רות
/3:1 האָט נעמי איר שװער געזאָגט צו איר: מײַן טאָכטער זאָל איך ניט
זוכן פֿאַר דיר מנוחה, אַז עס זאָל זיין גוט מיט דיר?
/3:2 און אַצונד איז ניט בוֹעַז פֿון אונדזער משפּחה, מיט וועמענס מײדלעך דו ביסט געװען?
זע, ער ווינט גערשטן צו נאַכט אין די שוועבל.
/3:3 װאַש דיך דעריבער, און זאַלב דיך, און לײג אױף דיר דײַנע קלײדער,
און לאָז דיך אַראָפּ צו דער ערד;
ביז ער וועט האָבן געגעסן און געטרונקען.
/3:4 און עס װעט זײַן, אַז ער װעט זיך ליגן, זאָלסטו אָנצײכענען דעם אָרט
װוּ ער זאָל ליגן, און װעסט אַרײַנקומען, און אַנטפּלעקן זײַנע פֿיס, און זיך לײגן
דיך אַראָפּ; און ער װעט דיר זאָגן װאָס דו זאָלסט טאָן.
/3:5 און זי האָט צו איר געזאָגט: אַלץ װאָס דו זאָגסט צו מיר װעל איך טאָן.
/3:6 און זי איז אַראָפּגעגאַנגען צום שטאָק, און האָט געטאָן אַזױ װי אַלץ װאָס זי איז
די מחותן האט איר אנגעזאגט.
/3:7 און אַז בוֹעַז האָט געגעסן און געטרונקען, און זײַן האַרץ איז געװען פֿרײלעך, איז ער צוגעגאַנגען
לײג זיך בײַם עק פֿון דער קופּע תּבֿואה, און זי איז געקומען װײך, און
האָט אַנטפּלעקט זײַנע פֿיס, און זי האָט זי אַװעקגעלײגט.
/3:8 און עס איז געװען אין האַלבער נאַכט, האָט דער מאַן זיך דערשראָקן, און האָט זיך אומגעקערט
אַלײן, ערשט אַ פֿרױ איז געלעגן צו זײַנע פֿיס.
/3:9 האָט ער געזאָגט: װער ביסטו? האָט זי געזאָגט: איך בין רות דײַן דינסט.
פֿאַרשפּרייט דײַן רעקל איבער דײַן דינסט; װאָרום דו ביסט אַ נאָענטער
קרוב.
/3:10 און ער האָט געזאָגט: געבענטשט ביסטו פֿון גאָט, מײַן טאָכטער, װאָרום דו האָסט.
האָט געטאָן מער גוטהאַרציקייט אין די לעצטע סוף ווי אין די אָנהייב, ווייַל
אזוי ווי דו ביסט ניט נאכגעגאנגען בחורים, סיי ארעמע אדער רייך.
/3:11 און אַצונד, מײַן טאָכטער, זאָלסט ניט מורא האָבן; איך וועל טאָן מיט דיר אַלץ וואָס דו ביסט
פאָדערט: וואָרעם די גאַנצע שטאָט פון מיין פאָלק ווייסט אַז דו ביסט אַ
ערלעך פרוי.
/3:12 און אַצונד, פֿאַרשטײט זיך, אַז איך בין דײַן נאָענטער קרוב;
קרוב נענטער פון מיר.
/3:13 בלײַבט אױף הײַנטיקע נאַכט, און עס װעט זײַן אין דער פֿרי, אױב ער װיל
טו דיר אַ חלק פֿון אַ קרובֿ, גוט; זאָל ער טאָן דעם קרובֿ
טייל: אָבער אויב ער וועט ניט טאָן די חלק פון אַ קרוב צו דיר, איך וועל טאָן
טאָן די חלק פון אַ קרוב צו דיר, אַזוי ווי גאָט לעבט;
פרימאָרגן.
/3:14 און זי איז געלעגן צו זײַנע פֿיס ביז אין דער פֿרי, און זי איז אױפֿגעשטאַנען פֿאַר אײנעם
קען וויסן אנדערן. האָט ער געזאָגט: זאָל ניט װיסן װערן, אַז אַ פֿרױ איז געקומען
אין די שטאָק.
/3:15 האָט ער אױך געזאָגט: ברענג אױף דיר דעם פײער װאָס דו האָסט אױף דיר, און האַלט אים. און
אַז זי האָט עס געהאַלטן, האָט ער אָפּגעמאָסטן זעקס מאָס גערשטן, און האָט עס אָנגעטאָן
זי: און זי איז געגאַנגען אין שטאָט.
/3:16 און אַז זי איז געקומען צו איר שװער, האָט זי געזאָגט: װער ביסטו, מײַנע?
טאָכטער? און זי האָט איר דערצײלט אַלץ װאָס דער מאַן האָט צו איר געטאָן.
/3:17 האָט זי געזאָגט: די דאָזיקע זעקס מאָס גערשטן האָט ער מיר געגעבן; װאָרום ער האָט געזאָגט
איך, גײ ניט לײדיק צו דײַן שװער.
/3:18 האָט זי געזאָגט: זיצט שטיל, מײַן טאָכטער, ביז דו װעסט װיסן װי די זאַך
װעט פֿאַלן, װאָרום דער מענטש װעט ניט זײַן אין רו, ביז ער האָט פֿאַרענדיקט דעם
זאַך דעם טאָג.
