תהלים
/74:1 גאָט, װאָס האָסטו אונדז פֿאַרװיסט אױף אײביק? פֿאַר װאָס רײכערט דײַן כּעס
קעגן די שאָף פֿון דײַן פֿיטערונג?
/74:2 געדענק דײַן עדה, װאָס דו האָסט קױפֿט פֿון אַלט; די רוט פון
דײַן נחלה װאָס דו האָסט אױסגעלײזט; דעם באַרג ציון, אין וואָס
דו ביסט געזעסן.
/74:3 הײב אױף דײַנע פֿיס צו די אײביקע װיסטענישן; אפילו אַלע אַז די פייַנט
האָט געטאָן רשעות אין דעם הײליקטום.
/74:4 דײַנע פֿײַנט ברילן אין מיטן פֿון דײַנע עדות; זײ האָבן אױפֿגעשטעלט זײערע
אַנסינז פֿאַר וואונדער.
/74:5 אַ מאַן איז געװען באַרימט אַזױ װי ער האָט אױפֿגעהױבן האַקן אױף דער געדיכט
ביימער.
/74:6 אָבער אַצונד צעברעכן זײ איר אױסשניטן װערק גלײך מיט האַקן און
האַממערס.
/74:7 פֿײַער האָבן זײ אַרײַנגעװאָרפֿן אין דײַן הײליקטום, זײ האָבן פֿאַראומרײניקט מיט װאַרפֿן.
אַראָפּ די וווינאָרט פון דיין נאָמען צו דער ערד.
/74:8 האָבן זײ געזאָגט אין זײער האַרצן: לאָמיר זײ פֿאַרטיליקן צוזאַמען, זײ האָבן
פארברענט אלע בתי שול פון גאט אין לאנד.
/74:9 אונדזערע צײכנס זעען מיר ניט, קײן נבֿיא איז ניטאָ, און דאָרטן ניט
צווישן אונדז יעדער וואָס ווייסט ווי לאַנג.
/74:10 גאָט, ביז װאַנען זאָל דער קעגנער שאַנד? וועט דער שונא חילול השם
דיין נאָמען אויף אייביק?
/74:11 פֿאַר װאָס טוסטו אַװעק דײַן האַנט, דײַן רעכטע האַנט? שלעפּ עס אויס פון דיין
בוזעם.
/74:12 װאָרום גאָט איז מײַן מלך פֿון אַלט, װאָס טוט אַ ישועה אין מיטן פֿון דער ערד.
/74:13 האָסט צעטײלט דעם ים מיט דײַן שטאַרקײט, האָסט צעבראָכן די קעפּ פֿון דעם ים.
דראַגאָנס אין די וואסערן.
/74:14 האָסט צעבראָכן די קעפּ פֿון ליוויתן, און אים געגעבן צו עסן.
צו די מענטשן וואָס וואוינען אין דער מדבר.
/74:15 דעם קװאַל און דעם מבול האָסטוּ געשלאַכט, האָסט אױסגעטריקנט שטאַרק.
ריווערס.
/74:16 דײַן איז דער טאָג, דײַן אױך די נאַכט;דו האָסט צוגעגרייט דאָס ליכט
און די זון.
/74:17 אַלע געמאַרקן פֿון דער ערד האָסטוּ באַשטימט, זומער און האָסט געמאַכט
ווינטער.
/74:18 געדענק דאָס, װאָס דער פֿײַנט האָט חרטה, גאָט, און אַז דער פֿײַנט האָט חרטה.
נאַרישע מענטשן האָבן געשלאָגן דײַן נאָמען.
/74:19 מציל ניט די זעל פֿון דײַן טורטלױב צו דער המון פֿון די
רשעים: ניט פֿאַרגעסן די עדה פֿון דײַן אָרעמאַן אױף אײביק.
/74:20 היט זיך צום בונד, װאָרום די פֿינצטערלעכע ערטער פֿון דער ערד זײַנען
פול מיט די וואוינונגען פון אכזריות.
/74:21 זאָלן זיך ניט אומקערן די געדריקט, פֿאַרשעמט, זאָלן לױבן דעם אָרעמאַן און דער אָרעמאַן
דײַן נאָמען.
/74:22 שטײ אױף, גאָט, טענה אױף דײַן ענין, געדענק װי דער נאַרישער מענטש
טשעפעט דיך טעגליך.
/74:23 ניט פֿאַרגעסן דעם קָול פֿון דײַנע פֿײַנט: דאָס גערודער פֿון די אױפֿשטײן.
אקעגן דיר גדל תמיד.
