תהלים
/119:1 װױל זײַנען די אומפֿאַרמײַדטע אױפֿן װעג, װאָס גײען אין דער תּוֹרה פֿון גאָט.
/119:2 װױל זײַנען די װאָס היטן זײַנע עדות, און װאָס זוכן אים מיט דעם
גאַנץ האַרץ.
/119:3 און זײ טאָן ניט קײן זינד, זײ גײען אין זײַנע װעגן.
/119:4 האָסט אונדז באַפֿױלן צו היטן דײַנע געבאָט.
/119:5 װאָרום מײַנע װעגן זײַנען געװען געמאַכט צו היטן דײַנע געזעצן!
/119:6 דענצמאָל װעל איך זיך ניט שעמען, װען איך קוק אױף דײַן גאַנצן
מצוות.
/119:7 מיט גערעכטיקײט פֿון האַרצן װעל איך דיך לױבן, װען איך װעל לערנען
דײַנע גערעכטע משפּטים.
/119:8 דײַנע געזעצן װעל איך היטן, פֿאַרלאָזט מיך ניט פֿאַר גאָרניט.
/119:9 מיט װאָס זאָל אַ יונגערמאַן רײניקן זײַן װעג? דורך נעמען אכטונג צו עס
לױט דײַן װאָרט.
/119:10 מיט מײַן גאַנצן האַרצן האָב איך דיך געזוכט, לאָז מיך ניט אַרומוואַנדערן פֿון דײַן
מצוות.
/119:11 דײַן װאָרט האָב איך באַהאַלטן אין מײַן האַרצן, כּדי איך זאָל ניט זינדיקן קעגן דיר.
/119:12 געבענטשט ביסטו, גאָט,לער מיר דײַנע געזעצן.
/119:13 מיט מײַנע ליפּן האָב איך דערצײלט אַלע געזעצן פֿון דײַן מױל.
/119:14 איך האָב זיך געפֿרײט אױפֿן װעג פֿון דײַנע עדות, אַזױ װי מיט אַלע עשירות.
/119:15 איך װעל קלערן אין דײַנע געבאָט, און װעל אָנקוקן צו דײַנע װעגן.
/119:16 איך װעל מיך פֿרײען אין דײַנע געזעצן, דײַן װאָרט װעל איך ניט פֿאַרגעסן.
/119:17 טו מיט דײַן קנעכט גוואַלדיק, כּדי איך זאָל לעבן, און היטן דײַן װאָרט.
/119:18 עפֿנט מײַנע אױגן, איך זאָל זען װוּנדער פֿון דײַן תּוֹרה.
/119:19 אַ פֿרעמדער בין איך אױף דער ערד, זאָלסט ניט באַהאַלטן פֿאַר מיר דײַנע געבאָט.
/119:20 מײַן זעל צעבראָכן זיך פֿון דעם בענקשאַפֿט װאָס זי האָט צו דײַנע משפּטים.
מאל.
/119:21 האָסט געשטראָפן די פֿאַרשאָלטענע פֿרעמדע, װאָס טײלן פֿון דײַן
מצוות.
/119:22 נעם אַוועק פֿון מיר שאַנד און פֿאַראַכט; װאָרום איך האָב געהיט דײַנע עדות.
/119:23 אױך האַרן זײַנען געזעסן און גערעדט אױף מיר, אָבער דײַן קנעכט האָט געטראַכט
אין דײַנע געזעצן.
/119:24 און דײַנע עדות זײַנען מײַן פֿאַרגעניגן און מײַנע יעץ.
/119:25 מײַן זעל הענגט זיך צו צום שטױב, מחזק מיך לױט דײַן װאָרט.
/119:26 מײַנע װעגן האָב איך דערצײלט, און דו האָסט מיך צוגעהערט;לערנט מיר דײַנע געזעצן.
/119:27 מאַכט מיך פֿאַרשטײן דעם װעג פֿון דײַנע געבאָט;און איך װעל רעדן פֿון דײַנע
וואונדערליכע ווערק.
/119:28 מײַן זעל צעשמעלט פֿון שװער, באַפֿעסטיקט מיך לױט דײַן
וואָרט.
/119:29 נעם אַװעק פֿון מיר דעם װעג פֿון ליגן, און גיט מיר דײַן תּוֹרה מיט חן.
/119:30 דעם װעג פֿון אמת האָב איך אױסדערװײלט, דײַנע משפּטים האָב איך געלײגט פֿאַר מיר.
/119:31 איך האָב זיך געהאַלטן אין דײַנע עדות, גאָט, פֿאַרשעמט מיך ניט.
/119:32 דעם װעג פֿון דײַנע געבאָט װעל איך לױפֿן, װען דו װעסט ברײטן מײַנע.
הארץ.
/119:33 לערן מיך, גאָט, דעם װעג פֿון דײַנע געזעצן; און איך וועל עס היטן צו דעם
סוף.
/119:34 גיב מיר פֿאַרשטאַנד, און איך װעל היטן דײַן תּוֹרה; יאָ, איך וועל עס היטן
מיט מיין גאנצע הארץ.
/119:35 מאַכט מיך אין דעם װעג פֿון דײַנע געבאָט; װאָרום דערין האָב איך געפֿעלן.
/119:36 נײַג מײַן האַרץ צו דײַנע עדות, און ניט צו תּפֿיסה.
/119:37 קער אַװעק מײַנע אױגן פֿון צוקוקן נישטיקײט; און דו האָסט מיך מחיה אין דײַן
וועג.
/119:38 באַפֿעסטיקט דײַן װאָרט צו דײַן קנעכט, װאָס איז געטרײַ צו דײַן מורא.
/119:39 קער אַװעק מײַן שאַנד װאָס איך האָב מורא, װאָרום דײַנע געזעצן זײַנען גוט.
/119:40 זע, איך האָב געבענקט נאָך דײַנע געבאָט, מחזק מיך אין דײַנע
גערעכטיקייט.
/119:41 זאָל אױך קומען צו מיר דײַנע חֶסד, גאָט, דײַן ישועה, לױט
צו דיין וואָרט.
/119:42 און איך װעל האָבן מיט װאָס צו ענטפֿערן דעם װאָס פֿאַרשמאַכט מיר, װאָרום איך פֿאַרזיכער זיך
אין דיין וואָרט.
/119:43 און זאָלסט ניט נעם דאָס װאָרט פֿון אמת גאָר פֿון מײַן מױל; ווארים איך האב געהאפט
אין דײַנע משפּטים.
/119:44 און איך װעל היטן דײַן תּוֹרה שטענדיק און אײביק.
/119:45 און איך װעל גײן אין פֿרײַהײט, װאָרום איך זוך דײַנע געבאָט.
/119:46 אױך פֿון דײַנע עדות װעל איך רעדן פֿאַר מלכים, און װעל ניט זײַן
פאַרשעמט.
/119:47 און איך װעל מיך פֿרײען מיט דײַנע געבאָט װאָס איך האָב ליב.
/119:48 און מײַנע הענט װעל איך אױפֿהײבן צו דײַנע געבאָט װאָס איך האָב ליב;
און איך װעל קלערן אין דײַנע חוקים.
/119:49 געדענק דאָס װאָרט צו דײַן קנעכט, װאָס דו האָסט מיך געמאַכט אױף אים.
האָפֿן.
/119:50 דאָס איז מײַן טרײסט אין מײַן פּײַן, װאָרום דײַן װאָרט האָט מיך דערלעבט.
/119:51 די פֿרעמדע האָבן מיך שטאַרק געשלאָגן, אָבער איך האָב זיך ניט אָפּגעקערט פֿון
דיין געזעץ.
/119:52 איך האָב געדענקט דײַנע משפּטים פֿון אַלט, גאָט; און איך האב מיך געטרייסט.
/119:53 אַ שרעק האָט מיך אָנגענומען פֿון װעגן די רשָעים װאָס פֿאַרלאָזן דײַן
געזעץ.
/119:54 מײַנע געזעצן זײַנען געװען דײַנע געזעצן אין דעם הױז פֿון מײַן װײַלע.
/119:55 איך האָב דערמאָנט דײַן נאָמען, גאָט, אין דער נאַכט, און האָב געהיט דײַן תּוֹרה.
/119:56 דאָס האָב איך געהאַט, װײַל איך האָב געהיט דײַנע געבאָט.
/119:57 דו ביסט מײַן חלק, גאָט, איך האָב געזאָגט, איך װעל היטן דײַנע װערטער.
/119:58 איך האָב געבעטן דײַן חן מיט מײַן גאַנצן האַרצן;זײַט מיר דערבאַרימדיק
לױט דײַן װאָרט.
/119:59 איך האָב געטראַכט אױף מײַנע װעגן, און איך האָב געקערט מײַנע פֿיס צו דײַנע עדות.
/119:60 איך האָב זיך געאײַלט, און איך האָב ניט געטראַכט צו היטן דײַנע געבאָט.
/119:61 די באַנדע פֿון די רשָעים האָבן מיך גערובט, אָבער דײַן האָב איך ניט פֿאַרגעסן.
געזעץ.
/119:62 אין האַלבער נאַכט װעל איך אױפֿשטײן דיר צו דאַנקען פֿון װעגן דײַן
משפט צדיקים.
/119:63 איך בין אַ באַגלייטער פֿון אַלע װאָס האָבן דיך מורא, און פֿון די װאָס היטן דײַן.
הוראות.
/119:64 די ערד, גאָט, איז פֿול מיט דײַן חֶסד;לער מיר דײַנע געזעצן.
/119:65 האָסט גוט געטאָן צו דײַן קנעכט, גאָט, לױט דײַן װאָרט.
/119:66 לערן מיר אַ גוטן משפּט און וויסן, װאָרום איך האָב געגלױבט דײַן
מצוות.
/119:67 אײדער איך בין פּײַן געװען בין איך אַװעקגעגאַנגען, אָבער אַצונד האָב איך געהיט דײַן װאָרט.
/119:68 גוט ביסטו, און דו טוסט גוט; לערן מיר דײַנע געזעצן.
/119:69 די פֿרעמדע האָבן געשלאָגן אַ ליגן קעגן מיר, אָבער דײַנע געבאָט װעל איך היטן.
מיט מיין גאנצע הארץ.
/119:70 פֿעט װי שמירן איז זײער האַרץ; אָבער איך האָב הנאה פֿון דײַן תּוֹרה.
/119:71 עס איז גוט פֿאַר מיר װאָס איך בין פּײַן געװען; כּדי איך זאָל לערנען דײַן
סטאטוטס.
/119:72 די געזעץ פֿון דײַן מױל איז מיר בעסער פֿון טױזנט גאָלד און
זילבער .
/119:73 דײַנע הענט האָבן מיך געמאַכט און מיך געמאַכט;גיב מיר פֿאַרשטאַנד אַז איך
זאל לערנען דיין געבאָט.
/119:74 די װאָס האָבן דיך מורא, װעלן זיך פֿרײען װען זײ זעען מיך; ווייל איך האב געהאפט
אין דיין וואָרט.
/119:75 איך װײס, גאָט, אַז דײַנע געזעצן זײַנען גערעכט, און אַז דו אין
געטרײַשאַפֿט האָט מיך געפּלאָגט.
/119:76 זאָל, איך בעט דיך, דײַן חסד זײַן פֿאַר מײַן טרייסט, אַזױ װי
דײַן װאָרט צו דײַן קנעכט.
/119:77 זאָל קומען צו מיר דײַנע רחמנות, כּדי איך זאָל לעבן, װאָרום דײַן תּוֹרה איז מײַן.
דערפרייען.
/119:78 זאָלן זיך פֿאַרשעמט װערן די שטאָלצע; װאָרום זײ האָבן מיט מיר געטאָן פֿאַרדרײט אָן אַ
וואָרעם אָבער איך וועל קלערן אין דײַנע מצוות.
/119:79 זאָלן זיך אומקערן צו מיר די װאָס האָבן דיך מורא, און די װאָס קענען דײַן
עדות.
/119:80 זאָל געזונט זײַן מײַן האַרץ אין דײַנע חוקים; אַז איך זאָל זיך ניט שעמען.
/119:81 מײַן זעל איז פֿאַרשװעכט פֿון דײַן ישועה, אָבער איך האָפֿן אױף דײַן װאָרט.
/119:82 מײַנע אױגן פֿאַרלאָזן דײַן װאָרט, אַזױ צו זאָגן: װען װעסטו מיך טרייסטן?
/119:83 װאָרום איך בין געװאָרן װי אַ פֿלאַש אין רויך; נאָך איך טאָן ניט פאַרגעסן דיין
סטאטוטס.
/119:84 װיפֿל זײַנען די טעג פֿון דײַן קנעכט? װע ן װעם ט זײ ן משפט
די װאָס רודפן מיך?
/119:85 די פֿרעמדע האָבן געגראָבן פֿאַר מיר גרוב, װאָס זײַנען ניט נאָך דײַן תּוֹרה.
/119:86 אַלע דײַנע געבאָט זײַנען געטרײַ;זײ נאָכיאָגן מיך אומרעכט; הילף
דו מיר.
/119:87 זײ האָבן מיך כּמעט פֿאַרלענדט אױף דער ערד; אָבער איך האָב ניט פֿאַרלאָזן דײַנע געבאָט.
/119:88 העלף מיך נאָך דײַן חן; אזוי וועל איך היטן דעם עדות
דיין מויל.
/119:89 אױף אײביק, גאָט, איז דײַן װאָרט באַשערט אין הימל.
/119:90 דײַן געטרײַשאַפֿט איז ביז אַלע דָור-דורות;דו האָסט באַפֿעסטיקט דעם
ערד, און זי בלײַבט.
/119:91 לױט דײַנע געזעצן האַלטן זײ הײַנט הײַנט, װאָרום אַלע זײַנען דײַנע
קנעכט.
/119:92 אױב דײַן תּוֹרה איז געװען מײַנע פֿאַרגעניגן, װאָלט איך דעמאָלסט אומגעקומען אין מײַנער.
צרה.
/119:93 דײַנע געבאָט װעל איך קײן מאָל ניט פֿאַרגעסן, װאָרום מיט זײ האָסטו מיך דערלעבט.
/119:94 איך בין דײַן, היט מיך; װאָרום איך האָב געזוכט דײַנע געבאָט.
/119:95 די רשָעים האָבן געװאַרט אױף מיר מיך צו פֿאַרטיליקן, אָבער איך װעל באַטראַכטן דײַן
עדות.
/119:96 איך האָב געזען אַ סוף פֿון אַלע שלימות, אָבער דײַן געבאָט איז ייִער
ברייט.
/119:97 װי האָב איך ליב דײַן תּוֹרה! דאָס איז מײַן קלערן גאַנצן טאָג.
/119:98 דו האָסט מיך געמאַכט קלוגער פֿון מײַנע פֿײַנט דורך דײַנע געבאָט, װאָרום
זיי זענען שטענדיק מיט מיר.
/119:99 איך האָב מער פֿאַרשטאַנד פֿון אַלע מײַנע מלמדים, װאָרום דײַנע עדות זײַנען
מיין קלערן.
/119:100 איך פֿאַרשטײ מער פֿון די עלטסטע, װאָרום איך היטן דײַנע געבאָט.
/119:101 איך האָב אָפּגעהאַלטן מײַנע פֿיס פֿון יעטװעדער בײזן װעג, כּדי איך זאָל היטן דײַן
וואָרט.
/119:102 פֿון דײַנע משפּטים בין איך ניט אָפּגעקערט, װאָרום דו האָסט מיך געלערנט.
/119:103 װי זיס זײַנען דײַנע װערטער צו מײַן געשמאַק! יאָ, זיסער ווי האָניק צו מיין
מויל!
/119:104 דורך דײַנע געבאָט בין איך פֿאַרשטאַנד, דרום האָב איך פֿײַנט יעטװעדער שקר
וועג.
/119:105 דײַן װאָרט איז אַ לאָמפּ פֿאַר מײַנע פֿיס, און אַ ליכט פֿאַר מײַן װעג.
/119:106 איך האָב געשװאָרן, און װעל עס טאָן, איך װעל היטן דײַן צדיק.
משפטים.
/119:107 איך בין זײער געפּײַניקט: מאַכט מיך לעבעדיק, גאָט, לױט דײַן װאָרט.
/119:108 נעם, איך בעט דיך, צו די פֿרײַװיליקע קרבן פֿון מײַן מױל, גאָט, און
לערן מיר דיינע משפטים.
/119:109 מײַן זעל איז תּמיד אין מײַן האַנט, אָבער דײַן תּוֹרה פֿאַרגעס איך ניט.
/119:110 די רשָעים האָבן געלײגט פֿאַר מיר אַ שטרויכלונג, און איך האָב זיך ניט פֿאַרזיכערט פֿון דײַנע געבאָט.
/119:111 דײַנע עדות האָב איך גענומען פֿאַר אײביק פֿאַר אַ נחלה, װאָרום זײ זײַנען די
פרייד פון מיין הארץ.
/119:112 איך האָב נײַג מײַן האַרץ צו טאָן דײַנע געזעצן שטענדיק, ביזן
סוף.
/119:113 איך האָב פֿײַנט נישטיקע מחשבות, אָבער דײַן תּוֹרה האָב איך ליב.
/119:114 ביסט מײַן באַהאַלטונג און מײַן שילד, איך האָפֿן אױף דײַן װאָרט.
/119:115 גײט אַװעק פֿון מיר, איר שלעכטע, װאָרום איך װעל היטן די געבאָט פֿון מײַנע.
גאָט.
/119:116 האַלט מיך אױף לױט דײַן װאָרט, כּדי איך זאָל לעבן, און לאָז מיך ניט זײַן.
פאַרשעמט זיך מיט מיין האָפענונג.
/119:117 האַלט מיך אױף, און איך װעל זיכער זײַן, און איך װעל אָנקוקן צו דײַן
סטאטוטס כסדר.
/119:118 דו האָסט צעטרעטן אַלע װאָס טאָרן פֿון דײַנע געזעצן;
שקר איז שקר.
/119:119 האָסט אַװעקגעצױגן אַלע רשָעים פֿון דער ערד װי שמעק, דרום איך
ליב האָבן דיין עדות.
/119:120 פֿון מורא פֿאַר דיר ציטערט מײַן לײַב; און איך האָב מורא פֿאַר דײַנע משפּטים.
/119:121 רעכט און גערעכטיקײט האָב איך געטאָן, לאָז מיך ניט איבער צו מײַנע דריקער.
/119:122 זײַ אַשורד פֿאַר דײַן קנעכט צום גוטן, זאָלן מיך ניט דריקן די שטאָלצע.
/119:123 מײַנע אױגן פֿאַרלאָזן פֿאַר דײַן ישועה, און פֿאַר דעם װאָרט פֿון דײַן גערעכטיקײט.
/119:124 טו מיט דײַן קנעכט לױט דײַן חֶסד, און לערן מיר דײַן
סטאטוטס.
/119:125 איך בין דײַן קנעכט; גיב מיר פארשטאנד, כדי איך זאל וויסן דיין
עדות.
/119:126 עס איז צײַט פֿאַר דיר, גאָט, צו אַרבעטן, װאָרום דײַן תּוֹרה האָבן זײ אָפּגעטאָן.
/119:127 דרום האָב איך ליב דײַנע געבאָט איבער גאָלד; יאָ, איבער פײַן גאָלד.
/119:128 דרום שאַצט איך אַלע דײַנע געבאָט אױף אַלצדינג רעכט;
און איך האָב פֿײַנט יעדן פֿאַלשן װעג.
/119:129 װוּנדער זײַנען דײַנע עדות, דרום היטן זײ מײַן זעל.
/119:130 דער אײַנגאַנג פֿון דײַנע װערטער לײַכט; עס גיט פֿאַרשטאַנד צו דעם
פּשוט.
/119:131 איך האָב געעפֿנט מײַן מױל, און איך האָב געבענקט, װאָרום איך האָב געבענקט נאָך דײַנע געבאָט.
/119:132 קוק אױף מיר, און זאָלסט מיך דערבאַרימען, אַזױ װי דו פֿלעגט טאָן מיט מיר.
די װאָס האָבן ליב דײַן נאָמען.
/119:133 באַשטעלט מײַנע טריט אין דײַן װאָרט, און זאָל ניט הערשן קײן זינד איבער.
מיר.
/119:134 מציל מיך פֿון דער דריקונג פֿון מענטשן, און איך װעל היטן דײַנע געבאָט.
/119:135 מאַכט שײַנען דײַן פּנים אױף דײַן קנעכט; און לערן מיר דײַנע חוקים.
/119:136 טײַכן װאַסער רינען אַראָפּ מײַנע אױגן, װאָרום זײ היטן ניט דײַן תּוֹרה.
/119:137 דו ביסט גערעכט, גאָט, און דײַנע געזעצן זײַנען גערעכט.
/119:138 דײַנע עדות װאָס דו האָסט באַפֿױלן זײַנען גערעכט און זײער
געטריי.
/119:139 מײַן ברען האָט מיך פֿאַרצערט, װאָרום מײַנע פֿײַנט האָבן פֿאַרגעסן דײַנע װערטער.
/119:140 זײער רײן איז דײַן װאָרט, דרום האָט דײַן קנעכט עס ליב.
/119:141 איך בין קלײן און פֿאַראַכט, אָבער דײַנע געבאָט זאָל איך ניט פֿאַרגעסן.
/119:142 אַן אײביקע גערעכטיקײט איז דײַן גערעכטיקײט, און דײַן תּוֹרה איז די
אמת.
/119:143 צרות און פּײַן האָבן מיך אָנגענומען, אָבער דײַנע געבאָט זײַנען מײַנע.
דילייץ.
/119:144 די גערעכטיקײט פֿון דײַנע עדות איז אײביק: גיב מיר
פֿאַרשטאַנד, און איך וועל לעבן.
/119:145 איך האָב געשריגן מיט מײַן גאַנצן האַרצן; הער מיך, גאָט, איך װעל היטן דײַנע חוקים.
/119:146 איך האָב געשריען צו דיר; היט מיך, און איך װעל היטן דײַנע עדות.
/119:147 איך האָב אָפּגעהאַלטן דעם פֿרימאָרגן, און איך האָב געשריגן: אױף דײַן װאָרט האָב איך געהאָפֿט.
/119:148 מײַנע אױגן פֿאַרהיטן די נאַכטװעכטער, כּדי איך זאָל קלערן אין דײַן װאָרט.
/119:149 הערט צו מײַן קָול לױט דײַן חֶסֶד: גאָט, מחזק מיך.
לױט דײַן משפּט.
/119:150 זײ דערנענטערן זיך נאָך אומגליק, זײ זײַנען װײַט פֿון דײַן תּוֹרה.
/119:151 נאָנט ביסטו, גאָט; און אַלע דײַנע געבאָט זײַנען אמת.
/119:152 װעגן דײַנע עדות, האָב איך געװוּסט פֿון אַלט, אַז דו האָסט געגרונדן.
זיי אויף אייביק.
/119:153 באַטראַכט מײַן פּײַן, און מציל מיך, װאָרום דײַן תּוֹרה פֿאַרגעס איך ניט.
/119:154 טענה מײַן זעל, און מציל מיך, מחזק מיך לױט דײַן װאָרט.
/119:155 װײט איז די ישועה פֿון די רשָעים, װאָרום דײַנע געזעצן זוכן זײ ניט.
/119:156 גרױס זײַנען דײַן רחמנות, גאָט, מחיה מיך לױט דײַן
משפטים.
/119:157 מײַנע רודפים און מײַנע פֿײַנט זײַנען אַ סך; אָבער איך לאָז זיך ניט אָפּ פֿון דײַן
עדות.
/119:158 איך האָב געזען די פֿאַרברעכער, און איך בין מצער געװען; װײַל זײ האָבן ניט געהיט דײַן
וואָרט.
/119:159 באַטראַכט װי איך האָב ליב דײַנע באַפֿױלן: מחזק מיך, גאָט, לױט דײַנע
ליבשאַפט.
/119:160 דײַן װאָרט איז אמת פֿון אָנהײב, און איטלעכער פֿון דײַנע צדיקים
די משפּטים האַלטן אויף אייביק.
/119:161 פֿירשטן האָבן מיך גערודפֿט אָן אַ סיבה, אָבער מײַן האַרץ שטײט מיט מורא
פֿון דײַן װאָרט.
/119:162 איך פֿרײ זיך מיט דײַן װאָרט, װי דער װאָס טרעפֿט אַ גרױסן רױב.
/119:163 איך האָב פֿײַנט און פֿאַרעבט פֿון ליגן, אָבער דײַן תּוֹרה האָב איך ליב.
/119:164 זיבן מאָל אַ טאָג לױבט איך דיך פֿון װעגן דײַנע גערעכטע געזעצן.
/119:165 גרויסן שלום האָבן די װאָס האָבן ליב דײַן תּוֹרה, און גאָרנישט װעט זײ באַליידיקן.
/119:166 גאָט, איך האָב געהאָפֿט אױף דײַן ישועה, און דײַנע געבאָט האָב איך געטאָן.
/119:167 מײַן זעל האָט געהיט דײַנע עדות; און איך האָב זײ זײער ליב.
/119:168 דײַנע געבאָט און דײַנע עדות האָב איך געהיט, װאָרום אַלע מײַנע װעגן זײַנען פֿריִער.
דיר.
/119:169 זאָל מײַן געשרײ גענענען פֿאַר דיר, גאָט, גיט מיר פֿאַרשטאַנד
לױט דײַן װאָרט.
/119:170 זאָל מײַן געבעט קומען פֿאַר דיר, מציל מיך לױט דײַן װאָרט.
/119:171 מײַנע ליפּן װעלן אױסלאָזן אַ לויב, װען דו האָסט מיר געלערנט דײַנע געזעצן.
/119:172 מײַן צונג װעט רעדן פֿון דײַן װאָרט, װאָרום אַלע דײַנע געבאָט זײַנען
גערעכטיקייט.
/119:173 זאָל דײַן האַנט מיר העלפֿן; װאָרום איך האָב אױסדערװײלט דײַנע געבאָט.
/119:174 איך האָב געבענקט נאָך דײַן ישועה, גאָט; און דײַן תּוֹרה איז מײַן תּענוג.
/119:175 זאָל לעבן מײַן זעל, און זי װעט דיך לױבן; און דײַנע משפּטים זאָלן העלפֿן
מיר.
/119:176 איך בין אַװעקגעגאַנגען װי אַ פֿאַרלוירענע שאָף; זוכן דײַן קנעכט; װאָרום איך טאָן ניט
פֿאַרגעסן דײַנע געבאָט.
