תהלים
/71:1 אויף דיר, גאָט, פֿאַרזיכער איך זיך, זאָל מיך קײן מאָל ניט פֿאַרשלאָגן װערן.
/71:2 מציל מיך אין דײַן גערעכטיקײט, און מאַכט מיך אַנטלױפֿן; נײַג דײַן
אויער צו מיר, און היט מיך.
/71:3 זאָלסט זײַן מײַן שטאַרקער װױנונג, צו װאָס איך װעל זיך תּמיד באַגײן;דו
האסט געבאט מיר צו ראטעווען; װאָרום דו ביסט מײַן פֿעלדז און מײַן פֿעסטונג.
/71:4 מציל מיך, מײַן גאָט, פֿון דער האַנט פֿון די רשָעים, פֿון דער האַנט פֿון
דער אומגערעכט און אכזר.
/71:5 װאָרום דו ביסט מײַן האָפֿענונג, גאָט דער האַר, פֿון מײַן יוגנט ביסטו מײַן צוטרוי.
/71:6 דורך דיר בין איך אױפֿגעהאַלטן געװאָרן פֿון לײַך;דו ביסט דער װאָס האָט מיך גענומען
פֿון מײַן מוטערס געדערעם: מײַן לױב װעט שטענדיק זײַן פֿון דיר.
/71:7 איך בין אַ װוּנדער פֿאַר אַ סך; אָבער דו ביסט מיין שטאַרק אָפּדאַך.
/71:8 זאָל זײַן פֿול מײַן מױל מיט דײַן לױב און מיט דײַן כּבֿוד אַ גאַנצן טאָג.
/71:9 זאָלסט מיך ניט אַװעקװאַרפֿן אין דער צײַט פֿון עלטער; זאָלסט מיך ניט פֿאַרלאָזן װען מײַן שטאַרקײט
דורכפאַל.
/71:10 װאָרום מײַנע פֿײַנט רעדן אױף מיר; און די געלעגן ווארטן אויף מיין נשמה
גיי אן עצה צוזאמען,
/71:11 אַזױ צו זאָגן: גאָט האָט אים פֿאַרלאָזן, רודפֿט און נעם אים; װאָרום עס איז גאָרניט
אים צו באַפרייַען.
/71:12 גאָט, זאָלסט ניט װײַט פֿון מיר, מײַן גאָט, אײַל צו מײַן הילף.
/71:13 זאָלן זיך פֿאַרשעמט און פֿאַרלענדט װערן די פֿײַנט פֿון מײַן זעל; לאָזן
זיי ווערן באדעקט מיט חרפה און שאַנד וואָס זוכן מיין שאָדן.
/71:14 אָבער איך װעל שטענדיק האָפֿן, און װעל דיך נאָך מער און מער לױבן.
/71:15 מײַן מױל װעט דערצײלן דײַן גערעכטיקײט און דײַן ישועה אַלע
טאָג; װאָרום איך װײס ניט די צאָל דערפֿון.
/71:16 איך װעל גײן אין דער שטאַרקײט פֿון {dn גאָט דער האַר}, איך װעל דערמאָנען דײַן
גערעכטיקייט, אפילו פון דיין בלויז.
/71:17 גאָט, האָסט מיך געלערנט פֿון מײַן יוגנט, און ביז איצט האָב איך דערצײלט.
דיינע וואונדערליכע מעשים.
/71:18 אױך אַצונד, װען איך בין אַלט און גרויער, פֿאַרלאָז מיך, גאָט, ניט; ביז איך
האָבן געוויזן דיין שטאַרקייט צו דעם דאָזיקן דור, און דיין מאַכט צו יעדער
איינער וואָס וועט קומען.
/71:19 אױך דײַן גערעכטיקײט, גאָט, איז זײער הויך, װאָס האָט געטאָן גרױסע זאַכן;
גאָט, ווער איז ווי דיר!
/71:20 דו װאָס האָסט מיר באַװיזן גרױסע און שװערע צרות, װעסט מיך דערלעבן.
װידער, און איך װעל מיך װידער אױפֿברענגען פֿון די טיפֿענישן פֿון דער ערד.
/71:21 װעסט מערן מײַן גרױסקײט, און מיך טרייסטן פֿון אַלע זײַטן.
/71:22 אױך איך װעל דיך לױבן מיט פּסח, דײַן אמת, מײַן גאָט;
צו דיר װעל איך זינגען מיטן האַרף, דו הײליקער פֿון ישׂראל.
/71:23 מײַנע ליפּן װעלן זיך זײער פֿרײען װען איך זינג צו דיר; און מיין נשמה, וואָס
דו האסט אויסגעלייזט.
/71:24 אױך מײַן צונג װעט רעדן פֿון דײַן גערעכטיקײט אַ גאַנצן טאָג, װאָרום
זײ װערן געשעמט, װאָרום זײ זײַנען פֿאַרשאַנד, װאָס זוכן מײַן שאָדן.
