תהלים
/142:1 איך האָב גערופֿן צו גאָט מיט מײַן קָול; מיט מײַן קָול צו גאָט האָב איך געטאָן
בעט מיין געבעט.
/142:2 איך האָב אױסגעגאָסן פֿאַר אים מײַן טענה; איך האָב פֿאַר אים געװיזן מײַן צרה.
/142:3 אַז מײַן גײַסט איז איבערגעשטיגן אין מיר, האָסטו געװוּסט מײַן װעג. אין
דעם װעג װאָס איך בין געגאַנגען אױף אים, האָבן זײ מיר געמאַכט אַ שטרויכלונג.
/142:4 איך האָב געקוקט אױף מײַן רעכטער האַנט, און איך האָב געזען, אָבער ניטאָ קײן מאַן װאָס װיל
קענען מיר: אָפּדאַך ניט אַנדערש; קיין מענטש האָט זיך נישט געזאָרגט וועגן מיין נשמה.
/142:5 איך האָב גערופֿן צו דיר, גאָט, איך האָב געזאָגט: דו ביסט מײַן אָפּדאַך און מײַן חלק אין
דאָס לאַנד פֿון די לעבעדיקע.
/142:6 היט זיך צו מײַן געשרײ; װאָרום איך בין זײער נידעריקט געװאָרן: מציל מיך פֿון מײַן
רודפן; װאָרום זײ זײַנען שטאַרקער פֿון מיר.
/142:7 ברענג מײַן זעל אַרױס פֿון תּפֿיסה, איך זאָל לױבן דײַן נאָמען: דער צדיק
וועט מיך אַרומנעמען; װאָרום מיט מיר װעסטו גײן טאָן.
