תהלים
/42:1 אַזױ װי דער האַרט הױערט נאָך די װאַסער־בײַכן, אַזױ זאָגט מײַן זעל
דיר, גאָט.
/42:2 מײַן זעל דאָרשט נאָך גאָט, נאָך דעם לעבעדיקן גאָט, װען װעל איך קומען און?
ווייזן פאר גאט?
/42:3 מײַנע טרערן זײַנען געװען מײַן פֿלײש טאָג און נאַכט, װען זײ זאָגן תּמיד
צו מיר, װוּ איז דײַן גאָט?
/42:4 אַז איך געדענק די דאָזיקע זאַכן, גיסן איך אױס מײַן זעל אין מיר, װאָרום איך בין אַװעק
מיט דעם המון בין איך געגאַנגען מיט זיי צום הױז פֿון גאָט מיט דעם קָול
פֿון פרייד און לויב, מיט אַ המון וואָס האָט געהאַלטן יום טוּב.
/42:5 פֿאַר װאָס ביסטו אַראָפּגעוואָרפֿן, מײַן זעל? און פֿאַר װאָס זײַטסטו דערשראָקן אין מיר?
האָפֿסטו אויף גאָט, װאָרום איך װעל אים נאָך לױבן פֿאַר זײַנע הילף
פּנים.
/42:6 מײַן גאָט, מײַן זעל איז אַראָפּגעוואָרפֿן אין מיר, דרום װעל איך דיך געדענקען
פֿון לאַנד ירדן, און פֿון די חרמאָנים, פֿון דעם באַרג מיזר.
/42:7 טיף רופֿט צו טיפֿן פֿון דעם רעש פֿון דײַנע װאַסערשפּרוכן;אַלע דײַנע כוואַליעס.
און דײַנע בילן זײַנען אַריבער מיר.
/42:8 אָבער גאָט װעט באַפֿױלן זײַן חֶסד אין טאָג און אין טאָג
די נאַכט וועט זיין זיין געזאַנג מיט מיר, און מיין תפילה צו מיין גאָט
לעבן.
/42:9 איך װעל זאָגן צו גאָט מײַן פֿעלדז: פֿאַר װאָס האָסטו מיך פֿאַרגעסן? פארוואס גיי איך
טרויעריק צוליב דער דריקונג פון דעם שונא?
/42:10 װי מיט אַ שװערד אין מײַנע בײנער, שאַנד מיך מײַנע פֿײַנט; בשעת זיי זאָגן
יעדן טאָג צו מיר, װוּ איז דײַן גאָט?
/42:11 פֿאַר װאָס ביסטו אַראָפּגעוואָרפֿן, מײַן זעל? און פֿאַר װאָס ביסטו דערשראָקן אינעװײניק
איך? האָפֿסטו אויף גאָט, װאָרום איך װעל נאָך לױבן אים, װאָס איז דער געזונט פֿון
מײַן פּנים, און מײַן גאָט.
