תהלים
/79:1 גאָט, די פֿעלקער זײַנען געקומען אין דײַן נחלה; דיין הייליק היכל האָבן
זיי האָבן פֿאַראומרײניקט; זיי האָבן געלייגט ירושלים אויף הויפנס.
/79:2 די טויטע קערפּער פֿון דײַנע קנעכט האָבן זײ געגעבן צו זײַן צום עסן
פױגלען פֿון הימל, דאָס פֿלײש פֿון דײַנע קדושים צו די בהמות פֿון דעם
ערד.
/79:3 זײער בלוט האָבן זײ פֿאַרגאָסן װי װאַסער רונד אַרום ירושלים; און דארט
איז קיינער זיי נישט געווען צו באגראבן.
/79:4 אַ חרפּה זײַנען מיר געװאָרן פֿאַר אונדזערע חבֿרים, פֿאַר זײ אַ שפּאָט און אַ לײַט.
וואָס זענען אַרום אונדז.
/79:5 װי לאַנג, גאָט? װעסט אייביג צערענען? זאָל דײַן קנאה ברענען
ווי פייער?
/79:6 אױסגיסן דײַן גרימצאָרן אױף די פֿעלקער װאָס האָבן דיך ניט געקענט, און אױף
די מלוכות װאָס האָבן ניט גערופֿן דײַן נאָמען.
/79:7 װאָרום זײ האָבן פֿאַרצערט יעקבן, און פֿאַרװיסט זײַן װױנונג.
/79:8 געדענק ניט אױף אונדז פֿון אַמאָליקע זינד, זאָל דײַנע רחמנות
גיך פאַרהיטן אונדז: פֿאַר מיר זענען געבראכט זייער נידעריק.
/79:9 העלף אונדז, גאָט פֿון אונדזער ישועה, פֿאַר דער פּראַכט פֿון דײַן נאָמען, און מציל
אונדז, און רייניקן אונדזער זינד, פון דיין נאָמען וועגן.
/79:10 פֿאַר װאָס זאָלן די פֿעלקער זאָגן: װוּ איז זײער גאָט? לאז אים וויסן
צװישן די פֿעלקער אין אונדזערע אױגן דורך דער נקמה פֿון דײַן בלוט
קנעכט וואָס איז אָפּדאַך.
/79:11 זאָל קומען פֿאַר דיר דאָס זיפֿצן פֿון אַ געפֿאַנגענע; לויט די
גרויסקייט פון דיין מאַכט היטן די וואָס זענען באַשטימט צו שטאַרבן;
/79:12 און גיב צו אונדזערע שכנים זיבןפֿאַל אין זײער בוזעם
חרפה, מיט וואָס זיי האָבן דיך חרף, גאָט.
/79:13 און מיר, דײַן פֿאָלק און דײַן פֿיטער, װעלן דיר דאַנקען
אייביג: מיר װעלן דערצײלן דײַן לויב אין אַלע דורות.
