תהלים
/147:1 לױבט יהוה, װאָרום גוט איז צו זינגען צו אונדזער גאָט; פֿאַר אים
איז ליב; אוּן הָאט שַׁוִיךְ גִיוֶוען.
/147:2 גאָט בױט אױף ירושָלַיִם, ער זאַמלט צונױף די פֿאַרטריבענע
ישראל.
/147:3 ער הײלט די צעבראָכענע פֿון האַרצן, און פֿאַרבינדט זײערע װוּנדן.
/147:4 ער זאָגט די צאָל פֿון די שטערן; ער רופט זיי אלע מיט זייערע נעמען.
/147:5 גרױס איז אונדזער האַר, און גרױס מאַכט, זײַן פֿאַרשטאַנד איז אומענדלעך.
/147:6 גאָט האָט אױפֿגעהױבן די עניוותדיקע, ער וואַרפֿט אַראָפּ די רשָעים צו דער ערד.
/147:7 זינגט צו גאָט מיט דאַנקען; זינגט א לויבן אויף אונדזער הארפ
גאָט:
/147:8 װאָס באַדעקט דעם הימל מיט װאָלקן, דער װאָס מאַכט רעגן אױף דער ערד,
װאָס מאַכט גראָז אױף די בערג.
/147:9 ער גיט צו דער בהמה איר עסן, און צו די יונגע רױבן װאָס שרײַען.
/147:10 ער האָט זיך ניט געפֿעלן אין דער שטאַרקײט פֿון פֿערד, ער האָט ניט קײן תּענוג
אין די פיס פון אַ מענטש.
/147:11 גאָט האָט באַגערט די װאָס האָבן אים מורא, אין די װאָס האָפֿן
זײ ן רחמנות .
/147:12 לױבט גאָט, ירושלים; לױבט דײַן גאָט, ציון.
/147:13 װאָרום ער האָט באַפֿעסטיקט די ריגלען פֿון דײַנע טױערן; ער האָט געבענטשט דײַן
קינדער אין דיר.
/147:14 ער מאַכט פֿריד אין דײַן געמאַרק, און פֿילט דיך מיט דעם שענסטן פֿון די
ווייץ.
/147:15 זײַן געבאָט גיט ער אַרױס אױף דער ערד;זײַן װאָרט לױפֿט זײער
געשווינד.
/147:16 שניי גיט ער װי װאָל, ער צעשפּרײט װי אַש.
/147:17 ער גײט אַרױס זײַן אייז װי ביסן;װער קען באַשטײן פֿאַר זײַן קעלט?
/147:18 ער שיקט אַרױס זײַן װאָרט, און צעשמעקט זײ;ער בלאָזט זײַן װינט.
און די וואסערן לויפן.
/147:19 ער זאָגט זײַן װאָרט צו יעקבן, זײַנע געזעצן און זײַנע געזעצן צו יעקבן.
ישראל.
/147:20 אַזױ האָט ער ניט געטאָן מיט קײן פֿאָלק, און זײַנע משפּטים זײַנען זײ.
האָבן זיי ניט געקענט. לױבט ה\'.
