תהלים
/34:1 איך װעל בענטשן יהוה תּמיד; זײַן לויב װעט שטענדיק זײַן
מיין מויל.
/34:2 מײַן זעל װעט זי זיך באַרימען אין גאָט, די אַניוועסדיקע װעלן הערן דערפֿון.
און זיי פריי.
/34:3 גרײסט גאָט מיט מיר, און לאָמיר דערהײבן זײַן נאָמען צוזאַמען.
/34:4 איך האָב געזוכט גאָט, און ער האָט מיך צוגעהערט, און מיך מציל געװען פֿון אַלע מײַנע שרעקן.
/34:5 זײ האָבן געקוקט צו אים, און זײ זײַנען ליכטיק געװאָרן, און זײערע פּנימער זײַנען ניט געװען
פאַרשעמט.
/34:6 דער דאָזיקער אָרעמאַן האָט געשריגן, און גאָט האָט אים געהערט, און ער האָט אים מציל געװען פֿון אַלץ
זיינע צרות.
/34:7 דער מלאך פֿון גאָט לאַגער רונד אַרום די װאָס האָבן אים מורא, און
מציל זיי.
/34:8 פֿאַרזוכט און זעט, אַז גאָט איז גוט, װױל איז דער מאַן װאָס פֿאַרזיכערט
אין אים.
/34:9 איר זאָלט מוֹרא האָבן פֿאַר גאָט, איר זײַנע הײליקן, װאָרום די מוֹרא האָבן ניט קײן נויט
אים.
/34:10 די יונגע לײבן פֿעלט, און זײ האָבן הונגער, אָבער די װאָס זוכן גאָט
וועט נישט וועלן קיין גוטס.
/34:11 קומט, קינדער, הערט צו מיר, איך װעל אײַך לערנען די מורא פֿון דעם.
האר.
/34:12 װאָס איז דער מענטש, װאָס באַגערט לעבן, און האָט ליב פֿיל טעג, כּדי ער זאָל זען
גוט?
/34:13 היט דײַן צונג פֿון בײז, און דײַנע ליפּן פֿון רעדן פֿאַלש.
/34:14 גײט אָפּ פֿון בײז, און טוט גוטס; זוכן שלום, און נאָכיאָגן אים.
/34:15 די אױגן פֿון גאָט זײַנען אױף די צדיקים, און זײַנע אױערן זײַנען אָפֿן צו
זײע ר געשרײ .
/34:16 דאָס פּנים פֿון גאָט איז קעגן די װאָס טוען בײז, צו פֿאַרשניטן דעם
דערמאָנונג פֿון זיי פֿון דער ערד.
/34:17 די צדיקים שרײַען, און גאָט הערט, און מציל זײ פֿון אַלץ
זײערע צרות.
/34:18 נאנט איז גאָט צו די צעבראָכענע האַרצן; און היט אַזעלכע
כְּמָה דְּאִתְקְרִיעוּ.
/34:19 פֿיל זײַנען די צרות פֿון דעם צדיק, אָבער גאָט מציל אים
אויס פון זיי אַלע.
/34:20 אַלע זײַנע בײנער היטן ער, קײנער פֿון זײ װערט ניט צעבראָכן.
/34:21 בײז װעט טײטן די רשָעים, און די װאָס האָבן פֿײַנט די צדיקים װעלן זײַן
וויסט.
/34:22 גאָט האָט אױסגעלײזט די זעל פֿון זײַנע קנעכט, און קיינער פֿון די פֿאַרזיכערטע.
אין אים וועט ווערן וויסט.
