געזאַנג פון שלמה
/7:1 װי שײן זײַנען דײַנע פֿיס מיט שיך, פֿירשטס טאָכטער! די דזשוינץ
פֿון דײַנע דיך זײַנען װי צירונג, דאָס װערק פֿון די הענט פֿון אַ קונצן
אַרבעטער.
/7:2 דײַן פּופּיק איז װי אַ קײַלעכיק בעכער װאָס װיל ניט קײן משקה; דײַן בויך איז
װי אַ קופּע װײץ מיט ליליעס.
/7:3 דײַנע צװײ בריסט זײַנען װי צװײ יונגע הײַזן װאָס זײַנען צווילינג.
/7:4 װי אַ טורעם פֿון העלפאַנדביין איז דײַן האַלדז; דיינע אויגן ווי די פיש בילן אין
חשבון בײַם טױער פֿון בת-רבים: דײַן נאָז איז װי דער טורעם פֿון לבנון.
וואָס קוקט אויף דמשק.
/7:5 דײַן קאָפּ אױף דיר איז אַזױ װי כרמל, און די האָר פֿון דײַן קאָפּ אַזױ
לילאַ; דער מלך איז געהאלטן אין די גאַלעריז.
/7:6 װי שײן און װי ליב ביסטו, ליעבע, פֿאַר געניסן!
/7:7 אַזױ װי אַ טײטלבױם איז די דאָזיקע דײַן װוּקס, און דײַנע בריסט צו קנוילען
טרויבן.
/7:8 האָב איך געזאָגט: איך װעל אַרױפֿגײן צום טײטלבױם, איך װעל אָנכאַפּן די ציגן
דערפֿון: אױך אַצונד װעלן דײַנע בריסט זײַן װי אַ װײַנשטאָק און די װײַנשטאָק
שמעקן פון דיין נאָז ווי apples;
/7:9 און די דאַך פֿון דײַן מױל אַזױ װי דער בעסטער װײַן פֿאַר מײַן געליבטער װאָס גײט
אַראָפּ זיס, קאָזינג די ליפּן פון די שלאָפנדיק צו רעדן.
/7:10 איך בין פֿון מײַן ליבהאָבער, און זײַן חשק איז צו מיר.
/7:11 קום, מײַן געליבטע, לאָמיר אַרױסגײן אין פֿעלד; לאָמיר זיך אָפּשטעלן אין דער
דערפער.
/7:12 לאָמיר אױפֿשטײן פֿרי צו די װײַנגערטנער; לאָמיר זען אויב די ווייַנשטאָק בליען,
צי די צאַרטע ווייַנטרויב װײַזט זיך, און די מילגרוים זײַנען אַרױסגעגאַנגען: דאָרטן
װעל איך דיר געבן מיינע ליבן.
/7:13 די מאַנדראָקעס געבן אַ ריח, און אין אונדזערע טױערן זײַנען אַלץ ליבלעך
פֿרוכט, נײַע און אַלטע, װאָס איך האָב דיר אײַנגעלײגט, מײַן געליבטע.
