התגלות
/10:1 און איך האָב געזען אַ צװײטן שטאַרקן מלאך אַראָפּ פֿון הימל, אָנגעטאָן מיט אַ
וואָלקן: און אַ רעגנבויגן איז געווען אויף זיין קאָפּ, און זיין פּנים איז געווען ווי עס איז געווען
זון, און זיין פֿיס ווי זייַל פון פייער:
/10:2 און ער האָט געהאַט אין זײַן האַנט אַ ביסל אָפֿן בוך, און ער האָט געשטעלט זײַן רעכטן פֿיס
אויף דעם ים, און זיין לינקס פֿיס אויף דער ערד,
/10:3 און ער האָט געשריען מיט אַ הױכן קָול, אַזױ װי אַ לײב ברײט, און װען ער האָט געהאַט
געשריגן , זיבן דונערן האבן ארויסגערופן זייערע קולות.
/10:4 און אַז די זיבן דונערן האָבן אױסגעלאָזט זײערע קָול, האָב איך געמאַכט
שרײַב: און איך האָב געהערט אַ קָול פֿון הימל, וואָס האָט צו מיר געזאָגט: פֿאַרחתמעט די דאָזיקע
דאס וואס די זיבן דונערן האבן געזאגט, און שרייב זיי נישט.
/10:5 און דער מלאך װאָס איך האָב געזען שטײן אױפֿן ים און אױף דער ערד האָט זיך אױפֿגעהױבן
אַרויף זיין האַנט צו הימל,
/10:6 און האָט געשװאָרן בײַ דעם װאָס לעבט אױף אײביק און אײביק, װאָס האָט באַשאַפֿן הימל, און
דאָס װאָס אין איר, און די ערד, און דאָס װאָס אין איר
זענען, און דער ים, און די זאכן וואָס זענען אין אים, אַז עס זאָל זיין
צייט ניט מער:
/10:7 אָבער אין די טעג פֿון דעם קָול פֿון דעם זיבעטן מלאך, װען ער װעט אָנהײבן
צו געזונט, די מיסטעריע פון גאָט זאָל זיין געענדיקט, ווי ער האט דערקלערט
זיינע קנעכט די נביאים.
/10:8 און דאָס קָול װאָס איך האָב געהערט פֿון הימל, האָט װידער צו מיר גערעדט, און געזאָגט:
גיין און נעמען די קליין בוך וואָס איז אָפן אין דער האַנט פון דעם מלאך וואָס
שטייט אויפן ים און אויף דער ערד.
/10:9 און איך בין געגאַנגען צום מלאך, און איך האָב צו אים געזאָגט: גיב מיר דאָס בוך.
האָט ער צו מיר געזאָגט: נעם עס און עסט עס; און עס וועט מאַכן דיין בויך
ביטער, אָבער עס וועט זיין אין דיין מויל זיס ווי האָניק.
/10:10 און איך האָב אַרױסגענומען דאָס בוך פֿון מלאך, און עס אױפֿגעגעסן; און
עס איז געווען אין מיין מויל זיס ווי האָניק, און ווי באַלד ווי איך האָב עס געגעסן, מיין
בויך איז געווען ביטער.
/10:11 און ער האָט צו מיר געזאָגט: דו זאָלסט װידער זאָגן נבֿיאות פֿאַר פֿיל פֿעלקער, און
פֿעלקער, און לשונות, און מלכים.
