תהלים
/143:1 הערט צו מײַן תּפֿילה, גאָט, הער צו מײַנע געבעט, אין דײַן
ענטפֿער מיר טרײַשאַפֿט, און אין דײַן גערעכטיקײט.
/143:2 און גײ ניט אין אַ משפּט מיט דײַן קנעכט, װאָרום אין דײַנע אױגן װעט ניט
מענטש לעבעדיק זיין גערעכטפארטיקט.
/143:3 װאָרום דער פֿײַנט האָט גערודפֿט מײַן זעל; ער האָט געשלאָגן מײַן לעבן
די ערד; ער האָט מיך געמאַכט זיצן אין פֿינצטערניש, אַזױ װי די װאָס האָבן
שוין לאנג טויט.
/143:4 דרום איז מײַן גײַסט איבערגעשטיגן אין מיר; מיין הארץ אין מיר איז
וויסט.
/143:5 איך געדענק די טעג פֿון אַלט; איך קלערן אויף אַלע דיין מעשים; איך טראַכטן וועגן די
אַרבעט פֿון דײַנע הענט.
/143:6 איך שטרעק אױס מײַנע הענט צו דיר, מײַן זעל דאָרשטיק נאָך דיר, װי אַ
דאָרשטיק לאַנד. סלע.
/143:7 הערט מיך צו גיך, גאָט, מײַן גײַסט פֿאַרלאָזט, זאָלסט ניט באַהאַלטן דײַן פּנים פֿון מיר.
איך זאָל ניט זײַן װי די װאָס נידערן אין גרוב.
/143:8 לאָז מיך הערן דײַן חן אין דער פֿרי; װאָרום איך טו אין דיר
צוטרוי: לאָזן מיר וויסן דעם וועג אין וואָס איך זאָל גיין; װאָרום איך הײב אױף מײַן
נשמה צו דיר.
/143:9 מציל מיך, גאָט, פֿון מײַנע פֿײַנט, איך אַנטלאָף צו דיר, מיך צו באַהאַלטן.
/143:10 לערן מיר צו טאָן דײַן װילן; װאָרום דו ביסט מײַן גאָט: דײַן גײַסט איז גוט; פירן
מיר אין דעם לאַנד פון יושר.
/143:11 העלף מיך, גאָט, פֿון װעגן דײַן נאָמען, פֿון װעגן דײַן גערעכטיקײט.
ברענג ארויס מיין נשמה פון צרות.
/143:12 און פֿון דײַן חֶסד פֿאַרשנײַדט מײַנע פֿײַנט, און פֿאַרטיליקט אַלע װאָס פּײַניקן.
מײַן זעל, װאָרום איך בין דײַן קנעכט.
