פֿאַר גוט, און שטעלן אים אַרויף פון זיין נידעריק פאַרמאָג,
/11:13 און האָט אױפֿגעהױבן זײַן קאָפּ פֿון אומגליק; אַזוי אַז פילע וואָס געזען פון אים איז
שלום איבער אַלע
11:14 וווילטאָג און ומגליק, לעבן און טויט, אָרעמקייַט און עשירות, קומען פון
דער האר.
/11:15 חכמה, קענטעניש, און פֿאַרשטאַנד פֿון דער תּוֹרה, איז פֿון גאָט: ליבשאַפֿט,
און דער וועג פֿון די גוטע מעשים זענען פֿון אים.
/11:16 טעות און פֿינצטערניש האָבן זיך אָנגעהויבן מיט זינדיקע, און בײז
וועט אלט ווערן מיט די וואס רימען זיך דערין.
/11:17 די מתּנה פֿון גאָט בלײַבט בײַם רשעים, און זײַן חן ברענגט
וווילטאָג אויף אייביק.
/11:18 דאָרטן איז דער װאָס װערט רײַך פֿון זײַן היטונג און זײַן קניפּ;
חלק פון זיין שכר:
/11:19 װאָרום ער האָט געזאָגט: איך האָב געפֿונען רו, און אַצונד װעל איך עסן שטענדיק פֿון מײַן
סכוירע; און ער װײס דאָך ניט װאָס צײַט װעט קומען אױף אים, און אַז ער
מוזן די זאכן איבערלאָזן צו אנדערע, און שטאַרבן.
/11:20 זײַ פעסט אין דײַן בונד, און באַקענען זיך מיט אים, און זאַלט אין דײַן בונד.
דיין אַרבעט.
/11:21 זאָלסט זיך ניט װוּנדערן איבער די װערק פֿון זינדיקע; אָבער פֿאַרזיכער זיך אין גאָט, און בלײַבט אין
דײַן מי, װאָרום אַן גרינגע זאַך איז אין די אױגן פֿון גאָט אױף דער
פּלוצעם צו מאַכן אַן אָרעמאַן רייך.
/11:22 די ברכה פֿון גאָט איז אין דער באַלוינונג פֿון די פֿרומע, און פּלוצים איז ער
מאַכט זײַן ברכה בליען.
/11:23 זאָלסט ניט זאָגן: װאָס איז דאָס פֿון מײַן דינסט? און וואָס גוטס זאָלן
איך האב נאכדעם?
/11:24 ווידער, זאָגט ניט: איך האָב גענוג, און איך פאַרמאָג אַ סך, און וואָס שלעכטס
זאל איך האבען נאכדעם?
/11:25 אין טאָג פֿון וווילטאָג איז אַ פֿאַרגעסן פֿון פּײַן, און אין
דע ר טא ג פו ן לײד ן הא ט מע ן ניש ט געדענ ק פו ן וױליגקײט .
/11:26 װאָרום אַ גרינגע זאַך איז פֿאַר גאָט אין טאָג פֿון טױט צו באַלוינען אַ
מענטש לױט זײַנע װעגן.
/11:27 די פּײַן פֿון אַ שעה מאַכט אַ מענטש פֿאַרגעסן דעם פֿאַרגעניגן, און אין זײַן סוף.
זיינע מעשים וועלן אנטפלעקט ווערן.
/11:28 משפט קײן געבענטשט ניט פֿאַר זײַן טױט, װאָרום אַ מענטש װעט באַקענען אין זײַן
קינדער.
/11:29 זאָלסט ניט ברענגען איטלעכער אין דײַן הױז, װאָרום דער פֿאַרנאַרער האָט אַ סך
באנען.
/11:30 אַזױ װי אַ חופּה גענומען אין אַ שטײַג, אַזױ איז דאָס האַרץ פֿון דעם
שטאָלץ; און ווי אַ שפּיאָן, היט ער אויף דיין פאַל.
/11:31 װאָרום ער לײגט אױף, און פֿאַרקערט גוטס אין שלעכטס, און אין װערט.
לויב װעט דיך באַשולדיקן.
/11:32 פֿון אַ פֿײַער פֿײַער צינדט זיך אַ קופּע קוילן, און אַ זינדיקער לײגט.
וואַרטן פֿאַר בלוט.
/11:33 היט זיך אױף אַ שלעכטן מאַן, װאָרום ער טוט שלעכטס; ער זאָל ניט ברענגען
אויף דיר אַ שטענדיקע פלעק.
/11:34 נעמט אַרײַן אַ פֿרעמדן אין דײַן הױז, און ער װעט דיך אָנרירן און זיך אומקערן.
דיך פֿון דײַן אײגענעם.
