תהלים
/146:1 לױבט גאָט. לױבט גאָט, מײַן זעל.
/146:2 אַזױ װי איך לעב, װעל איך לױבן יהוה, איך װעל לױבן מײַן גאָט.
בשעת איך האָבן קיין זייַענדיק.
/146:3 זאָלסט ניט פֿאַרזיכערן אײַער פֿירשטן, און אין דעם מענטשנקינד װאָס אין אים איז.
קיין הילף.
/146:4 גײט אַרױס זײַן אָטעם, ער קערט זיך צוריק צו זײַן ערד; אין יענעם טאָג זיין
געדאנקע ן פארגינען .
/146:5 גליקלעך איז דער װאָס האָט דעם גאָט פֿון יעקבֿ אױף זײַן הילף, װאָס זײַן האָפענונג איז אין
יהוה זײַן גאָט:
/146:6 װאָס האָט געמאַכט הימל און ערד, דעם ים און אַלץ װאָס אין איר;
האלט אמת אויף אייביק:
/146:7 װאָס טוט אַ משפּט פֿאַרן געדריקט, װאָס גיט שפּײַז צו דעם
הונגעריק. גאָט לאָזט די געפאנגענע:
/146:8 גאָט עפֿנט די אױגן פֿון בלינדע, גאָט הײבט אױף די װאָס זײַנען
האָט זיך געבוקט: גאָט האָט ליב די צדיקים.
/146:9 גאָט באַהיט די פֿרעמדע; ער העלפֿט די יתום און
אלמנה, אבער דעם וועג פון די רשעים קערט ער זיך איבער.
/146:10 יהוה װעט קיניגן אױף אײביק, דײַן גאָט, צִיון, אױף אַלע.
דורות. לױבט ה\'.
