תהלים
/35:1 פֿליט מײַן זאַך, גאָט, מיט די װאָס שטרעבן מיט מיר;
די וואָס קעמפן קעגן מיר.
/35:2 כאַפּט אַ שילד און אַ שײדל, און שטײ אױף פֿאַר מײַן הילף.
/35:3 און שלעפּט אַרױס דאָס שפּיז, און האַלט דעם װעג אַקעגן די פֿאַרפֿאָלגנדיקע
איך: זאג צו מיין נשמה: איך בין דיין ישועה.
/35:4 זאָלן זיך שעמען און באַשאַנד װערן די װאָס זוכן מײַן זעל;
זיי ווערן צוריקגעקערט און געבראַכט צו צעמישונג וואָס טראַכטן מיין שאָדן.
/35:5 זאָלן זײ זײַן װי שפּײַז פֿאַרן װינט, און דער מלאך פֿון גאָט זאָל זײַן
יאָגן זיי.
/35:6 זאָל זײַן פֿינצטער און גליטשיק זײער װעג, און דער מלאך פֿון גאָט זאָל זײַן
זיי רודפן.
/35:7 װאָרום אָן סיבה האָבן זײ באַהאַלטן פֿאַר מיר זײער נעץ אין אַ גרוב װאָס אין דרױסן
ווייַל זיי האָבן געגראָבן פֿאַר מיין נשמה.
/35:8 זאָל אַ פֿאַרניכטונג קומען אױף אים; און זאָל זײַן נעץ װאָס ער האָט
האָט זיך באַהאַלטן: אין יענעם חורבן זאָל ער פֿאַלן.
/35:9 און מײַן זעל װעט זיך פֿרײען מיט גאָט, זי װעט זיך פֿרײען מיט זײַן זעל
ישועה.
/35:10 אַלע מײַנע בײנער װעלן זאָגן: גאָט, װער איז װי דו װאָס מציל
דער אָרעמאַן פֿון דעם װאָס איז אים צו שטאַרק, יאָ, דער אָרעמאַן און דער
באדערפענישן פון אים וואס פארליבט אים?
/35:11 פֿאַלשע עדות זײַנען אױפֿגעשטאַנען; זיי האָבּן מיר געלייגט זאַכן וואָס איך האָב געוואוסט
נישט.
/35:12 זײ האָבן מיר געלױנט שלעכטס פֿאַר גוטס צו דער רױב פֿון מײַן זעל.
/35:13 אָבער מיר, װען זײ זײַנען געװען קראַנק, איז מײַן קלײד געװען אַ זאַק;איך האָב דערנידעריקט.
מיין נשמה מיט פאסטן; און מײַן תּפֿילה האָט זיך אומגעקערט אין מײַן בוזעם.
/35:14 איך האָב מיך געטאָן אַזױ װי ער װאָלט געװען מײַן פֿרײַנט אָדער ברודער: איך האָב זיך געבוקט
אַראָפּ שווער, ווי איינער וואָס טרויערט אויף זיין מוטער.
/35:15 אָבער אין מײַן צרות האָבן זײ זיך געפֿרײט, און האָבן זיך אײַנגעזאַמלט;
יאָ, די אַבדזשעקץ האָבן זיך אלנגעזאמלט קעגן מיר, און איך געוואוסט עס
נישט; זײ האָבן מיך צעריסן, און ניט אױפֿגעהערט.
/35:16 מיט חופּותדיקע שפּאָטים אין יום־טובֿים, האָבן זײ געקריצט אױף מיר מיט זײערע
ציין.
/35:17 גאָט, װי לאַנג װעסטו אָנקוקן? ראטעוועט מיין נשמה פון זיי
חורבן, מײַן טײַערער פֿון די לײבן.
/35:18 איך װעל דיך דאַנקען אין דער גרױסער עדה, איך װעל דיך לױבן.
צווישן פיל מענטשן.
/35:19 זאָלן זיך ניט פֿרײען איבער מיר די װאָס זײַנען מײַנע פֿײַנט;
זאָלן זײ װינקען מיט די אױגן װאָס האָבן מיך פֿײַנט אָן אַ סיבה.
/35:20 װאָרום זײ רעדן ניט קײן שלום, נײַערט זײ האָבן אױסגעטראַכט אַ נאַרישע זאַכן אױף זײ
װאָס זײַנען שטיל אין לאַנד.
/35:21 יאָ, זײ האָבן געעפֿנט זײער מױל ברײט אױף מיר, און האָבן געזאָגט: אַהאַ, אַהאַ, אונדזערע
אויג האט עס געזען.
/35:22 דאָס האָסטו געזען, גאָט, זאָלסט ניט שװײַגן, גאָט, ניט װײַט פֿון
מיר.
/35:23 דערװעק דיך, און װעק דיך אױף צו מײַן משפּט, צו מײַן גורם, מײַן גאָט.
און מיין האר.
/35:24 משפט מיך, יהוה מײַן גאָט, לױט דײַן גערעכטיקײט; און לאָזן זיי
ניט פרייען זיך איבער מיר.
/35:25 זאָלן זײ ניט זאָגן אין זײער האַרצן: אָ, אַזױ װאָלטן מיר געהאַט, זאָלן זײ ניט
זאָג: מיר האָבן אים אײַנגעשלונגען.
/35:26 זאָלן געשעמט װערן און צוזאַמענגעבראַכט װערן די װאָס פֿרײען זיך
מײַנע האָט שאַטן: זאָלן אָנטאָן ווערן מיט שאַנד און שאַנד, וואָס גרויסן
זיך קעגן מיר.
/35:27 זאָלן זיך פֿרײען און זיך פֿרײען, די װאָס האָבן ליב מײַן גערעכטיקײט.
יאָ, זאָלן זײ זאָגן תּמיד: זאָל געמאַכט װערן יהוה װאָס האָט
פאַרגעניגן אין דער וווילטאָג פון זיין קנעכט.
/35:28 און מײַן צונג װעט רעדן פֿון דײַן גערעכטיקײט און פֿון דײַן לױב אַלע די
טאָג לאַנג.
