געזאַנג פון שלמה
/5:1 איך בין געקומען אין מײַן גאָרטן, מײַן שװעסטער, מײַן מאַן: איך האָב אײַנגעזאַמלט מײַן מיירה.
מיט מיין געווירץ; איך האָב געגעסן מיין האָניק מיט מיין האָניק; איך האב געטרונקען מיין
ווייַן מיט מיין מילך: עסן, אָ פריינט; טרינקען, יאָ, טרינקען שפע, אָ
באליבטע .
/5:2 איך שלאָף, אָבער מײַן האַרץ װערט אױפֿגעװעקט, דאָס איז דאָס קָול פֿון מײַן ליבהאָבער
קלאפט , געזאגט : עפנט צו מיר , מיין שוועסטער , מיין ליבע , מיין טויב , מיין אומבאשמט .
װאָרום מײַן קאָפּ איז אָנגעפֿילט מיט טױ, און מײַנע לאַקס מיט די טראָפּן פֿון דעם
נאַכט.
/5:3 איך האָב אױסגעטאָן מײַן מאַנטל; ווי זאָל איך עס אָנטאָן? איך האב געוואשן מיינע פיס;
װי זאָל איך זײ פֿאַראומרײניקן?
/5:4 מײַן געליבטער האָט אַרײַנגעטאָן אין זײַן האַנט בײַם לאָך פֿון דער טיר, און מײַנע געדערעם זײַנען געװען
אריבערגעפארן פאר אים.
/5:5 איך בין אױפֿגעשטאַנען צו עפֿענען מײַן געליבטע; און מײַנע הענט האָבן געפֿאַלן מיט מירע, און מײַנע
פֿינגער מיט זיס שמעקן מיירה, אויף די הענטלעך פֿון שלאָס.
/5:6 איך האָב געעפֿנט צו מײַן געליבטער; אבער מיין באליבטע האט זיך צוריקגעצויגן, און איז געווען
ניטאָ: מײַן זעל האָט פֿאַרפֿאַלן, ווען ער האָט גערעדט: איך האָב אים געזוכט, אָבער איך האָב ניט געקענט געפֿינען
אים; איך האב אים גערופן, אבער ער האט מיר נישט געענטפערט.
/5:7 די װעכטער װאָס זײַנען אַרומגעגאַנגען אין שטאָט האָבן מיך געפֿונען, זײ האָבן מיך געשלאָגן, זײ
האָט מיך פֿאַרװוּנדעט; די היטלער פֿון די װענט האָבן פֿון מיר אַװעקגענומען מײַן שלײער.
/5:8 איך באַפֿױלן אײַך, איר טעכטער פֿון ירושלים, אױב איר װעט געפֿינען מײַן געליבטער, אַז איר זאָלט אײַך
זאָג אים, אַז איך בין קראַנק פֿון ליבע.
/5:9 װאָס איז דײַן געליבטער מער פֿון אַן אַנדער געליבטער, דו שענסטע צװישן
פרויען? וואָס איז דיין באליבטע מער ווי אן אנדער באליבטע, אַז דו טוסט אַזוי
באַשולדיקן אונדז?
/5:10 װײַס און רויט איז מײַן געליבטער, דער ערשטער פֿון צען טױזנט.
/5:11 זײַן קאָפּ איז אַזױ װי דאָס פֿײַנער גאָלד, זײַנע לױטן זײַנען קוסטלעך, און שװאַרץ װי אַ
ראַווען.
/5:12 זײַנע אױגן זײַנען װי די אױגן פֿון טויבן בײַ די טײַכן װאַסער, מיט געװאַשן
מילך, און פיטאַס שטעלן.
/5:13 װי אַ בעט פֿון בשמים זײַנען זײַנע באַקן, װי זיסע בלומען, זײַנע ליפּן װי
ליליעס, דראַפּינג זיס סמעלינג מיררה.
/5:14 זײַנע הענט זײַנען אַזױ װי גאָלדענע רינגען מיט בעריל, זײַן בויך איז ליכטיק
העלפאַנדביין איבערגעלייגט מיט סאַפייער.
/5:15 זײַנע פֿיס זײַנען װי זײַלן פֿון מירמלשטיין, געשטעלט אױף שװעלן פֿון פֿײַן גאָלד;
די פּנים איז ווי לָבָנוֹן, גִבּוֹל ווי די צעדערן.
/5:16 זײער מױל איז זײַן מױל, יאָ, גאָר ליב איז ער. דאס איז מיין
באליבטע, און דאס איז מיין פריינד, איר טעכטער פון ירושלים.
