תהלים
/63:1 גאָט, דו ביסט מײַן גאָט; פרי וועל איך דיך זוכן: מיין נשמה דארשט נאך
דיך, מיין לײַב בענקט נאָך דיר אין אַ טרוקן און דאָרשטיק לאַנד, וואו ניט
וואַסער איז;
/63:2 צו זען דײַן מאַכט און דײַן פּראַכט, אַזױ װי איך האָב דיך געזען אין הײליקטום.
/63:3 װײַל דײַן חן איז בעסער פֿון לעבן, מײַנע ליפּן װעלן לױבן
דיר.
/63:4 אַזױ װעל איך דיך בענטשן, בשעת איך לעב;איך װעל אױפֿהײבן מײַנע הענט אין דײַן
נאָמען.
/63:5 מײַן זעל װעט זאַט װערן װי מיט מאַרך און פֿעטס; און מיין מויל
װעלן דיך לױבן מיט פֿרײלעכע ליפּן:
/63:6 אַז איך געדענק דיך אױף מײַן בעט, און קלערן איבער דיר אין דער נאַכט
וואַטשיז.
/63:7 װאָרום דו ביסט געװען מײַן הילף, דרום אין שאָטן פֿון דײַנע פֿליגלען
וועל איך זיך פרייען.
/63:8 מײַן זעל גײט נאָך דיר האַרט, דײַן רעכטע האַנט האַלט מיך אױף.
/63:9 אָבער די װאָס זוכן מײַן זעל זי צו פֿאַרטיליקן, װעלן גײן אין נידערן
טיילן פון דער ערד.
/63:10 דורכן שװערד װעלן זײ פֿאַלן, פֿאַר פֿוקסן װעלן זײ זײַן אַ חלק.
/63:11 אָבער דער מלך װעט זיך פֿרײען מיט גאָט; איטלעכער װאָס שװערט בײַ אים זאָל
כבוד: אבער דאס מויל פון די וואס רעדן שקר וועט אפגעשטעלט ווערן.
