תהלים
/68:1 זאָל גאָט אױפֿשטײן, זײַנע פֿײַנט זאָלן צעשפּרײט װערן, אויך די װאָס האָבן אים פֿײַנט.
                                                אנטלױפן פאר אים.
/68:2 אַזױ װי רויך װערט אַװעקגעטריבן, אַזױ טרײַבט זײ אַװעק;װי װאַקס צעלאָזן זיך פֿאַר דעם
פֿײַער, זאָלן אומקומען די רשעים פֿאַר גאָט.
/68:3 אָבער זאָלן זיך פֿרײען די צדיקים; זאָלן זײ זיך פֿרײען פֿאַר גאָט: יאָ, לאָזן
                                       זיי פרייען זיך זייער.
/68:4 זינג צו גאָט, זינג לױבן צו זײַן נאָמען;רובֿ דעם װאָס רײַט אױף דעם.
הימלען מיט זײַן נאָמען יהוה, און פֿרײען זיך פֿאַר אים.
/68:5 אַ פֿאָטער פֿון דעם יתום, און אַ ריכטער פֿון די אַלמנות, איז גאָט אין זײַן האַנט
                                           הייליגע וואוינונג.
/68:6 גאָט מאַכט אײנזאַמלען אין משפּחות, ער ברענגט אַרױס די װאָס זײַנען
געבונדן מיט קייטן, אָבער די ווידערשפעניקע וואוינען אין אַ טרוקן לאַנד.
/68:7 גאָט, װען דו ביסט אַרױסגעגאַנגען פֿאַר דײַן פֿאָלק, װען דו ביסט געגאַנגען.
                                            דורך דער מדבר; סלע:
/68:8 די ערד האָט זיך געציטערט, אױך דער הימל האָט זיך געפֿאַלן פֿאַר גאָט
סיני זיך איז אריבערגעפארן אין דעם בייַזייַן פון גאָט, דער גאָט פון ישראל.
/68:9 דו גאָט, האָסט געשיקט אַ פֿיל רעגן, מיט װאָס דו האָסט באַפֿעסטיקט.
                     דײַן נחלה, װען זי איז געװען מיד.
/68:10 דײַן עדה איז געזעסן אין איר;דו, גאָט, האָסט צוגעגרייט פֿון דײַן
                                 גוטסקייט פאַר די אָרעמע.
/68:11 גאָט האָט געגעבן דאָס װאָרט: גרױס איז געװען די געזעלשאַפֿט פֿון די פֿאַרעפֿנטלעכע
                                                                        עס.
/68:12 מלכים פֿון חיל זײַנען מיט גיך אַנטלױפֿן, און די װאָס איז געבליבן אין שטוב האָט צעטײלט די
                                                              צעלאָזן.
/68:13 כאָטש איר ליגן צװישן די טעפּ, זאָלט איר זײַן װי די פֿליגלען פֿון אַ
טויב באדעקט מיט זילבער, און אירע פעדערן מיט געל גאָלד.
/68:14 און דער אייבערשטער האָט צעשפּרײט מלכים אין איר, אַזױ איז עס געװען װײַס װי שניי אין לאַקס.
/68:15 דער באַרג פֿון גאָט איז אַזױ װי דער באַרג פֿון בשן; אַ הויך בערגל ווי דער בערגל פון
                                                                      בשן.
/68:16 פֿאַר װאָס שפּרינגען איר, איר הויכע בערג? דאָס איז דער בערגל וואָס גאָט וויל צו וואוינען
אין; יאָ, ה\' וועט וואוינען אין איר אויף אייביק.
/68:17 די רײַטװעגן פֿון גאָט זײַנען צװאַנציק טױזנט, טויזנטער מלאכים;
גאָט איז צווישן זיי, ווי אין סיני, אין דעם הייליק אָרט.
/68:18 דו ביסט אַרױפֿגעגאַנגען אין דער הײך, האָסט געפֿאַנגען געפֿאַנגענשאַפֿט;
באקומען גיפס פֿאַר מענטשן; יאָ, אױך פֿאַר די װידערשפּעניקע, װאָס יהוה גאָט
                                 זאל וואוינען צווישן זיי.
/68:19 געלױבט איז יהוה, װאָס באַלײדט אונדז טאָג־טעגלעך מיט נײַעס, דער גאָט פֿון
                                           אונדזער ישועה. סלע.
/68:20 דער װאָס איז אונדזער גאָט, איז דער גאָט פֿון ישועה; און צו גאָט דער האר
                                           די ענינים פון טויט.
/68:21 אָבער גאָט װעט פֿאַרװונדן דעם קאָפּ פֿון זײַנע פֿײַנט, און דעם האָריקן קאָפּ פֿון אַזעלכע.
איינער וואָס גײט נאָך אין זײַנע פֿאַרברעכן.
/68:22 האָט גאָט געזאָגט: איך װעל ברענגען פֿון בשן, איך װעל ברענגען מײַן פֿאָלק
                       ווידער פון די טיפענישן פון ים:
/68:23 כּדי דײַן פֿיס זאָל אײַנטונקען װערן אין בלוט פֿון דײַנע פֿײַנט, און די
            צונג פון דיין הינט אין דער זעלביקער.
/68:24 זײ האָבן געזען דײַנע גײן, גאָט; אַפילו די הלך פון מיין גאָט, מיין מלך, אין
                                                       די מיזבייעך.
/68:25 די זינגער זײַנען געגאַנגען פֿאַרױס, די שפּילער אױף כּלים זײַנען נאָכגעגאַנגען;
               צװיש ן ז ײ זײנע ן געװע ן ד י מײדלעך .
/68:26 בענטשט גאָט אין די קהילות, יהוה, פֿון דעם קװאַל פֿון
                                                                  ישראל.
/68:27 דאָרטן איז דער קלײנער בנימין מיט זײער פֿירשט, די האַרן פֿון יהודה און
זײער ראט, די פֿירשטן פֿון זבולון, און די האַרן פֿון נפתלי.
/68:28 דײַן גאָט האָט באַפֿױלן דײַן שטאַרקײט: שטאַרקט, גאָט, דאָס װאָס דו ביסט.
                             האָסט געאַרבעט פאַר אונדז.
/68:29 פֿון װעגן דײַן טעמפּל אין ירושלים װעלן די מלכים דיר ברענגען מתּנות.
/68:30 שטראף די געסט פֿון שפּיצן, די המון אָקסן מיט די
קעלבער פֿון פֿאָלק, ביז איטלעכער זאָל זיך אונטערגעבן מיט שטיקער
זילבער: צעשפּרײט די פֿאָלק װאָס האָט הנאה פֿון מלחמה.
/68:31 האַרן װעלן אַרױסגײן פֿון מִצרַיִם; עטיאפיע וועט זי באלד אויסשטרעקן
                                                      הענט צו גאָט.
/68:32 זינגט צו גאָט, איר קיניגרײַכן פֿון דער ערד; זינגט לויב צו גאָט;
                                                                      סלע:
/68:33 צו דעם װאָס רײַט אױף די הימלען פֿון הימל, װאָס זײַנען געװען פֿון אַלט; לא,
ער שיקט אַרױס זײַן קָול, און דאָס אַ שטאַרקע קָול.
/68:34 שענקט גאָט צו שטאַרקײט, איבער ישׂראל און זײַן גײַסטיק
                      שטאַרקייַט איז אין די וואלקנס.
/68:35 גאָט, דו ביסט אַ שרעק פֿון דײַנע הײליקע ערטער;דער גאָט פֿון ישׂראל איז ער.
וואָס גיט שטאַרקייט און מאַכט צו זיין מענטשן. ברוך השם.