תהלים
/4:1 הערט מיך צו, גאָט פֿון מײַן גערעכטיקײט, װען איך רוף, האָסט מיך גרײט.
ווען איך בין געווען אין נויט; רחם אויף מיר, און הער מיין תפילה.
/4:2 איר מענטשנקינדער, װי לאַנג װעט איר אומקערן מײַן כבוד אין בושה? ווי לאנג
װעסט איר ליב האָבן נישטיקײט, און זוכן דירה? סלע.
/4:3 אָבער זאָלסט װיסן, אַז גאָט האָט אָפּגעשײדט דעם פֿרומער פֿאַר זיך;
ה\' וועט הערן ווען איך רוף צו אים.
/4:4 שטײ מיט מורא, און זינדיקט ניט; רעד מיט דײַן האַרצן אױף דײַן בעט,
און זײַ שטיל. סלע.
/4:5 ברענג די שלאַכטאָפּפֿער פֿון גערעכטיקײט, און פֿאַרזיכער זיך אױף גאָט.
/4:6 זײַנען אַ סך װאָס זאָגן: װער װעט אונדז װײַזן גוטס? ה\', הייב דיך אויף
דאָס ליכט פֿון דײַן פּנים אױף אונדז.
/4:7 האָסט אַרײַנגענומען פֿרײד אין מײַן האַרצן, מער װי אין דער צײַט װאָס זײערע
פּאַפּשוי און זייער ווייַן האָבן זיך געמערט.
/4:8 איך װעל מיך בײדע אַװעקלײגן בשלום, און שלאָפֿן, װאָרום דו, גאָט, מאַכט נאָר.
איך וואוין אין זיכערקייט.
