תהלים
/57:1 זײַט מיר דערבאַרימדיק, גאָט, זײַט מיר דערבאַרימדיק, װאָרום מײַן זעל פֿאַרזיכערט זיך אין
דיך: יאָ, אין דעם שאָטן פון דיינע פליגל וועל איך מאַכן מיין אָפּדאַך ביז די דאָזיקע
די אומגליקן זיינען איבער פאַרגאַנגענהייט.
/57:2 איך װעל שרײַען צו גאָט דער העכסטער; צו גאָט וואָס טוט אַלץ פֿאַר
מיר.
/57:3 ער װעט שיקן פֿון הימל, און מיך העלפֿן פֿון דער שאַנד פֿון דעם װאָס
װאלט מיך אײנשלינגען. סלע. גאָט וועט שיקן זיין רחמנות און זיין רחמנות
אמת.
/57:4 מײַן זעל איז צװישן לײבן, און איך ליג צװישן די אָנגעצונדענע,
אַפֿילו די מענטשנקינדער, וועמענס ציין זענען שפּיז און פייַל, און זייער
צונג אַ שאַרף שווערד.
/57:5 זײַ דערהויבן, גאָט, איבער די הימלען; זאָל דײַן כּבֿוד זײַן איבער אַלע
די ערד.
/57:6 זײ האָבן צוגעגרייט אַ נעץ פֿאַר מײַנע טריט; מײַן זעל איז אײַנגעבױגן: זײ האָבן
געגראבן פאר מיר א גרוב, זיי זענען געפאלן אין מיט אים
זיך. סלע.
/57:7 מײַן האַרץ איז פֿעסט, גאָט, מײַן האַרץ איז פֿעסט, איך װעל זינגען און געבן
לויב.
/57:8 דערװעק זיך, מײַן פּראַכט; וואך, פזאל און הארפ: איך אליין וועל וועקן פרי.
/57:9 איך װעל דיך לױבן, גאָט, צװישן די פֿאָלק;איך װעל דיך זינגען.
צװישן די פעלקער.
/57:10 װאָרום גרױס איז דײַן חֶסד ביזן הימל, און דײַן אמת ביז די װאָלקן.
/57:11 זײַ דערהויבן, גאָט, איבער די הימלען, זאָל דײַן פּראַכט זײַן איבער אַלע.
די ערד.
