רות
/1:1 און עס איז געװען אין די טעג װאָס די ריכטער האָבן געמשפּט, איז געװען אַ
הונגער אין לאַנד. און אַ מאַן פֿון בית-לחם-יהודה איז געגאַנגען זיך װױנען
אין לאַנד מואב ער און זײַן װײַב, און זײַנע צװײ זין.
/1:2 און דער נאָמען פֿון דעם מאַן איז געװען אלימלך, און דער נאָמען פֿון זײַן װײַב נעמי.
און דער נאָמען פֿון זײַנע צװײ זין, מַהלוֹן, און כּליוֹן, פֿון אפֿרתים
בית לחם יהודה. און זײ זײַנען געקומען אין לאַנד מואָבֿ, און זײַנען געבליבן
דאָרטן.
/1:3 און דער מאַן פֿון אלימלך נעמי איז געשטאָרבן; און זי איז געבליבן, און אירע צװײ זין.
/1:4 און זײ האָבן צו זײ גענומען װײַבער פֿון די װײַבער פֿון מואָבֿ; דער נאָמען פון דעם איינער איז געווען
עַרְפָּה, און דער נאָמען פֿון דער אַנדערער רות, און זײ האָבן דאָרטן געזעסן אַרום צען
יאָרן.
/1:5 און מַהלוֹן און כִליוֹן זײַנען אױך בײדע געשטאָרבן; און די פרוי איז געבליבן
אירע צװײ זין און איר מאַן.
/1:6 איז זי אױפֿגעשטאַנען מיט אירע שװער, זי זאָל זיך אומקערן פֿון דעם
לאנד מואב ווארים זי האט געהערט אין לאנד מואב ווי אזוי די
גאָט האָט געזוכט זײַן פֿאָלק, זײ צו געבן ברױט.
/1:7 דרום איז זי אַרױסגעגאַנגען פֿון דעם אָרט װאָס זי איז געװען, מיט אירע צװײ
טעכטער מיט איר; און זײ זײַנען געגאַנגען אױפֿן װעג זיך אומקערן צו דעם
לאַנד יהודה.
/1:8 און נעמי האָט געזאָגט צו אירע צװײ טעכטער: גײ קער זיך קער צו איר איטלעכער
מאמעס הױז: גאָט טוט חן מיט אײַך, אַזױ װי איר האָט געטאָן מיט דעם
טויט, און מיט מיר.
/1:9 גאָט זאָל אײַך געבן, כּדי איר זאָלט געפֿינען רו, איטלעכער פֿון אײַך אין הױז פֿון
איר מאן. דערנאָך האָט זי זיי געקושט; און זײ האָבן אױפֿגעהױבן זײער קָול
געװײנט .
/1:10 האָבן זײ צו איר געזאָגט: פֿאַרװאָס װעלן מיר זיך אומקערן מיט דיר צו דײַן פֿאָלק.
/1:11 האָט נעמי געזאָגט: קער זיך אום, מײַנע טעכטער, פֿאַר װאָס װילט איר גײן מיט מיר? זענען
עס זענען נאָך נאָך קיין זין אין מיין בויך, אַז זיי זאלן זיין דיין מענער?
/1:12 קער זיך אום, מײַנע טעכטער, גײ אײַער װעג; װאָרום איך בין צו אַלט צו האָבן אַן
מאַן. אויב איך זאָל זאָגן, איך האָב האָפענונג, אויב איך זאָל אויך האָבן אַ מאַן
צו נאַכט, און זאָל אויך טראָגן זין;
/1:13 װילט איר פֿאַר זײ בלײַבן ביז זײ װעלן אױפֿװאַקסן? וואָלט איר בלייַבן פֿאַר זיי
פון האבן מאנען? ניין, מיינע טעכטער; ווארים עס טרויערט מיר פיל
אײַערע װעגן װאָס די האַנט פֿון גאָט איז אַרױסגעגאַנגען אױף מיר.
/1:14 און זײ האָבן אױפֿגעהױבן זײער קָול, און האָבן װידער געװײנט, און ערפֿה האָט זי געקושט
שוויגער; אָבער רות האָט זיך צו איר געקליבן.
/1:15 האָט זי געזאָגט: זע, דײַן שװעסטער איז צוריקגעגאַנגען צו איר פֿאָלק.
און צו אירע געטער: קער זיך אום נאָך דײַן שװעגערין.
/1:16 האָט רות געזאָגט: בעט מיך, איך זאָל דיך ניט פֿאַרלאָזן, אָדער זיך אומקערן פֿון הינטער
נאָך דיר: װאָרום װוּהין דו גײסט, װעל איך גײן; און וואו דו וואוינסט, איך
וועט לאָנדזשען: דײַן פֿאָלק זאָל זײַן מײַן פֿאָלק, און דײַן גאָט מײַן גאָט.
/1:17 װוּ דו װעסט שטאַרבן, װעל איך שטאַרבן, און דאָרטן װעל איך באַגראָבן װערן;
צו מיר, און נאָך מער, אויב נאָר דער טויט זאָל טיילן דיך און מיר.
/1:18 און זי האָט געזען, אַז זי איז געװען פֿעסט צו גײן מיט איר, איז זי
לינקס רעדן צו איר.
/1:19 און זײ צװײ זײַנען געגאַנגען ביז זײ זײַנען געקומען קײן בית לחם. און עס איז געװען, װען
זײ זײַנען געקומען קײן בית לחם, און די גאַנצע שטאָט האָט זיך באַװעגט פֿון זײ, און
האָבן זײ געזאָגט: איז דאָס נעמי?
/1:20 און זי האָט צו זײ געזאָגט: רופֿט מיך ניט נעם, רופֿט מיך מאַראַ;
דער אייבערשטער האָט מיט מיר זייער ביטער געטאָן.
/1:21 בין איך אַרױס זאַט, און גאָט האָט מיך אומגעקערט אַהײם לײדיק, פֿאַר װאָס?
רופֿט מיך אָן נעמי, װאָרום גאָט האָט געזאָגט אױף מיר און דער
דער אייבערשטער האָט מיך געפּײַניקט?
/1:22 און נעמי האָט זיך אומגעקערט, און רות די מואבישע איר שװער מיט
איר, װאָס האָט זיך אומגעקערט פֿון לאַנד מואָב: און זײ זײַנען געקומען
בית לחם אין די אָנהייב פון גערשטן שניט.
