תהלים
/107:1 דאַנקען גאָט, װאָרום ער איז גוט, װאָרום זײַן חֶסד איז אױף
אלץ.
/107:2 זאָלן אַזױ זאָגן די אױסגעלייזטע פֿון גאָט, װאָס ער האָט אױסגעלײזט פֿון דער האַנט.
פון דעם שונא;
/107:3 און האָט זײ אײַנגעזאַמלט פֿון די לענדער, פֿון מזרח און פֿון מערבֿ;
פֿון צפֿון, און פֿון דָרום.
/107:4 זײ זײַנען אַרומגעלאָפֿן אין מדבר אױף אַ אײנציקן װעג; זיי געפונען קיין שטאָט צו
וואוינען אין.
/107:5 הונגעריק און דאָרשטיק, איז זײער זעל פֿאַרשװעכט געװאָרן אין זײ.
/107:6 און זײ האָבן געשריען צו גאָט אין זײער צרה, און ער האָט זײ מציל געװען
פֿון זײערע נויטן.
/107:7 און ער האָט זײ אַרױסגעפֿירט אױפֿן רעכטן װעג, זײ זאָלן גײן אין אַ שטאָט פֿון
וווינאָרט.
/107:8 װאָרום אַז מענטשן װעלן לױבן גאָט פֿאַר זײַן גוטסקײט און פֿאַר זײַן גוטס
ווונדערלעך מעשים צו די קינדער פון מענטשן!
/107:9 װאָרום ער זעצט די בענקשאַפֿט, און דער הונגעריקער זעל זאַט ער מיט
גוטסקייט.
/107:10 אַזעלכע װאָס זיצן אין פֿינצטערניש און אין טױטשאַטן, געבונדן
צרה און אײַזן;
/107:11 װײַל זײ האָבן װידערשפּעניקט קעגן די װערטער פֿון גאָט, און האָבן פֿאַראַכט דעם
עצה פון די העכסטן:
/107:12 דרום האָט ער אַראָפּגעבראַכט זײער האַרץ מיט מיאוס; זיי זענען אַראָפּגעפאַלן, און
ס\'איז נישט געװען קײנער צו העלפן.
/107:13 און זײ האָבן געשריען צו גאָט אין זײער צרה, און ער האָט זײ מציל געװען פֿון
זײערע נויט.
/107:14 ער האָט זײ אַרױסגעצױגן פֿון פֿינצטערניש און דעם שאָטן פֿון טױט, און זײ צעבראָכן
באַנדס אין סונדער.
/107:15 זאָל מען לױבן גאָט פֿאַר זײַן גוטסקײט און פֿאַר זײַן גוטס
ווונדערלעך מעשים צו די קינדער פון מענטשן!
/107:16 װאָרום ער האָט צעבראָכן די קופּערנע טױערן, און אין אײזערנע ריגלען אָפּגעשניטן.
sunder.
/107:17 נאַרן פֿון װעגן זײער פֿאַרברעכן, און פֿון װעגן זײערע זינד;
זענען געפלויגן.
/107:18 זײער זעל האָט פֿאַראַמט פֿון אַלע שפּײַז; און זײ האָבן זיך דערנענטערט צו דער
טױערן פֿון טויט.
/107:19 און זײ שרײַען צו גאָט אין זײער צרה, און ער האָט זײ מציל געװען פֿון
זײערע נויט.
/107:20 ער האָט געשיקט זײַן װאָרט, און האָט זײ געהיילט, און זײ מציל געװען פֿון זײערע
דעסטרוקציעס.
/107:21 זאָל מען לױבן גאָט פֿאַר זײַן גוטסקײט און פֿאַר זײַן גוטס
ווונדערלעך מעשים צו די קינדער פון מענטשן!
/107:22 און זאָלן זײ שלאַכטן די דאַנקאָפּפֿער, און זאָגן זײַן
אַרבעט מיט פרייד.
/107:23 די װאָס נידערן צום ים אין שיפֿן, װאָס טוען עסק אין גרױסע װאַסערן;
/107:24 די דאָזיקע זעען די מעשׂים פֿון גאָט, און זײַנע װוּנדער אין טיפֿן.
/107:25 װאָרום ער באַפֿױלט, און הײבט אױף דעם שטורעם װינט װאָס הײבט אױף דעם
כוואליעס דערפון.
/107:26 זײ גײען אױף צום הימל, זײ גײען װידער אַראָפּ אין די טיפֿענישן;
די נשמה ווערט צעשמעקט צוליב צרות.
/107:27 זײ שפּילן זיך אַהין און אַװעק, און שאָקלען זיך װי אַ שיכּור, און זײַנען בײַ זײערע.
דער סוף פון וויץ.
/107:28 און זײ שרײַען צו גאָט אין זײער צרה, און ער האָט זײ אַרױסגעצױגן
פֿון זײערע נויטן.
/107:29 ער מאַכט דעם שטורעם פֿאַר אַ רויִק, און זײַנע כװאַליעס זײַנען שטיל.
/107:30 און זײ פֿרײען זיך, װײַל זײ זײַנען שטיל; אַזױ האָט ער זײ געבראַכט צו זײערע
געוואלט האַווען.
/107:31 זאָל מען לױבן גאָט פֿאַר זײַן גוטסקײט און פֿאַר זײַן גוטס
ווונדערלעך מעשים צו די קינדער פון מענטשן!
/107:32 זאָלן זײ אים אױך דערהויבן אין דער עדה פֿון פֿאָלק, און לױבן
אים אין דער אספה פון די זקנים.
/107:33 ער מאַכט טײַכן אין אַ מדבר, און די װאַסער־קװאַלן אין טרוקענע
ערד;
/107:34 אַ פֿרוכטיק לאַנד אין אַ ומפרוכפּערדיקײט, פֿון װעגן דער שלעכטיקײט פֿון די װױנער
דערין.
/107:35 ער מאַכט דעם מדבר אין אַ שטײענדיקן װאַסער, און דער טריקעניש אין
וואַסער ספּרינגס.
/107:36 און ער מאַכט דאָרטן די הונגעריקע צו װױנען, זײ זאָלן מאַכן אַ שטאָט
פֿאַר וווינאָרט;
/107:37 און זײ זאָלן זײ די פֿעלדער, און פֿלאַנצן װײַנגערטנער, װאָס זאָלן געבן פֿרוכט.
העכערונג.
/107:38 אױך ער האָט זײ בענטשן, און זײ װערן זײער געמערט; און
לאזט ניט פארמינערן זײערע בהמות.
/107:39 װידער װערן זײ געמינערט און געמאַכט פֿון דריקונג, פּײַן,
און צער.
/107:40 ער גיסט פֿאַראַכט אױף פֿירשטן, און מאַכט זײ אַרומוואַנדערן אין די
מדבר, וואו ס\'איז נישטא קיין וועג.
/107:41 אָבער ער מאַכט דעם אָרעמאַן אין דער הײך פֿון פּײַן, און מאַכט אים משפּחות
װי אַ שאָף.
/107:42 די צדיקים װעלן עס זען און זיך פֿרײען, און אַלע זינד װעט זי אָפּשטעלן.
מויל.
/107:43 דער װאָס איז קלוג, און װעט היטן דאָס דאָזיקע, זײ װעלן פֿאַרשטײן
די חֶסֶד פוּן ה\'.
