התגלות
/11:1 און אַ שטאַנג איז מיר געגעבן געװאָרן, אַזױ װי אַ רוט, און דער מלאך איז געשטאַנען.
אַזוי צו זאָגן: שטיי אויף, און מעסטן דעם טעמפּל פון גאָט, און דעם מזבח, און זיי
וואָס דינען אין עס.
/11:2 און דאָס הױף װאָס דרױסן דעם הֵיכל, לאָזט אַרױס, און מע זאָל ניט מעסטן;
װאָרום עס איז געגעבן צו די פֿעלקער, און די הײליקע שטאָט װעלן זײ טרעטן
אונטער די פֿיס צוויי און פערציק חדשים.
/11:3 און איך װעל געבן מאַכט צו מײַנע צװײ עדות, און זײ װעלן נבֿיאות זאָגן
טויזנט צוויי הונדערט און זעכציק טעג, אנגעטאן אין זאק.
/11:4 דאָס זײַנען די צװײ אײלבערטבײמער, און די צװײ מנורות, װאָס זײַנען געשטאַנען פֿאַראַן
דער גאָט פֿון דער ערד.
/11:5 און אַז עמיצער װעט זײ שאַטן, גײט אַרױס פֿײַער פֿון זײער מױל, און
פֿאַרצערט זײערע פֿײַנט, און אױב עמיצער װעט זײ שאַטן, דאַרף ער אין דעם
שטייגער ווערן געהרגעט.
/11:6 די דאָזיקע האָבן מאַכט צו פֿאַרמאַכן הימל, כּדי עס זאָל ניט רעגן אין זײערע טעג
נבואה: און האָבן מאַכט איבער וואסערן זיי צו מאַכן בלוט און שלאָגן
די ערד מיט אַלע מכות, ווי אָפט זיי וועלן.
/11:7 און אַז זײ װעלן פֿאַרענדיקן זײער עדות, איז די חיה
אַרױפֿגײן פֿון דעם אונטערשטע גרוב װעט מאַכן מלחמה קעגן זײ, און
וועט זיי באַקומען, און זיי טייטן.
/11:8 און זײערע מתים װעלן ליגן אין דער גאַס פֿון דער גרויסער שטאָט װאָס
גײַסטיק הייסט מען סדום און מצרים, וווּ אויך אונדזער האר איז געווען
געקרייציקט.
/11:9 און זײ פֿון די פֿעלקער און משפּחות, און לשונות און פֿעלקער װעלן זען
זײערע טױטע קערפער דרײַ און אַ האַלב טעג, און זײ זאָלן ניט לײדן
טויטע קערפער צו לײגן אין קברים.
/11:10 און די װאָס זיצן אױף דער ערד װעלן זיך פֿרײען איבער זײ און מאַכן
פרייליך, און וועט שיקן מתנות איינער צום אנדערן; ווייַל די צוויי נביאים
האָט געפּײַניקט די װאָס זיצן אויף דער ערד.
/11:11 און נאָך דרײַ און אַ האַלב טעג איז אַרײַן דער גײַסט פֿון לעבן פֿון גאָט
אין זײ, און זײ האָבן זיך געשטעלט אױף זײערע פֿיס; און א גרויםער שרעק איז אויף זײ געפאלן
וואָס האָט זיי געזען.
/11:12 און זײ האָבן געהערט אַ גרױסער קָול פֿון הימל, אַזױ צו זאָגן צו זײ: קומט אַרױף
אַהער. און זײ זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען צום הימל אין אַ װאָלקן; און זײערע שונאים
האָט זיי געזען.
/11:13 און אין דער זעלביקער שעה איז געװען אַ גרױסער ערדציטערניש, און דער צענט פֿון
די שטאָט איז געפֿאַלן, און אין דער ערדציטערניש זענען דערשלאָגן מענטשן זיבן טויזנט.
און די איבעריקע האָבן זיך דערשראָקן, און האָבן געגעבן כּבֿוד צו דעם גאָט פֿון הימל.
/11:14 דער צװײטער װײ איז פֿאַרבײַ; און אט קומט גיך דער דריטער וויי.
/11:15 און דער זיבעטער מלאך האָט געבלאָזן; און עס זענען געווען גרויס קולות אין הימל,
אַזוי צו זאָגן: די קינגדאָמס פון דער וועלט זענען געווארן די קינגדאָמס פון אונדזער האר,
און פון זיין משיח; און ער וועט קיניגן אויף אייביק און אייביק.
/11:16 און די פֿיר און צװאַנציק עלטסטע װאָס זײַנען געזעסן פֿאַר גאָט אויף זײערע זיצן;
געפאלן אויף זייער פנימער, און געדינט גאָט,
/11:17 אַזױ צו זאָגן: מיר דאַנקען דיר, יהוה גאָט דער אַלמעכטיקער, װאָס איז און װאָס איז געװען,
און קונסט צו קומען; װאָרום דו האָסט צוגענומען דײַן גרױס מאַכט, און
האסט געהערשט.
/11:18 און די פֿעלקער האָבן געצערנט, און דײַן גרימצאָרן איז געקומען, און די צײַט פֿון דעם
טױטע, אַז זײ זאָלן געמשפּט װערן, און דו זאָלסט געבן באַלוינונג
צו דײַנע קנעכט, די נביאים, און צו די הייליקע, און די וואָס האָבן מורא
דיין נאָמען, קליין און גרויס; און זאָלסט צעשטערן די וואָס צעשטערן די
ערד.
/11:19 און דער היכל פֿון גאָט איז געעפֿנט געוואָרן אין הימל, און עס איז געזען געוואָרן אין זײַנע
הֵיכל דעם אָרון פון זיין טעסטאַמענט, און עס זענען געווען בליץ און קולות.
און דונערן, און אַן ערדציטערניש, און גרויס האָגל.
