התגלות
/6:1 און איך האָב געזען, װען דאָס לאם האָט געעפֿנט אײנעם פֿון די סתימות, און איך האָב געהערט װי עס איז געװען
דער גערויש פון דונער, איינער פון די פיר בהמות האט געזאגט: קום זען.
/6:2 און איך האָב געזען, ערשט אַ װײַס פֿערד, און דער װאָס איז געזעסן אױף אים, האָט געהאַט אַ בויגן;
און א קרוין איז אים געגעבן געווארן, און ער איז ארויסגעגאנגען מנצח, און צו
קאַנגקער.
/6:3 און אַז ער האָט געעפֿנט דעם צװײטן פּלאָמבע, האָב איך געהערט די צװײטע חיה זאָגן:
קום און זען.
/6:4 און עס איז אַרױסגעגאַנגען אַן אַנדער פֿערד װאָס איז געװען רױט, און מאַכט איז געגעבן געװאָרן
דער װאָס איז געזעסן אױף אים צו נעמען שלום פֿון דער ערד, און זײ זאָלן
טייטן איינער דעם אנדערן, און עס איז געגעבן צו אים אַ גרויס שווערד.
/6:5 און אַז ער האָט געעפֿנט דעם דריטן פּלאָמבע, האָב איך געהערט די דריטע חיה זאָגן: קומט!
און זען. און איך האָב געזען, און ערשט אַ שװאַרץ פֿערד; און דער, וואָס איז אויף אים געזעסן, האָט געהאַט
אַ פּאָר וואָגן אין זײַן האַנט.
/6:6 און איך האָב געהערט אַ קָול צװישן די פֿיר בהמות זאָגן: אַ מאָס פֿון
װײץ פאר א פרוטה, און דרײ מאס גערשטן פאר א פרוטה; און זען
דו האָסט ניט שאַטן דאָס אײל און דעם װײַן.
/6:7 און אַז ער האָט געעפֿנט דעם פֿערטן פּלאָמבע, האָב איך געהערט דאָס קָול פֿון דעם פֿערטן
חיה זאָגט: קום זעט.
/6:8 און איך האָב געזען, ערשט אַ בלאַס פֿערד, און זײַן נאָמען װאָס איז געזעסן אױף אים איז געװען
טויט, און גיהנום נאכגעגאנגען מיט אים. און מאַכט איז געגעבן צו זיי איבער
דער פערט טייל פון דער ערד, צו טייטן מיט שווערד, און מיט הונגער, און
מיט טויט, און מיט די חיות פון דער ערד.
/6:9 און אַז ער האָט געעפֿנט דעם פֿינפֿטן פּלאָמבע, האָב איך געזען אונטערן מזבח די נפֿשות
פון די וואָס זענען דערשלאָגן פֿאַר דעם וואָרט פון גאָט, און פֿאַר די עדות וואָס
זיי האבן געהאלטן:
/6:10 און זײ האָבן געשריגן מיט אַ הױכן קָול, אַזױ צו זאָגן: װי לאַנג, גאָט, הײליק און הײליק
אמת, דו זאלסט ניט משפּטן און ניט נוקם אונדזער בלוט אויף די וואס וואוינען אויף די
ערד?
/6:11 און װײַסע קלײדער זײַנען געגעבן געװאָרן איטלעכער פֿון זײ; און מע האָט געזאָגט
זיי, אַז זיי זאָלן רוען נאָך אַ ביסל צייט, ביז זייער
אויך מיטאַרבעטער און זייערע ברידער, וואָס זאָלן טייטן ווי זיי
געווען, זאָל מקוים ווערן.
/6:12 און איך האָב געזען, װען ער האָט געעפֿנט דעם זעקסטן פּלאָמבע, און זע, עס איז געװען אַ
גרויס ערדציטערניש; און די זון איז געװארן שװארץ װי זאק האר, און די
לבנה איז געוואָרן ווי בלוט;
/6:13 און די שטערן פֿון הימל זײַנען געפֿאַלן אױף דער ערד, אַזױ װי אַ פֿײַגבוים
אירע אומצײטיקע פֿײַגן, װען זי װערט געציטערט פֿון אַ שטאַרקן װינט.
/6:14 און דער הימל איז אַװעקגעגאַנגען װי אַ בוך, װען זי װערט אײַנגעװילדערט; און
יעדער באַרג און ינדזל זענען אריבערגעפארן פון זייער ערטער.
/6:15 און די מלכים פֿון דער ערד, און די גרויסע, און די רײַכע, און די
הױפּטלײַטן, און די גבורים, און איטלעכער קנעכט, און איטלעכער פֿרײַ
מענטש, זיך באַהאַלטן אין די הייזער און אין די פעלז פון די בערג;
/6:16 און ער האָט געזאָגט צו די בערג און פֿעלז: פֿאַל אױף אונדז, און באַהאַלטן אונדז פֿון דעם
פּנים פון אים וואָס זיצט אויף דעם טראָן, און פון דעם גרימצארן פון די לאם:
/6:17 װאָרום דער גרויסער טאָג פֿון זײַן גרימצאָרן איז געקומען; און ווער וועט קענען שטיין?
