תהלים
/69:1 העלף מיך, גאָט; װאָרום די װאַסערן זײַנען אַרײַן אין מײַן זעל.
/69:2 איך זינקען אין טיפֿן שערן, װוּ עס איז ניט שטײן;איך בין אַרײַן אין טיפֿן
װאַסער, װוּ די מבול גײען מיך איבער.
/69:3 איך בין מיד פֿון מײַן געשרײ, מײַן האַלדז איז פֿאַרטריקנט;
פֿאַר מײַן גאָט.
/69:4 די װאָס האָבן מיך פֿײַנט אָן אַ סיבה, זײַנען מער פֿון די האָר פֿון מײַן קאָפּ;
גוואַלדיק זענען די וואָס וואָלט פאַרטיליקן מיר, ווייַל זיי זייַנען מיינע פיינט.
דענצמאָל האָב איך צוריקגעקערט דאָס װאָס איך האָב ניט צוגענומען.
/69:5 גאָט, דו װײסט מײַן נאַרישקײט; און מײַנע זינד זײַנען ניט באַהאַלטן פֿון דיר.
/69:6 זאָלן ניט פֿאַרשעמט װערן די װאָס װאַרטן אױף דיר, גאָט דער האַר פֿון צבֿאות, פֿאַר מײַן
צוליב: זאָלן די װאָס זוכן דיך ניט פֿאַרשעמט װערן פֿון װעגן מײַן װעג, גאָט
ישראל.
/69:7 װאָרום פֿון דײַן װעג האָב איך געטראָגן שאַנד; בושה האָט צוגעדעקט מײַן פּנים.
/69:8 אַ פֿרעמדער בין איך געװאָרן צו מײַנע ברידער, און אַ פֿרעמדער פֿאַר מײַן מוטערס.
קינדער.
/69:9 װאָרום די ברען פֿון דײַן הױז האָט מיך פֿאַרגעסן; און די חרפות פֿון זיי
װאָס האָט דיך חרד געװען, זײַנען געפֿאַלן אױף מיר.
/69:10 אַז איך האָב געװײנט, און איך האָב געטראַכט מײַן זעל מיט פֿאַסטן, דאָס איז מיר געװען
טייַנע.
/69:11 און איך האָב געמאַכט זאַק צו מײַן קלײד; און איך בין פֿאַר זײ געװאָרן אַ שפּריכװאָרט.
/69:12 די װאָס זיצן אין טױער רעדן אַקעגן מיר; און איך בין געװען דאָס געזאַנג פֿון דעם
שיכורים.
/69:13 אָבער מיר, מײַן תּפֿילה איז צו דיר, גאָט, אין אַ פּאַסיקער צײַט;
גאָט, אין דער המון פֿון דײַן רחמנות, הערט מיך, אין דער אמת פֿון דײַן
ישועה.
/69:14 זײַ מיך מציל פֿון דעם שמיר, און לאָז מיך ניט זינקען;זאָל מיך מציל זײַן
פֿון די װאָס האָבן מיך פֿײַנט, און פֿון די טיפֿע װאַסערן.
/69:15 זאָל מיך ניט איבערפֿאַלן דער װאַסער־שטראָם, און מיר זאָלן ניט אײַנשלינגען דער טיפֿעניש.
און זאָל ניט פֿאַרשליסן די גרוב איר מױל אױף מיר.
/69:16 הער מיך, גאָט; װאָרום דײַן חֶסֶד איז גוט; קער זיך אום צו מיר
צו דער פֿיל פֿון דײַנע רחמים.
/69:17 און זאָלסט ניט באַהאַלטן דײַן פּנים פֿון דײַן קנעכט; װאָרום איך בין אין אַ צרה: הערט צו מיר
געשווינד.
/69:18 דערנענטערט זיך צו מײַן זעל, און לײז זי אױס, מציל מיך פֿון װעגן מײַנער
שונאים.
/69:19 האָסט געקענט מײַן שאַנד, און מײַן שאַנד, און מײַן שאַנד, מײַנע
קעגנערס זײַנען אַלע פֿאַר דיר.
/69:20 שאַנד האָט צעבראָכן מײַן האַרץ; און איך בין פֿול מיט שװער, און איך האָב געקוקט
פֿאַר עטלעכע צו דערבאַרימען, אָבער עס איז געווען ניט; און פֿאַר טרייסטן, אָבער איך
ניט געפונען.
/69:21 און זײ האָבן מיר געגעבן גאַל פֿאַר מײַן פֿלײש; און אין מיין דאָרשט האָבן זיי מיר געגעבן
עסיק צו טרינקען.
/69:22 זאָל זײער טיש װערן פֿאַר זײ אַ שטראַל, און װאָס זאָל האָבן
געווען פֿאַר זייער וווילשטאנד, לאָזן עס ווערן אַ טראַפּ.
/69:23 זאָלן פֿאַרפינצטערט װערן זײערע אױגן, אַז זײ זאָלן ניט זען; און מאַכן זייער לענדן
שטענדיק צו טרייסלען.
/69:24 שיט אױף זײ דײַן גרימצאָרן, און זאָל נעמען דײַן גרימצאָרן.
האַלטן פון זיי.
/69:25 זאָל זײַן װיסט זײער װױנונג; און קײנער זאָל ניט זיצן אין זײערע געצעלטן.
/69:26 װאָרום זײ נאָכיאָגן דעם װאָס דו האָסט געשלאָגן; און זיי רעדן מיט די
טרויער פון די וואס דו האסט פארוואונדעט.
/69:27 צוגעבן זינד צו זײער זינד, און זאָלן זײ ניט קומען אין דײַן
גערעכטיקייט.
/69:28 מע זאָל זײ אױסמעקן פֿון בוך פֿון די לעבעדיקע, און ניט פֿאַרשריבן װערן
מיט די צדיקים.
/69:29 אָבער איך בין אָרעם און טרויעריק, זאָל מיך אױפֿשטעלן דײַן ישועה, גאָט.
הויך.
/69:30 איך װעל לױבן דעם נאָמען פֿון גאָט מיט אַ געזאַנג, און װעל אים גרײסן מיט אים
דאנק.
/69:31 אױך דאָס װעט געפֿעלן יהוה בעסער פֿון אַן אָקס אָדער אָקס װאָס האָט
הערנער און הויפן.
/69:32 די אַניוועסדיקע װעלן דאָס זען, און זיך פֿרײען, און דײַן האַרץ װעט דאָס לעבן
זוכן גאָט.
/69:33 װאָרום גאָט הערט צו די אָרעמע, און זײַנע געפאַנגענע פֿאַראַכט ניט.
/69:34 זאָל אים לױבן הימל און ערד, די ים און אַלץ װאָס
באוועגט זיך דערין.
/69:35 װאָרום גאָט װעט העלפֿן צִיון, און װעט בױען די שטעט פֿון יהודה, אַז זײ
מ׳זאל דארט וואוינען, און עס האבן אין פארמעגן.
/69:36 און דער זאָמען פֿון זײַנע קנעכט װעלן עס אַרבן, און די װאָס האָבן ליב זײַן
דער נאָמען זאָל וואוינען אין איר.
