תהלים
/137:1 בײַ די טײַכן פֿון בבֿל, דאָרטן האָבן מיר זיך געזעצט, יאָ, מיר האָבן געװײנט, װען מיר
געדענקט ציון.
/137:2 מיר האָבן אױפֿגעהאָנגען אונדזערע האַרפֿן אױף די װילדער אין איר.
/137:3 װאָרום דאָרטן האָבן די װאָס האָבן אונדז אַװעקגעפֿירט אין געפֿאַנגענשאַפֿט געבעטן פֿון אונדז אַ געזאַנג; און
די װאָס האָבן אונדז פֿאַרװיסט, האָבן פֿון אונדז געבעטן פֿרײד, אַזױ צו זאָגן: זינג אונדז איינער פֿון די
לידער פֿון ציון.
/137:4 װי זאָלן מיר זינגען דאָס געזאַנג פֿון גאָט אין אַ פֿרעמדן לאַנד?
/137:5 אױב איך פֿאַרגעס דיך, ירושלים, זאָל מײַן רעכטער האַנט פֿאַרגעסן איר קונצן.
/137:6 אױב איך געדענק דיך ניט, זאָל מײַן צונג קלײַבן צו מײַן דאַך פֿון מײַן מױל;
אויב איך בעסער נישט ירושלים איבער מיין הויפט פרייד.
/137:7 געדענק, גאָט, די קינדער פֿון אדום אין טאָג פֿון ירושלים; וועלט געזונטהייט ארגאניזאציע
האָט געזאָגט: רײַסט עס, רײַסט עס, ביז זײַן יסוד.
/137:8 דו טאָכטער פֿון בבֿל, װאָס װערט פֿאַרטיליקט; גליקלעך װעט ער זײן, אַז
שילט דיר אזוי ווי דו האסט אונז געדינט.
/137:9 גליקלעך װעט זײַן דער װאָס נעמט און צעשטערט דײַנע קלײנע קינדער אױף דעם
שטיינער.
