תהלים
/127:1 סײַדן {dn גאָט} בױט דאָס הױז, זײ האָבן זיך געאַרבעט אומזיסט װאָס בױען עס;
סײַדן גאָט היט די שטאָט, װעקט דער װעכטער אָבער אומזיסט.
/127:2 אומזיסט איז אײַך אײַך צו אױפֿשטײן פֿרי, צו זיצן שפּעט, עסן ברױט פֿון
צער: ווארים אזוי גיט ער זיין באליבטע שלאף.
/127:3 זע, קינדער זײַנען אַ נחלה פֿון גאָט, און די פֿרוכט פֿון לײַב איז
זײ ן שכר .
/127:4 װי פֿײַלן אין דער האַנט פֿון אַ גיבור; אזוי זענען קינדער פון דער יוגנט.
/127:5 גליקלעך איז דער מאַן װאָס איז פֿול מיט זײ, זײ װעלן ניט זײַן
פֿאַרשעמט, אָבער מיט די פֿײַנט װעלן זײ רעדן אין טױער.
