תהלים
/132:1 גאָט, געדענק דודן און אַלע זײַנע פּײַן;
/132:2 װי ער האָט געשװאָרן יהוה, און האָט נדר געװען צו דעם שטאַרקן גאָט פֿון יעקבֿ;
/132:3 פֿאַר װאָר, איך װעל ניט קומען אין מִשכּן פֿון מײַן הױז, און ניט אַרױפֿגײן אין
מיין בעט;
/132:4 איך װעל ניט געבן מײַנע אױגן אַ שלאָף, און מײַנע ברעמען װעל איך ניט שלאָפֿן,
/132:5 ביז איך װעל געפֿינען אַ אָרט פֿאַר יהוה, אַ װױנונג פֿאַר דעם שטאַרקן גאָט
פון יעקב.
/132:6 זע, מיר האָבן דערפֿון געהערט אין אפֿרתן;מיר האָבן עס געפֿונען אין די פֿעלדער פֿון װאַלד.
/132:7 מיר װעלן גײן אין זײַנע געצעלטן, מיר װעלן זיך בוקן פֿאַר זײַן בענקל.
/132:8 שטײ אױף, גאָט, אין דײַן רו; דו און דער אָרון פון דיין שטאַרקייט.
/132:9 זאָלן אָנטאָן דײַנע כּהנים מיט גערעכטיקײט; און דײַנע צדיקים זאָלן שרײַען
פֿאַר פרייד.
/132:10 פֿון װעגן דײַן קנעכט דוד זאָלט איר ניט אָפּקערן דאָס פּנים פֿון דײַן געזאַלבטן.
/132:11 גאָט האָט געשװאָרן דָוִדן מיט אמת; ער װעט זיך דערפֿון ניט אָפּקערן; פון
די פרוכט פון דיין גוף וועל איך שטעלן אויף דיין טראָן.
/132:12 אױב דײַנע קינדער װעלן היטן מײַן בונד און מײַן עדות זאָל איך װעלן
לערנען זיי, זייערע קינדער וועלן אויך זיצן אויף דיין טראָן אויף אייביק.
/132:13 װאָרום גאָט האָט אױסדערװײלט צִיון; פֿאַר זײַן װױנונג האָט ער עס געגלוסט.
/132:14 דאָס איז מײַן רו אױף אײביק:דאָ װעל איך װױנען; װאָרום איך האָב עס געגלוסט.
/132:15 איך װעל גרױס בענטשן איר שפּײַז;איך װעל זאַט מיט אירע אָרעמע
ברויט.
/132:16 און איך װעל אָנטאָן אירע כּהנים מיט ישועה, און אירע קדושים װעלן
שרייען הויך פאר פרייד.
/132:17 דאָרטן װעל איך מאַכן קנוצן דעם האָרן פֿון דָוִדן; אַ לאָמפּ האָב איך געמאַכט פֿאַר
מייַן געזאַלבט.
/132:18 זײַנע פֿײַנט װעל איך אָנטאָן מיט שאַנד, אָבער אױף זיך װעט זײַן קרוין
בליען.
