תהלים
/12:1 העלף גאָט; װאָרום דער פֿרומער מענטש שטײט; װאָרום די געטרײַע פֿאַלט פֿון צװישן
די מענטשן קינדער.
/12:2 זײ רעדן נישטיקײט איטלעכער מיט זײַן חבֿר, מיט חנפהדיקע ליפּן און
מיט אַ טאָפּל האַרץ רעדן זיי.
/12:3 גאָט װעט פֿאַרשנײַדן אַלע ליפּן, און די צונג װאָס רעדט
שטאָלץ זאכן:
/12:4 די װאָס האָבן געזאָגט: מיט אונדזער צונג װעלן מיר זיגן; אונדזער ליפן זענען אונדזער אייגן:
ווער איז האר איבער אונדז?
/12:5 פֿאַר דער דריקונג פֿון די אָרעמע, פֿאַר דעם זיפֿצן פֿון די אָרעמע, װעל איך אַצונד
שטיי אויף, זאָגט גאָט; איך װעל אים שטעלן אין זיכערקײט פֿון דעם װאָס בלײַבט
אים.
/12:6 די װערטער פֿון גאָט זײַנען רײנע װערטער, אַזױ װי זילבער געפּרוּװט אין אַ אױװן פֿון
ערד, ריפערד זיבן מאל.
/12:7 זאָלסט זײ היטן, גאָט, פֿון דעם זאָלסטו זײ היטן.
דור אויף אייביק.
/12:8 די רשָעים גײען פֿון אַלע זײַטן, װען די נײַסטע מענטשן װערן דערהױבן.
