תהלים
/50:1 דער שטאַרקער גאָט, יהוה, האָט גערעדט, און פֿון דער ערד האָט ער גערופֿן
דאָס אויפגאַנג פֿון דער זון ביז איר אונטערגאַנג.
/50:2 פֿון צִיון, די שלימות פֿון שײנקײט, האָט גאָט געשײַנט.
/50:3 אונדזער גאָט װעט קומען, און װעט ניט שװײַגן;אַ פֿײַער װעט פֿאַרצערן
פֿאַר אים, און עס װעט זײַן אַ שטורעם רונד אַרום אים.
/50:4 צו די הימלען זאָל ער רופֿן פֿון אויבן, און צו דער ערד, כּדי ער זאָל
                                              משפט זיין מענטשן.
/50:5 זאַמלט צו מיר מײַנע קדושים; די װאָס האָבן געשלאָסן אַ בונד
                                                    מיר דורך קרבן.
/50:6 און די הימלען װעלן דערצײלן זײַן גערעכטיקײט, װאָרום גאָט איז אַ ריכטער
                                                              זיך. סלע.
/50:7 הערט, מײַן פֿאָלק, און איך װעל רעדן; ישׂראל, און איך װעל זאָגן עדות
                  קעגן דיר: איך בין גאָט, דײַן גאָט.
/50:8 פֿאַר דײַנע שלאַכטאָפּפֿער און דײַנע בראַנדאָפּפֿער װעל איך דיך ניט שטרעבן, צו
                        ביסט שטענדיק געווען פאַר מיר.
/50:9 קײן אָקס װעל איך ניט אַרױסנעמען פֿון דײַן הױז, און קײן בעק פֿון דײַנע שטײַלן.
/50:10 װאָרום מײַנער איז איטלעכער בהמה פֿון װאַלד, און די רינדער אױף טױזנט
                                                                  היללס.
/50:11 איך קען אַלע פֿױגלען פֿון די בערג, און די װילדע חיה פֿון פֿעלד
                                                       זענען מיינע.
/50:12 װען איך װאָלט געװען הונגעריק, װאָלט איך דיר ניט געזאָגט, װאָרום די װעלט איז מײַנע, און די
                                                 פולקייט דערפון.
/50:13 װעל איך עסן דאָס פֿלײש פֿון אָקסן, אָדער טרינקען בלוט פֿון בעק?
/50:14 ברענג גאָט אַ דאַנק; און באצאלט דיינע נדרים צום אייבערשטן.
/50:15 און רופֿט מיך אָן אין טאָג פֿון צרה: איך װעל דיך מציל זײַן, און דו
                                                זאָל מיך אכפערן.
/50:16 אָבער צו דעם שלעכטן האָט גאָט געזאָגט: װאָס האָסטו צו טאָן צו דערקלערן מײַן
געזעצן, אָדער אַז דו זאָלסט נעמען מײַן בונד אין דײַן מױל?
/50:17 זעענדיק, אַז דו האָסט פֿײַנט לײַכטונג, און װאַרפֿט מײַנע װערטער הינטער דיר.
/50:18 אַז דו האָסט געזען אַ גנבֿ, האָסטו זיך צופֿרידן מיט אים, און ביסט געװען
                                                    טייל מיט ניעף.
/50:19 דו גיב דײַן מױל צו בײז, און דײַן צונג מאַכט נאַר.
/50:20 דו זיצט און רעדט קעגן דײַן ברודער; דו רעדסט דיינע אייגענע
                                                         מוטערס זון.
/50:21 די דאָזיקע זאַכן האָסטו געטאָן, און איך האָב געשוויגן; דו האסט געמיינט אז איך
                     אי ן גאנצ ן געװע ן אזו י װ י דיר ;
                           זיי אין סדר פאַר דיין אויגן.
/50:22 אַצונד באַטראַכט דאָס, איר װאָס פֿאַרגעסט גאָט, כּדי איך זאָל אײַך ניט צערײַסן, און
       עס איז נישטאָ ווער עס יז צו באַפרייַען.
/50:23 דער װאָס גיט אַ לױב, דערלויבט מיך, און דעם װאָס מאַכט זײַן
רעכט שמועס וועל איך ווייזן די ישועה פון גאט.