תהלים
/77:1 איך האָב גערופֿן צו גאָט מיט מײַן קָול, צו גאָט מיט מײַן קָול; און ער האָט געגעבן
אויער צו מיר.
/77:2 אין טאָג פֿון מײַן צרה האָב איך געזוכט גאָט, מײַנע פּײַן זײַנען געלאָפֿן אין דער נאַכט,
און האָט ניט אױפֿגעהערט: מײַן זעל האָט זיך ניט געװאָלט טרייסטן.
/77:3 איך האָב געדאַכט גאָט, און איך בין דערשראָקן, איך האָב געקלאָגט, און מײַן גײַסט איז געװען
אָוווערכוועלמד. סלע.
/77:4 האָסט מײַנע אױגן אױפֿגעכאַפּט, איך בין אַזױ דערשראָקן, אַז איך קען נישט רעדן.
/77:5 איך האָב באַטראַכט די טעג פֿון אַלט, די יאָרן פֿון אַלטע צײַטן.
/77:6 איך רוף צו דערמאָנונג מײַן געזאַנג אין דער נאַכט: איך שמועס מיט מײַן אײגענעם
הארץ, און מיין גייסט האט געזוכט.
/77:7 װעט גאָט פֿאַרװאַרפֿן אױף אײביק? און ער װעט מער ניט זײַן גוט?
/77:8 איז זײַן חֶסד רײן ניטאָ אױף אײביק? װעט זײַן צוגעזאָגט פֿאַרלאָזן אױף אײביק?
/77:9 האָט גאָט פֿאַרגעסן צו זײַן חן? האָט ער אין כּעס פֿאַרגעשלאָסן זײַן צאָרן
רחמנות? סלע.
/77:10 און איך האָב געזאָגט: דאָס איז מײַן קראַנקײט, אָבער איך װעל געדענקען די יאָרן פֿון דעם
רעכטע האנט פון דעם אויבערשטן.
/77:11 איך װעל געדענקען די װערק פֿון גאָט, פֿאַרװאָס איך װעל געדענקען דײַנע
וואונדער פון אַלט.
/77:12 און איך װעל קלערן איבער דײַן גאַנצער אַרבעט, און װעל רעדן פֿון דײַנע מעשׂים.
/77:13 אין הײליקטום איז דײַן װעג, גאָט, װער איז אַ גרױסער גאָט װי אונדזער גאָט?
/77:14 דו ביסט דער גאָט װאָס טוט װוּנדער;האָסט דערצײלט דײַן שטאַרקײט
צװישן די מענטשן.
/77:15 האָסט מיט דײַן אָרעם אױסגעלײזט דײַן פֿאָלק, די קינדער פֿון יעקבֿ און
יוסף. סלע.
/77:16 די װאַסערן האָבן דיך געזען, גאָט, די װאַסערן האָבן דיך געזען; זיי האבן מורא: די
אויך טיפענישן זענען געווען דערשראקן.
/77:17 די װאָלקן האָבן אױסגעגאָסן װאַסער, די הימלען האָבן אַרױסגעשיקט אַ קָול, דײַנע פֿײַלן.
אויך געגאנגען אין אויסלאנד.
/77:18 דער קָול פֿון דײַן דונער איז געװען אין הימל;
וועלט: די ערד האט געציטערט און געציטערט.
/77:19 אין ים איז דײַן װעג, און דײַן װעג אין די גרױסע װאַסערן, און דײַן
טריט זענען נישט באקאנט.
/77:20 האָסט געפירט דײַן פֿאָלק װי אַ שאָף דורך דער האַנט פֿון משהן און אַהרן.
