תהלים
/139:1 גאָט, האָסט מיך געזוכט, און מיך דערקענט.
/139:2 דו װײסט מײַן זיצונג און מײַן אױפֿשטאַנד, דו פֿאַרשטײסט מײַן
געטראכט װײט .
/139:3 דו גײט אַרום מײַן װעג און מײַן ליגן, און ביסט באַקאַנט מיט אַלע
מיינע וועגן.
/139:4 װאָרום ניטאָ קײן װאָרט אין מײַן צונג, נאָר זע, גאָט, דו װײסט עס.
אלע צוזאמען.
/139:5 דו האָסט מיך אַרומגערינגלט פֿון הינטן און פֿון פֿריִער, און האָסט אַװעקגעלײגט דײַן האַנט אױף מיר.
/139:6 אַזאַ װיסן איז מיר צו װוּנדערדיק; עס איז הויך, איך קען נישט דערגרייכן
עס.
/139:7 װוּהין זאָל איך גײן פֿון דײַן גײַסט? אָדער אַהין זאָל איך אַנטלױפֿן פֿון דײַן
בייַזייַן?
/139:8 אַז איך גײ אַרױף אין הימל, ביסטו דאָרטן, אױב איך בעט מײַן בעט אין גיהנום,
זע, דו ביסט דאָרטן.
/139:9 אױב איך נעם די פֿליגלען פֿון דער פֿרי, און איך װױן אין די עקן פֿון
די ים;
/139:10 אױך דאָרטן װעט מיך פֿירן דײַן האַנט, און דײַן רעכטע האַנט װעט מיך האַלטן.
/139:11 אַז איך זאָג: פֿאַרװאָס װעט מיך באַדעקן די פֿינצטערניש; אַפֿילו די נאַכט װעט זײַן
ליכט וועגן מיר.
/139:12 יאָ, די פֿינצטערניש באַהאַלט זיך ניט פֿון דיר; אָבער די נאַכט שיינט ווי די
טאָג: די פינצטערניש און די ליכט זענען ביידע ענלעך צו דיר.
/139:13 װאָרום דו האָסט פֿאַרמאָגט מײַנע נעם, האָסט מיך באַדעקן אין מײַן מוטערס.
טראכט.
/139:14 איך װעל דיך לױבן; װאָרום איך בין געמאַכט געװאָרן מיט מורא און װוּנדער: װוּנדער
זענען דיין מעשים; און אַז מיין נשמה ווייסט גוט.
/139:15 מײַן מאָס איז ניט באַהאַלטן געװען פֿון דיר, װען איך בין געמאַכט געװאָרן אין געהײם, און
נײַגעריק געאַרבעט אין די נידעריקסטע טיילן פֿון דער ערד.
/139:16 דײַנע אױגן האָבן געזען מײַן מאַטערניש, אָבער זײ זײַנען אומפֿאָלגנדיק; און אין דיין בוך
אל ע מײנ ע מיטגלידע ר זײנע ן געשריב ן געװארן , װא ס אי ן װײטע ר זײנע ן געמאכ ט געװארן , װע ן
ביז איצט איז קיינער פון זיי נישט געווען.
/139:17 װי טײַער זײַנען אױך דײַנע מחשבות צו מיר, גאָט! ווי גרויס איז די סומע
פון זיי!
/139:18 אױב איך זאָל זײ צײלן, זײַנען זײ מער אין צאָל פֿון זאַמד, װען איך
וואך, איך בין נאך מיט דיר.
/139:19 פֿאַרװאָס װעסטו טײטן די רשָעים, גאָט, דרום גײט אָפּ פֿון מיר, איר
בלוטיקע מענטשן.
/139:20 װאָרום זײ רעדן אַקעגן דיר שלעכטס, און דײַנע פֿײַנט נעמען אַרײן דײַן נאָמען.
אַרויסגעוואָרפן.
/139:21 האָב איך ניט פֿײַנט זײ, גאָט, װאָס האָבן דיך פֿײַנט? און איך בין נישט צער
די וואָס שטייען אויף קעגן דיר?
/139:22 איך האָב זײ פֿײַנט מיט פֿײַנט, איך רעכנט זײ פֿאַר מײַנע פֿײַנט.
/139:23 פֿאַרזוכט מיך, גאָט, און דערקענען מײַן האַרץ, פּרוּװט מיך, און װײס מײַנע מחשבות.
/139:24 און זעט צי עס איז אין מיר אַ שלעכטער װעג, און פֿירט מיך אױפֿן װעג
אייביק.
