געזאַנג פון שלמה
/4:1 זע, דו ביסט שײן, מײַן ליבשאַפֿט; זע, דו ביסט שיין; דו האסט טויבן\'
אױגן אין דײַנע לױערן: דײַנע האָר איז װי אַ שאָף ציג װאָס באַװײַזט זיך פֿון
                                                         באַרג גלעד.
/4:2 דײַנע ציין זײַנען װי אַ שאָף שאָף, װאָס זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען
פון די וואַשינג; פון וואָס יעדער איינער טראגט צווילינג, און קיין איינער איז ומפרוכפּערדיק צווישן
                                                                      זיי.
/4:3 דײַנע ליפּן זײַנען װי אַ װערמילרױט פֿאָדעם, און דײַן רײד איז שיין;
טעמפלען זענען ווי אַ שטיק פון אַ מילגרוים אין דיין לאַקס.
/4:4 דײַן האַלדז איז װי דער טורעם פֿון דָוִדן געבויט פֿאַר אַ װאַפֿנט, װאָס אױף אים
דאָרט הענגען טויזנט בעקלעך, אַלע שילדן פֿון גבורים.
/4:5 דײַנע צװײ בריסט זײַנען װי צװײ יונגע הײַזן װאָס זײַנען צווילינג, װאָס פֿיטערן צװישן זײ
                                                           די ליליעס.
/4:6 ביז דער טאָג װעט זיך צעברעכן, און די שאָטנס אַנטלױפֿן, װעל איך מיך ברענגען צום
          באַרג מיר, און צו דעם בערגל פון קטורת.
/4:7 דו ביסט אַלע שײנע, מײַן ליבשאַפֿט; קײן פלעק איז אין דיר.
/4:8 קום מיט מיר פֿון לבֿנון, מײַן מאַן, מיט מיר פֿון לבֿנון: קוק פֿון
דער שפּיץ פון אַמנה, פון די שפּיץ פון שניר און חרמון, פון די לײבן.
                הײלן, פֿון די בערג פֿון לעמפּערטן.
/4:9 האָסט געבראַכט מײַן האַרץ, מײַן שװעסטער, מײַן מאַן; דו האָסט מיך געכאַפּט
הארץ מיט איינע פון דיינע אויגן, מיט איין קייט פון דיין האלדז.
/4:10 װי שיין איז דײַן ליבשאַפֿט, מײַן שװעסטער, מײַן מאַן! ווי פיל בעסער איז דיין ליבע
ווי וויין! און דער ריח פֿון דײַנע זאַלבן פֿון אַלע בשמים!
/4:11 טראָפּן דײַנע ליפּן, מײַן מאַן, װי אַ האָניק;האָניק און מילך זײַנען אונטער.
דיין צונג; און דער ריח פֿון דײַנע קלײדער איז אַזױ װי דער ריח פֿון לבנון.
/4:12 אַ גאָרטן איז אײַנגעשלאָסן מײַן שװעסטער, מײַן מאַן; אַ קוואַל, אַ קװאַל
                                                              געחתמעט.
/4:13 דײַנע פֿלאַנצן זײַנען אַ סאָד פֿון מילגרוים, מיט ליבלעכע פֿרוכט;
                               קאַמפיר, מיט ספּיקענאַרד,
/4:14 שפּינקאַרד און זאַפרען; קאַלאַמוס און צימערינג, מיט אַלע ביימער פון
פראַנקינסענסע; מיר און אַלאָו, מיט אַלע די הויפּט בשמים:
/4:15 אַ קװאַל פֿון גערטנער, אַ ברונעם מיט לעבעדיקע װאַסערן, און שטראָמען פֿון
                                                                  לבנון.
/4:16 דערװעק איר, צפֿון־װינט; און קום, דו דָרום; בלאָז אויף מײַן גאָרטן, אַז דער
בשמים דערפון קענען ארויספלינען. זאל מיין באליבט קומען אין זיין גאָרטן, און
                               עסן זייַנע ליבלעכע פירות.