תהלים
/44:1 מיר האָבן געהערט מיט אונדזערע אױערן, גאָט, אונדזערע עלטערן האָבן אונדז דערצײלט װאָס פֿאַר אַ אַרבעט
האָסט געטאָן אין זייערע טעג, אין די צייטן פון אַלט.
/44:2 װי דו האָסט פֿאַרטריבן די פֿעלקער מיט דײַן האַנט, און האָסט זײ געפֿלאַנצט;
װי דו האָסט געפּײַניקט דאָס פֿאָלק, און זײ אַרױסגעטריבן.
/44:3 װאָרום דאָס לאַנד האָבן זײ ניט געהאַט אין אײגנטום מיט זײער שװערד, און ניט געטאָן
זייער אייגענער אָרעם היט זיי, אָבער דײַן רעכטע האַנט, און דײַן אָרעם, און די
ליכט פֿון דײַן פּנים, װײַל דו האָסט זײ געהאַט אַ חן.
/44:4 דו ביסט מײַן מלך, גאָט, געב אַ ישועה צו יעקבן.
/44:5 דורך דיר װעלן מיר אַראָפּרײַסן אונדזערע פֿײַנט, דורך דײַן נאָמען װעלן מיר
טרעטן זיי אונטער די שטיי אויף אונדז.
/44:6 װאָרום איך װעל זיך ניט פֿאַרזיכערן אױף מײַן בױגן, און מײַן שװערד װעט מיך ניט העלפֿן.
/44:7 אָבער האָסט אונדז מציל געװען פֿון אונדזערע פֿײַנט, און האָסט זײ דאָס פֿאַרשעמט
האט אונדז פיינט.
/44:8 אין גאָט באַרימען מיר דעם גאַנצן טאָג, און לױבן דײַן נאָמען אױף אײביק. סלע.
/44:9 אָבער דו האָסט אַװעקגעװאָרפֿן, און אונדז פֿאַרשעמט; און גייט ניט אַרויס מיט
אונדזער אַרמיז.
/44:10 האָסט אונדז אומגעקערט פֿון דעם פֿײַנט, און די װאָס האָבן אונדז פֿײַנט רױבט.
פֿאַר זיך.
/44:11 האָסט אונדז געגעבן אַזױ װי שאָף פֿאַר שפּײַז; און האָסט אונדז צעשפּרייט
צװישן די גוײם.
/44:12 דו פֿאַרקױפֿט דײַן פֿאָלק אומזיסט, און האָסט ניט פֿאַרמערט דײַן פֿאַרמעג מיט
זייער פּרייַז.
/44:13 האָסט אונדז געמאַכט פֿאַר אַ חרפּה צו אונדזערע שכנים, פֿאַר אַ שפּאָט און פֿאַר אַ לײַט.
די װאָס רונד אַרום אונדז.
/44:14 האָסט אונדז געמאַכט פֿאַר אַ װאָרט צװישן די פֿעלקער, אַ קאָפּשאַפֿט צװישן זיך
די מענטשען.
/44:15 תּמיד איז מײַן בושה פֿאַר מיר, און די שאַנד פֿון מײַן פּנים איז
האָט מיך באַדעקן,
/44:16 װאָרום דעם קָול פֿון דעם װאָס חרט און לעסט; דורך די סיבה
שונא און נוקם.
/44:17 דאָס אַלץ איז געקומען אױף אונדז; און מיר האָבן דיך ניט פֿאַרגעסן און ניט
מיר האָבן געטאָן פֿאַלש אין דײַן בונד.
/44:18 אונדזער האַרץ האָט זיך ניט אומגעקערט, און אונדזערע טריט האָבן זיך ניט אָפּגעקערט פֿון דײַן
וועג;
/44:19 כאָטש דו האָסט אונדז צעבראָכן אין דעם אָרט פֿון שלאנגן, און אונדז באַדעקן.
מיט דעם שאָטן פון טויט.
/44:20 אױב מיר האָבן פֿאַרגעסן דעם נאָמען פֿון אונדזער גאָט, אָדער אױסגעשטרעקט אונדזערע הענט צו
אַ מאָדנער גאָט;
/44:21 זאָל ניט גאָט דאָס אױסזוכן? ווארים ער ווייסט די סודות פון הארץ.
/44:22 יאָ, פֿון װעגן דײַן װעג זײַנען מיר אומגעבראַכט אַ גאַנצן טאָג; מיר זענען גערעכנט ווי
שעפּס פֿאַר די שחיטה.
/44:23 שטײ אױף, װאָס שלאָפֿט דו, גאָט? שטיי אויף, וואַרפט אונדז ניט אַוועק אויף אייביק.
/44:24 דרום באַהאַלטן דײַן פּנים, און פֿאַרגעסט אונדזער פּײַן און אונדזער
דריקונג?
/44:25 װאָרום אונדזער זעל איז אײַנגעבױגן צום שטױב, אונדזער בויך האַלט זיך צו דעם
ערד.
/44:26 שטײ אױף פֿאַר אונדזער הילף, און גױ אונדז אױס פֿון װעגן דײַן רחמנות.
